Bu mövzudakı ismarıc sayı: 6

[Muslih]

بسم الله الرحمن الرحيم
 

İllərdir ölkəmizdə üzərində mübahisə edilən mövzulardan biridə özlərini sələfi adlandıranların "Vəhhabi" ləqəbini qəti rədd etmələridir.
Onlar ümumiyyətlə Vəhhabilik deyə bir şeyin varlığını inkar edir, bu ləqəbin düşmənlər tərəfindən verildiyini və sələfilərin bunu qəbul etmədiyini iddia edirlər. Bunun ən bariz örnəyi sələfilərin dövlət yönlü qanadına mənsub şeyxlərin bəyanıdır. Onlardan birini bu linkdə izləyə bilərsiniz.

Bəs həqiqətdə nəcd əhli sələfilər bu adı qəbul ediblərmi? Vəhhabilik deyə bir təriqət varmı? Sünnilərlə qarışıb insanları aldatmasınlar deyə onlara bu ismi vermək olarmı?
Bunu elə özlərindən dinləyək...

[Muslih]

Azərbaycanda mənhəcindən ayrılmayanın istiqamət üzrə olacağı vəd edilən "Əlbəni, Useymin, İbn Baz müqəddəs üçlüsünün" üzvü Abdul Aziz bin Baza bu haqda sual verilib o isə cavabında bunun şərəfli bir ad olduğunu söyləyir. Azərbaycan sələfiləri bu şərəfli addan niyə imtina edir?

يقول السائل : فضيلة الشيخ ، يسمي بعض الناس عندنا العلماءَ في المملكة العربية السعودية بالوهابية فهل ترضون بهذه التسمية ؟ وما هو الرد على من يسميكم بهذا الاسم ؟

فصار أتباع هذه الدعوة ومن يدعون إلى توحيد الله من علماء التوحيد من علماء نجد وغيرهم يلقَّبون بالوهابية، فهو لقب معروف شريف وليس بمستنكر ، فهو لقب أهل التوحيد والإيمان ، من أهل الدعوة إلى الله عز وجل
 

"Sual - 6: Fəzilətli şeyx! Bizdə bəzi insanlar Səudiyyə Ərəbistanı alimlərini Vəhhabi adlandırır.
Siz bu isimlə razılaşırsınızmı? Sizi belə adlandıranlara nə cavab verilər?

İbn Baz böyük şirkə batmış ümmətin Muhəmməd bin Abdil Vəhhab tərəfindən necə "xilas" edildiyini uzun uzadı izahdan sonra deyir:

"... Beləcə bu dəvətçilər, tövhid və Nəcd alimlərindən həmçinin digərlərindən Allahın tövhidinə dəvət edənlər Vəhhabi adlanmağa başladı.
Bu məruf və şərəfli ləqəbdir, qınanan deyil!
Bu Allaha - azzə və cəll – dəvət edənlərdən tövhid və iman əhlinin ləqəbidir."

 

Qaynaq: Abdul Aziz bin Baz: Fətava Nurun alad Darb: 18
Mədərul Vatan

[Muslih]

Sələfilərin ən mötəbər əsərlərindən biri olan və içərisində onların ən böyük şeyxlərinin fətvalarının toplandığı "Əd Durərus Səniyyə fil Əcvibətin Nəcdiyyə" adlı əsərin bir çox yerində Vəhhabilik etirafları mövcuddur:

 

1. Muhəmməd bin Əş Şeyx Abdil Lətif bin Abdir Rahmən özünün Vəhhabi dinində olduğunu iqrar edərək deyir:

 

وصار بعض الناس : يسمِّع بنا معاشرِ الوهابية ، ولا يعرف حقيقة ما نحن عليه، وينسب الينا ، ويضيف إلى ديننا ما لا ندعوا اليه

 

"Bəzi insanlar, bizim düşüncələrin həqiqətini bilmədən biz Vəhhabilər camaatını tənqid edir, bizə və bizim dinimizə dəvət etmədiyimiz şeyləri nisbət edirlər..."

 

2. İslam dininin müşriklərdən ayrılmaq olduğunu və onlar arasında qalıb onlara buğz edənin belə imanının olmadığını, bu mövzuda üzr bəyan edən bədəvilərinə izah edən Muhəmməd bin Əş Şeyx Abdil Lətif bin Abdir Rahmən deyir:
 

قلتم : هؤلاء كفار ، هؤلاء مشركون ، وليس معهم من الدين شيء ، وأنهم يعلمون أنا نبغضهم ، وأنا على طريقة الوهابية ، وتظنون أن هذا هو إظهار الدين ، فأبطلتم به وجوب الهجرة ، فليس الأمر كما زعمتم

 

"Deyirsiniz: "Onlar (Əhli sünnətdən olan müsəlmanlar) kafirdirlər, müşrikdirlər, Dinlə heç bir əlaqələri yoxdur. O kimsələr mənim onlara buğz etdiyimi və Vəhhabi təriqətində olduğunu bilirlər".

Bu etdiyinizi dini izhar zənn edərək bununla hicrətin vacibliyini ibtal edirsiniz...

Halbuki, məsələ sizin zənn etdiyiniz kimi deyil."

 

3. Abdul Latif bin Əş Şeyx Abdir Rahmən bin Həsən özünün Vəhhabi dinində olduğunu iqrar edərək deyir:
 

فأبيتم هذا كله، وقلتم هذا دين الوهابية ، ونعم هو ديننا بحمد الله

"(Bütün bu zikr etdiklərimizdən) üz döndərərək "bu Vəhhabilərin dinidir" dediniz.

Bəli! Allaha həmd olsun bu (Vəhhabilik) bizim dinimizdir!"

 

Qaynaq: İbnul Qasim Ən Nəcdi: Əd Durərus Səniyyə: 1/566, 8/433, 12/267

1417/1996

 

 

Qeyd: Kitabın başqa yerlərində də bu kəlimə tez tez işlədilir. Gördüyümüz kimi, sələfi şeyxləri özlərinin Vəhhabilik təriqəti, hətta dini üzr olduqlarını rahatlıqla qəbul edirlər. Bəs görəsən davamçıları niyə israrlı şəkildə bu adı inkar edirlər? Bu ki sizin üçün şərəfdir…

 

[Muslih]

Vəhhabi adını qəbul edənlərdən biridə "sələfi" alimlərdən Muhəmməd Xalil Hərrasdır. O, öz firqəsini müdafiə üçün bir kitab yazmışdır. Kitabın adı isə belədir "Vəhhabilik Hərəkatı" (الحركة الوهابية).

Bu ismi özləri üçün qəbul etmiş və bütün kitab boyu rahatlıqla bu addan istifadə etmişdir.

 

Özünün Vəhhabi olduğunu qəbul edib, məzhəbini müdafiə üçün kitab yazanlardan biridə Muhəmməd Əhməd İsmaildir. O yazdığı kitaba "Vəhhabilik Haqda Mülahizələr" (خواطر حول الوهابية) adını vermişdir.

 

Özünü fəxrlə Vəhhabi adlandıran və bu mövzuda kitab yazanlardan biri də "sələfilərin" kral yanlısı şeyxlərindən, oxucuya artıq məlum olan Suleyman bin Səhməndir.

Onun kitaba verdiyi ad isə belədir:

 

الهدية السنية والتحفة الوهابية النجدية لجميع إخواننا الموحدين من أهل الملة الحنفية والطريقة المحمدية

 

"Əl Hədiyyətus Səniyyə vət Tuhfətul Vəhhəbiyyətun Nəcdiyyə li Cəmii İxvaninəl Muvəhhidin min Əhlil Millətil Hənifiyyə vət Tariqatil Muhəmmədiyyə"

 

Ağıl sahibləri üçün kitabın bəzi başlıqları:

إذعان علماء مكة لدعوة الوهابية سنة 1218هـ

Hicri 1218-ci ildə Məkkə alimlərinin Vəhhabilik dəvətinə tabe olması

ما فعله الوهابية بمكة

Vəhhabilərin Məkkədə etdikləri

مذهب الوهابية والأصول والفروع

Vəhhabilik məzhəbi: Üsul və Furu

المذاهب وكتب التفسير والحديث عند الوهابية

Vəhhabilərə görə məzhəblər, təfsir və hədis kitabları

[Zeynul Abidin]

Mənsub olduğu tayfa üçün Vəhhabi adını qürurla istifadə edənlərdən biri, Nəcdilərin böyük "alimi" Suleyman bin Sahmandır. O, Dəhlana yazdığı rəddiyəni bu şəkildə isimləndirib:

 

المواهب الربانية في الانتصار للطائفة الوهابية ورد أضاليل الشبه الدحلانية

 

"Əl Məvəhibur Rabbaniyyə fil İntisar lit Taifətil Vəhhəbiyyə və Rəddu Ədaliliş Şubəhid Dəhlaniyyə"

 

"Vəhhabi Tayfasına Yardım Mövzusunda Rəbbani Hədiyyələr və Dəhlana Aid Şübhələrin Xətalarının Rəddi"

[Usuli]

Nəcdi dəvətin aşiqlərindən Muhəmməd Əs Səhsəvəni Əl Hindi (1250-1326 h/1834-1908 m) öz əqidə yoldaşlarını Vəhhabi adlandırır. Aşağıdakı sözlərin müəllifi bir müxalif yox, qatı bir Nəcdilik tərəfdarıdır. Səhsəvəni Vəhhabilərin Məkkəyə "tövhid" gətirmələrindən danışarkən belə bir başlıqdan istifadə edir:

 

ما فعله الوهابيون عند استيلائهم على مكة المكرمة سنة 1218

 

"Vəhhabilərin 1218 ci ildə Məkkətul Mukərrəməni istilası zamanı etdikləri"

 

Qaynaq: Muhəmməd Əs Səhsəvəni: Siyənətul İnsan an Vəsvəsətiş Şeyx Dəhlən: 417

Beşinci Nəşr: 1395/1975

[Usuli]

Bu əsrin əvvəlinə kimi Nəcdilər özlərini “Vəhhabi” adlandırsa da, əsrin sonundakılar, bu adı təhqir kimi qəbul edirlər... İmamlarının qəbul etdiyi bu “şərəfli” addan niyə qaçdıqları maraqlıdır…

Nəcd məktəbinin nümayəndələrindən Suleyman bin Səhman onlara verilən “Vəhhabi” adını rahatlıqla qəbul edir və mənsub olduğu firqəni sadəcə bir kitabda onlarca yerdə bu adla adlandırır:

 

فمذهب الوهابية هو مذهب أهل السنة المحضة ، كالإمام أحمد وذويه

نعم قد اشتملت عقيدة الوهابية على إثبات الوجه واليد كما ثبت ذلك في الكتاب والسنة وأقوال أئمة السلف

وهذا أيضاً من الكذب على الوهابية، فإنهم كانوا على مذهب أحمد بن حنبل

وهذا أيضاً كذب على الوهابية ، فإنهم لا يكفرون المسلمين ، وإنما يكفرون من كفر الله ورسوله ، وأهل العلم من غلاة عباد القبور ، وغلاة الجهمية ، وغلاة القدرية والمجبرة وغلاة الروافض وغلاة المعتزلة وغيرهم ، ممن كفره السلف الصالح بعد قيام الحجة

قد كان من المعلوم أن طريقة الوهابية التمسك بكتاب الله وسنة رسوله ، وأقواله سلف الأمة وأئمتها

إن كان أراد بالاستشفاع بالنبي صلى الله عليه وسلم كأن يقول القائل : اللهم إني أسألك بجاه محمد ، أو بحقه، أو حرمته . فهذا القول بدعة محدثة محرمة ، ولا يكفر الوهابية أحداً بهذا

أما تكفير المسلم فقد قدمنا أن الوهابية لا يكفرون المسلمين . والشيخ محمد بن عبد الوهاب رحمه الله من أعظم الناس توقفاً وإحجاماً عن إطلاق الكفر ، حتى أنه لم يجزم بتكفير الجاهل الذي يدعو غير الله من أهل القبور أو غيرهم إذا لم يتيسر له من ينصحه ، ويبلغه الحجة التي يكفر تاركها . قال في بعض رسائله : وإن كنا لا نكفر من عبد قبة الكواز ، لجهلهم وعدم من ينبههم ، فكيف من لم يهاجر إلينا

 

“Vəhhabilərin məzhəbi xalis Əhli Sünnə məzhəbidir. İmam Əhməd və ətrafındakılar kimi.

Bəli! Vəhhabi əqidəsi üz və əl kimi sifətləri isbat edir. Quranda, Sünnətdə və sələf imamlarının sözlərində sabit olduğu kimi.

Bu da həmçinin Vəhhabilərə iftiradır. Çünki, onlar Əhməd bin Hənbəlin məzhəbi üzrədirlər.

Bu da həmçinin Vəhhabilərə iftiradır. Çünki, onlar müsəlmanları təkfir etmirlər. Allahın, Rəsulunun və elm əhlinin təkfir etdiklərini təkfir edirlər. Qəbirlərə ibadət edən ğulatlar, Cəhmiyyənin, Qədəriyyənin, Mucbirənin, Rafizilərin, Mutəzilənin və saleh sələfin qeyd etdiyi qeyrilərindən ğulat olanlarını təkfir edirlər. Lakin, bu təkfir hüccət iqaməsindən sonra olur.

Məlumdur ki, Vəhhabililərin yolu, Allahın Kitabına, Rəsulunun Sünnətinə və Ümmətin sələfinin, imamlarının görüşlərinə sarılmaqdır.

Əgər o (İraqi) Peyğəmbərlə istişfa etmək dedikdə birinin “Allahım! Səndən Muhəmmədin xətri, haqqı və ya hörməti üçün istəyirəm” deməsini qəsd edirsə, bu söz sonradan çıxarılmış bidətdir. Vəhhabilər bu sözə görə heç kimi təkfir etmir.

Müsəlmanın təkfirinə gəlincə, daha öncə də dedik ki, Vəhabilər müsəlmanları təkfir etmir və şeyx Muhəmməd bin Abdil Vəhhab – rahiməhullah – təkfirdən təvaqquf və çəkilmədə insanların öndərlərindəndir (!..).

Hətta o, - əgər onlara bunu başa salan olmayıbsa və tərk edənin küfrə düşəcəyi hüccət çatmayıbsa - qəbirçilərdən Allahdan başqasına dua edən cahilləri və qeyrilərini təkfir etməmişdir.

O, bir məktubunda deyir: Əgər biz, cəhalətləri və onlara xəbərdarlıq edən kimsələr olmadığı üçün Kəvvaz qübbəsinə ibadət edənləri təkfir etmiriksə, bizim yanımıza hicrət etməyənləri necə təkfir edə bilərik?”

 

Qaynaq: Suleyman bin Səhman: Əd Diyauş Şariq: 205, 209, 211, 297, 354, 372

Riyad: 1414/1992