Bu mövzudakı ismarıc sayı: 39

[Muslih]

بسم الله الرحمن الرحيم

 

Daha öncə qeyd etmişdik ki, forumun hədəfi müsəlmanların məsləhətlərini təmin edib, onlara gələn zərərləri ən azından fikri müstəvidə dəf etməkdir.

Günümüzdə öz batil fikirlərilə müsəlmanlara ciddi zərər verən firqələrdən biridə ölkəmizdə geniş yayılmış, Vəhhabilik və ya Sələfilik adıyla məşhur olan cərəyandır. Mən onları Nəcdi adlandırmağa üstünlük verirəm.

Onların bir çox görüşünün batilliyini, xüsusilə etiqadi mövzulardakı spekulyasiyalarını Allahın yardımıyla forumda müzakirə etmişik.

Xüsusəndə Əqidə bölümündə bu firqəyə aid olan "Şəfaət İstəmək Şirkdir" görüşü haqqında yetərli məlumat verilib və görüşün batilliyi Allahın yardımıyla ortaya qoyulub.

Bu mövzuda isə ümumi olaraq Nəcdilərin bəzi qəribə və səfehcə görüşlərini zikr etmək istərdim. Tövfiq Allahdandır.

[Muslih]

Nəcdilərin ən böyük şeyxi, Mücəddid və Şeyxul İslam adlandırdıqları Muhəmməd bin Abdil Vəhhab, Dariyyə qazisi Abdullah bin İsaya yazdığı məktubunda deyir:

 

    وأنا أُخْبِركم عن نفسِي - والله الذي لا إله إلا هو - لقد طلَبتُ العلمَ واعْتقدَ مَن عرَفني أنَّ لي معْرفةٌ وأنا ذلك الوقْتَ لا أعرِف معنى لا إله إلا الله ، ولا أعرِف دينَ الإسلامِ قبلَ هذا الخيْرِ الذي منَّ اللهُ به . وكذلك مَشايِخي ما مِنهم رجلٌ عرَف ذلك ، فمَن زعَم مِن علماءِ العارضِ أنه عرَف معنى لا إله إلا الله أو عرَف معنى الإسلامِ قبْلَ هذا الوقتِ أو زعَم عن مشايِخه أن أحداً عرَف ذلك فقدْ كذَب وافتَرى ولبَّس على الناسِ ومدَح نفسَه بما ليس فيه

 

    "Mən sizə özüm haqqında deyim ki – Ondan başqa ilah olmayan Allaha and olsun – mən elm öyrənirdim və məni tanıyanlar mənim bir şey anladığımı düşünürdülər.

    Halbuki, Allah bu xeyri (öz dəvətini qəsd edir) bəxş etmədən öncə mən "lə iləhə illəllah"ın mənasını və İslam dinini bilmirdim.

    Eləcədə mənim elmdəki şeyxlərim. Onlardan bir nəfər belə bunu (kəlimeyi şəhadətin mənasını və İslamı) bilmirdi.

    Arid bölgəsi alimlərindən kim, bundan öncə (öz dəvətini qəsd edir) "lə iləhə illəllah"ın və İslamın mənasını bildiyini və ya şeyxlərindən bir nəfərin belə bunu bildiyini zənn edərsə yalan danışmış, iftira etmiş, insanları aldatmış və özündə olmayan bir şeylə özünü tərifləmişdir."

 

Qaynaq: Muəlləfətuş Şeyxil İmam Muhəmməd bin Abdil Vəhhab: 7/187

Məktəbətu İbn Teymiyyə

 

 

    Digər bir məktubunda yenə eyni alimə və onun oğullarına müraciətlə deyir:

 

    وأنتم ومشايِخُكم ومشايخِهم لم يفهَموه ولم يميِّزوا بينَ دينِ محمدٍ - صلى الله عليه وسلم - ودينِ عمرِو بنِ لُحَيِّ الذي وضَعه للعرَبِ

 

    "Sizlər, sizin elmdəki şeyxləriniz, şeyxlərinizin şeyxləri bunu (kəlimeyi şəhadətin mənasını və İslamı) anlamayıblar və Muhəmmədin - sallallahu aleyhi və səlləm - dinini, Amr bin Luheyin ərəblər üçün təsis etdiyi dindən (bütpərəstlikdən) seçə bilməyiblər."

 

Qaynaq: Muəlləfətuş Şeyxil İmam Muhəmməd bin Abdil Vəhhab: 7/240

Məktəbətu İbn Teymiyyə

 

 

    Təliq: Öncəliklə qeyd edim ki, məktublarla müraciət etdiyi və İslamı anlamamaqla ittiham etdiyi Abdullah bin İsa, böyük hənbəli alimi Şəmsuddin Əs Səfərininin tələbəsidir və öz dövrünün böyük alimidir. Bu sözlərlə həm tələbəsini, həmdə Səfərininin özünü İslamla bütpərəstliyi seçə bilməməklə ittiham edir.

    Muhəmməd bin Abdil Vəhhabın dediklərinə gəlincə, şeyxin sözündən çıxan "faydalar" yaxşı anlaşılsın deyə onları sıralayaq:

    1. O özü təhsil dönəmində və yaşı irəliləmədən öncə İslamı və Kəlimeyi şəhadətin mənasını anlamadığını etiraf edir.

    2. Elm aldığı şeyxlərin də, bu ikisinin mənasını bilmədiyini qeyd edir.

    3. Nəcdin bir qismi olan Arid bölgəsinin alimlərindən - bunlar dörd məzhəbin fəqihləridir - bir nəfərin belə İslamı və Kəlimeyi şəhadətin mənasını anlamadığını qeyd edir.

    4. Bu alimlərin dərs aldıqları şeyxlərdən - bunlar dörd məzhəbin fəqihləridir - bir nəfərin belə də bu iki şeyi anlamadığını, İslamla bütpərəstliyi seçə bilmədiyini qeyd edir.

    5. Öncəki iki bənddə qeyd etdiyimiz sözlərin əksini, yəni alimlərin İslamı və Kəlimeyi şəhadətin mənasını bildiyini iddia edəni isə 4 vəsflə ittiham edir:

    A ) Yalan

    B ) İftira

    C ) İnsanları aldatmaq

    D ) Özündə olmayan şeylə öyünmək.

 

    Muhəmməd bin Abdil Vəhhabın "tövhidi bilməyən" şeyxlərinin ən məşhurları bunlardır:

 

    1. Atası Abdul Vəhhab bin Suleyman. Uneyzənin fəqihi və qazisi.

    2. Abdullah bin İbrahim bin Seyf Ən Nəcdi.

    3. Muhəmməd Həyat Əs Sindi. Buxarinin səhihinə haşiyəsi mövcuddur.

    4. Əli Əfəndi Əd Dağistani.

    5. Abdul Lətif Əl Afaliqi Əl Əhsai.

    6. Muhəmməd Əl Afaliqi Əl Əhsai.

    7. İsmail Əl Acluni. Məşhur mühəddis.

    8. Muhəmməd Əl Məcmui Əl Bəsri.

    9. Şihabuddin Əl Musuli. Bəsrə qazisi.

    10. Həsən İslambuli.

    11. Zeynuddin Əl Məğribi.

    12. Həsən Ət Təmimi.

    13. Yusuf Alu Seyf.

    14. Abdullah bin Abdil Lətif Əş Şafi.

    15. Abdullah bin Səlim Əl Bəsri.

    16. Sibğatullah Əl Heydəri.

[Muslih]

Muhəmməd bin Abdil Vəhhabın "Kitabut Təvhid" əsərində şərh yazanlardan biridə öz nəvəsi Abdur Rahman bin Həsəndir. O, "Fəthul Məcid Şərhu Kitabit Təvhid" adını verdiyi şərhdə deyir:

 

    فإذَا كان الشرْكُ الأصْغرُ مَخُوفًا على أصحابِ رسولِ اللهِ - صلي الله عليه وسلم - مع كمالِ علْمِهم وقوّةِ إيمانِهم ، فكيف لا يَخافه وما فوقَه مَن هو دونَهم في العلمِ والإيمانِ بمراتبَ ؟

    خصوصاً إذا عُرِف أنَّ أكثرَ علماءِ الأمصارِ اليومَ لا يَعرِفون مِن التوحيدِ إلا ما أقرَّ به المشرِكونَ ، وما عرَفوا معنى الإلهيّةِ التي نفتْها كلمةُ الإخلاصِ عن كلِّ ما سوى اللهِ

 

    "Elmlərinin kamilliyi və imanlarının qüvvətinə rağmən, Allah Rəsulunun – sallallahu aleyhi və səlləm - əshabı üçün kiçik şirkdən qorxulursa, elmdə və imanda onlardan dərəcələrcə aşağı olan kimsələr, kiçik şirkdən və bundan daha böyük olandan (böyük şirkdən) necə qorxmasın?

    Xüsusəndə günümüzdə müxtəlif şəhər alimlərinin əksəriyyətinin, tövhiddən ancaq müşriklərin iqrar etdiyi hissəni bildiyi məlumdursa.

    (Bu alimlər) İxlas kəliməsinin (şəhadətin) Allahdan başqa hər şey üçün nəfy etdiyi ilahlığın mənasını bilmirlər. (Yəni "Lə İləhə İlləllah" deyərkən nəyi rədd etdiklərini anlamırlar)"

 

Qaynaq: Abdur Rahman bin Həsən: Fəthul Məcid: 105

Muəssəsətu Qurtuba: Bin Bazın Tənbihatlarıyla

 

Təliq: Şeyxin sözlərindəki "faydaların" qaçırılmaması məqsədilə:

    1. Şeyxin zamanındakı müxtəlif ölkə alimlərinin əksəriyyəti – bunlar dörd məzhəb alimləridir - tövhiddən ancaq müşriklərin bildiyini bilirdilər.

    2. Bu alimlər kəlimeyi şəhadətdə "ilah yoxdur" deyərkən, ilahın mənasını anlamadıqları üçün nəyi rədd etdiklərinidə bilmirdilər.

    Mən deyirəm: Müşriklərin iqrar etdiyi miqdarla və şəhadətdəki "ilah yoxdur" qismini anlamamaqla İslamın səhih olmadığı hərkəsə məlumdur.

    Mətni diqqətsiz oxuyan kimsə bu sözlərin kiçik şirk haqqında olduğu vəhminə qapıla bilər. Lakin, diqqətli oxuyucuya bunun belə olmadığı aydın olar. Çünki, müşriklərlə bizi ayıran kiçik yox, böyük şirkdir.

    Hasil: O zamankı dörd məzhəb alimlərinin əksəriyyəti İslamı və tövhidi bilmirdilər. Yəqinki bilən deyə istisna etdikləridə öz şeyxləridir... Nəticə etibarıyla İslam ümməti, alimlərin xəbərsiz olduğu bu tövhidi açıqladıqları üçün bu adamlara borcludur...Çünki, onlar olmasaydı tövhid sirr olaraq qalacaqdı…

 

    Təliq-2: İnternetdə bu əsərin türkçə tərcüməsi mövcuddur. Zənn edirəm ki, Tevhid yayınlarına aid köhnə nəşrdir. İmkanı olanlar yoxlaya bilərlər. Eyni yerin tərcüməsində təhrif mövcuddur. Diqqətlə oxuyun:

 

    "Güçlü imanlarına ve ilimlerine rağmen ashap gizli şirke düşmekten hayli endişe duyuyorlardı. O halde ilim ve imanca onlardan oldukça geride olanların, özellikle de günümüz alimlerinin (!) bundan çok daha fazla korkup, endişe duymaları gerekir."
 

[Muslih]

Məşhur sələfi şeyxi Abdul Aziz bin Baz "Əd Dəmatul Baziyyə" adlı səs yazısında, Hafiz Şəmsuddin Əz Zəhəbinin fəqih və şəriətdə etimad ediləcək kimsə olmadığını deyir:

 

    لا الذهبي ليس مِن أهل الفقه , الذهبي هو مِن أهل البصيرة , الذهبي عالم مِن علماء الوسط , يعتني بمصطلح الحديث فقط , لا يعتمَد به في الشريعة

 

    "Zəhəbi fiqh əhlindən deyil. Zəhəbi bəsirət sahibidir, orta yollu alimlərdəndir. O ancaq "Mustalahul Hədis" elminə xüsusi etina göstərmişdir. Şəriətdə ona etimad edilməz."

 

    Qaynaq: Dinlə

[Muslih]

Səudiyyənin böyük şeyxlərindən Salih bin Abdil Aziz bin Muhəmməd bin İbrahim Aluş Şeyx, Şafi alimlərindən olan Hafiz Şəmsuddin Əz Zəhəbini şirkə aparan vəsilələr mövzusunda cəhalət və səhlənkarlıqla ittiham edir:

 

    أمّا الذهبي رحمه الله تعالى فهو في توحيد العبادة جيّد ؛ على طريقة شيخ الإسلام ابن تيمية وفي الأسماء والصفات ، وعقائد السلف في الإيمان والقدر وغيره ، هو كذلك على عقيدة السلف الصالح ، وله في ذلك مؤلفات كثيرة كالعلوّ والأربعين وما أشبه ذلك، وأما في وسائل الشرك فإنه حصل له عدم تحرير فيها رحمه الله، خاصة في كتابه هذا الأخير "السِّيَر" الذي ألّفه بعد وفاة شيخ الإسلام ابن تيمية ؛ بعد وفاة وشيخ الإسلام بعشر سنين ، فعنده بعض العبارات التي فيها تساهل بوسائل الشرك ؛ كالدعاء عند القبور ، والصلاة عندها ، والتبرك برؤية الصالحين ، أو التبرك بالدعاء عند القبور أو بالأماكن المشاهِد أوأشباه ذلك ، فعنده تساهل في هذا راجع إلى عدم تحريره لمسألة الوسائل ؛ وسائلِ الشرك

 

    "Zəhəbiyə - Uca Allah ona rəhmət etsin – gəlincə, o ibadət tövhidində yaxşıdır, İbn Teymiyyənin yolu üzrədir. Eləcədə isim və sifət, sələfin iman və qədər haqqında əqidəsi və digər məsələlərdə də o salih sələflərin əqidəsi üzrədir. Onun bu barədə "Əl Uluvv", "Əl Ərbəun" və buna bənzər kitabları vardır.

    Ancaq şirkə aparan vəsilələrə gəlincə, Allah ona rəhmət etsin, o bu barədə təhrir/incələmə sahibi deyil.

    Xüsusəndə bu son kitabı olan "Əs Siyər" (Siyəru Aləmin Nubələ) ki, onu şeyxul İslam İbn Teymiyyənin vəfatından 10 il sonra yazmışdır.

    Onun bəzi sözləri var ki, onlarda şirkə aparan vəsilələr haqqında səhlənkarlıq mövcuddur: Qəbir yanında dua, orada namaz, Salihlərlə görüşməkdən, qəbrin yanında və ya xüsusi yerlərdə dua edərək bərəkət ummaq və bənzəri şeylər kimi.

    Onun (Zəhəbinin) bu məsələlərdə, şirkə aparan vasitələr barədə təhrir/incələmə sahibi olmamasından qaynaqlanan səhlənkarlığı vardır."

 

    Qaynaq: Salih bin Abdil Aziz Aluş Şeyx: Cəlsətun Xassə məaş Şeyx: 25:40-27:00 dinlə

[Muslih]

Səudiyənin məşhur şeyxlərindən Salih bin Abdil Aziz bin Muhəmməd bin İbrahim Aluş Şeyx ölülərdən şəfaət istəməyin şirk olduğunu "izah" etdikdən sonra deyir:

 

    فمسألة الشفاعة مِن المسائل التي تخفى على كثيرين بما في ذلك بعضُ أهل العلم , ولهذا وقع بعضهم في أغلاطٍ , في مسألة طلب الشفاعة مِن النبي - عليه الصلاة والسلام - , فأوْردوا قصصا في كتبهم , فيها استشفاعٌ بالنبي عليه الصلاة والسلام دونَ إنكارٍ ، كما فعل النووي وابن قدامة في المغني وغيرهما

    وهذا لا يُعَدّ خلافا في المسألة ؛ لأن هذا الخلاف راجعٌ إلى عدم فهم حقيقة هذا الأمر , ومسألة الشفاعة مسألة فيها خفاء ؛ ولهذا يقول بعض أهل العلم من أئمة الدعوة - رحمهم الله - : إن إقامة الحجة في مسائل التوحيد تختلف بحسب قوة الشبهة ، فأقلُّ الشبهات ورودا، وأيسرُ الحجج قدوما على المخالف هو فيما يتعلق بأصل دعوة غير الله معه ، وبالاستغاثة بغير الله، والذبح لغيره ونحو ذلك

    ومن أكثرها اشتباها إلا على المحقق من أهل العلم مسألة الشفاعة ولهذا فإن الشيخ - رحمه الله - أتى بهذا الباب ، وقال  باب الشفاعة

 

    "Elm əhlindən bəzilərinin bu mövzudakı görüşləri səbəbilə, şəfaət məsələsi bir çoxlarına gizli qalmış məsələlərdəndir.

    Bu səbəblə onlardan (elm əhlindən) bəziləri "Nəbidən - aleyhissalatu vəssəlam – şəfaət istəmək" məsələsində xətalar etmiş və kitablarında Nəbidən - aleyhissalatu vəssəlam – şəfaət istəmək haqqında qissələri, heç bir etiraz irəli sürmədən zikr etmişlər.

    Necəki bunu Nəvəvi, İbn Qudamə "Əl Muğni"də və digərləri zikr etmişdir.

    Bu, məsələdə ixtilaf sayılmaz. Çünki bu ixtilaf, sözügedən məsələnin mahiyətinin anlaşılmamasıyla əlaqədardır. Şəfaət məsələsində gizlilik var.

    Bu səbəblədir ki, bəzi dəvət imamları (nəcdilər) – Allah onlara rəhmət etsin – belə demişlər: "Tövhid məsələlərində hüccət iqaməsi, şübhənin güclülüyünə görə dəyişir.

    Şübhələrin varid olma cəhətindən sayca az, müxalifə qarşı ortaya qoyulma baxımından hüccətlərin ən asan olanı, Allahla bərabər başqasını çağırmanın əsli, Allahdan başqasından yardım diləmək, Ondan qeyrisi üçün heyvan kəsmək və bənzəri şeylərlə əlaqəli mövzulardadır."

    Bunlardan - elm əhlindən muhaqqiq olan kimsələrdən başqası üçün – ən çox qarışıq/anlaşılmaz olanı, şəfaət məsələsidir.

    Bu səbəblədir ki, şeyx (Muhəmməd bin Abdil Vəhhab) – Allah ona rəhmət etsin - bu babı zikr etmiş və "Şəfaət babı" demişdir."

 

 

Qaynaq: Salih bin Abdil Aziz Aluş Şeyx: Ət Təmhid li Şərhi Kitəbit Təvhid: 214

Darut Təvhid: 1423/2002

 

 

    Qeyd: Yəqinki bizlərə düşən, İbn Qudamə, Nəvəvinin və İslam ümmətinin 1000 il xəbərsiz qaldığı bu "şirki" açıqladıqları üçün Nəcd alimlərinə minnətdar olmaqdır...

[Muslih]

Misirin öz qərib görüşlərilə gündəmə gələn sələfi şeyxlərindən Usamə Əl Qusi ona verilən bir sualın cavabında iki səfeh iddiaya daha imza atdı:

 

1. Yezid bin Muaviyə fasiq deyil, salih bir kimsə idi. (00:25)

2. Rəsulullahın göz nuru Hüseynin - Allah ondan razı olsun – Yezidə qarşı qiyamı şəriətdə haram sayılan qiyamlardandır. (01:45)
 

 

[Muslih]

Səudiyyə Ərəbistanının ən böyük alimlərindən mütəşəkkil "Əl Ləcnətud Daimə lil Buhusil İlmiyyəti vəl İftə" adlı fətva komissiyasının, xəstələrə gül hədiyyə etmək haqda fətvası:

 

    لقد انتشرت في بعض المستشفيات محلات بيع الزهور ، وأصبحنا نرى بعض الزوار يصطحبون باقات - طاقات الورود - لتقديمها للمزورين ، فما حكم ذلك ؟

 

    ليس من هدي المسلمين على مر القرون إهداء الزهور الطبيعية أو المصنوعة للمرضى في المستشفيات، أو غيرها وإنما هذه عادة وافدة من بلاد الكفر، نقلها بعض المتأثرين بهم من ضعفاء الإيمان، والحقيقة أن هذه الزهور لا تنفع المزور ، بل هي محض تقليد وتشبيه بالكفار لا غير ، وفيها أيضا إنفاقٌ للمال في غير مستحقه ، وخشيةٌ مما تجر إليه من الإعتقاد الفاسد بهذه الزهور من أنها من أسباب الشفاء ! وبناء على ذلك : فلا يجوز التعامل بالزهور على الوجه المذكور ، بيعاً ، أو شراءً ، أو إهداءً

 

    "Sual: Bəzi xəstəxanalarda gül satılan yerlər çoxalıb. Artıq görürük ki, bəzi ziyarətçilər ziyarət etdikləri adama təqdim etmək üçün özlərilə gül buketləri götürürlər. Bunun hökmü nədir?"

 

    Ləcnənin cavabı: Xəstəxanalarda və ya başqa yerlərdə nə təbii, nə də süni güllərin xəstəyə hədiyyə edilməsi əsrlər boyu müsəlmanların adətlərindən olmamışdır. Bu ancaq küfr ölkələrindən gələn bir adətdir. Bunu kafirlərdən təsirlənən bəzi imanı zəiflər gətirmişlər.

    Bu güllərin ziyarət olunana fayda vermədiyi bir gerçəkdir. Bu, sırf kafirlərə bənzəmək və onları təqlid etməkdən başqa bir şey deyil. Bu işdə malı lazım olmayan yerə xərcləmək var.

    Həmçinin burada bu güllər vasitəsilə "onların şəfa səbəbi olması" kimi fasid bir etiqada düşmə qorxusu da var.

    Buna binaən güllərin zikr olunan məqsəd üçün satışı, alışı və hədiyyə edilməsi caiz deyildir...!

 

    Komissiya Rəisi: Abdul Aziz bin Abdillah bin Muhəmməd Aluş Şeyx

    Komissiya üzvu: Bəkr bin Abdillah Əbu Zeyd

    Komissiya üzvu: Salih bin Fəvzan Əl Fəvzan."

 

Qaynaq: Fətəval Ləcnə: Fətva – 21409

Tarix: 21.03.1421

 

 

    Təliq: Fətvada güllərin bu formada tədəvülünün haramlığına illət olaraq göstərilən israf və təşəbbüh yönünə toxunmadan keçmək mümkün olsada, bu prosesin şirkə səbəb ola biləcəyi yönü diqqətə layiqdir...

    Bu fətvaya imza atan üç böyük "sələfi" alimə görə xəstələrə gül hədiyyə edilməsi onlar üçün təhlükəlidir. Niyəmi? Çünki xəstə güllərin şəfa verdiyinə inanaraq şirkə düşə bilər. Şirkə gedən bütün yollar isə bağlanılmalıdır...

    Bəli! Xəstəxanada həkimlərə şəfa üçün müraciət edən, şəfa tapmaq üçün dərmanlar qəbul edən bir xəstənin güllərin şəfa verdiyinə inanaraq şirkə düşmə təhlükəsi...

    Şəri üsul və qaydalardan məhrum bir şəkildə verilən fətva ancaq bu qədər "ciddi" ola bilər...

    Bütün bunlar isə tək məqsədə xidmət edir: Tövhidi qorumaq... Lakin, bu cür fətvalar tövhidi qorumaq deyil, tövhidi oyuncaq halına gətirməkdir...

    Uca Allah bu ümmətə yol göstərən elm və hikmət sahibi, Ondan başqa kimsəyə qulluq etməyən alimlər bəxş eləsin...

[Muslih]

Muhəmməd bin Abdil Vəhhab Əhli sünnət alimlərinin üzərində olduğu "hökm çıxarmaq müctəhidlərin işidir" prinsipini şeytanın ortaya çıxardığı bir şübhə adlandırır. O məşhur "Əl Usulus Sittə" adlı risaləsində altıncı əsası belə açıqlayır:

 

    ردُّ الشبهة التي وضعها الشيطان ، في ترك القرآن والسنة ، واتباع الآراء والأهواء المتفرقة المختلفة ، وهي : أن القرآن والسنة لا يعرفهما إلا المجتهد المطلق ؛ والمجتهد هو : الموصوف بكذا و كذا ، أوصافاً لعلها لا توجد تامة في أبي بكر وعمر ! فإن لم يكن الإنسان كذلك ؛ فلْيُعرِضْ عنهما فرضاً حتماً لا شك ولا إشكال فيه ، ومن طلب الهدى منهما ؛ فهو إما زنديق ، وإما مجنون ، لأجل صعوبة فهمهما

 

    "Altıncı Əsas: Quran və Sünnəti tərk edib, fərqli görüş və rəylərə tabe olma mövzusunda şeytanın ortaya çıxardığı şübhənin rəddi.

    Bu şübhənin mahiyəti bundan ibarətdir ki, Quran və Sünnəti ancaq mütləq müctəhid anlayar və müctəhiddə müəyyən şərtlər var. Elə şərtlər ki, bəlkə onlar tam şəkildə Əbu Bəkr və Ömərdə yoxdu.

    Əgər bir insan bu şərtlərə sahib deyilsə bu qaynaqlardan qəti şəkildə şəksiz şübhəsiz uzaq durmalıdır.

    Kim Quran və Sünnətdə hidayət axtararsa bu qaynaqları anlamağın ağırlığı səbəbilə o ya zındıqdır, ya məcnundur."

 

Qaynaq: Muhəmməd bin Abdil Vəhhab: Əl Usulus Sittə: 6-cı əsas

 

   

    Qeyd: Əhli Sünnət üsulçuları, İslamın günümüzdəki kimi cahillər tərəfindən oyuncaq halına gətirilməməsi üçün hökm çıxaran kimsələrin müctəhid olmasını şərt qoşmuşlar.

    Biz bu haqda "Avam Hökm Çıxara Bilərmi" adlı ayrıca bir mövzu açıb, orada alimlərimizin görüşünü zikr etdik.

    Və gördüyümüz kimi, Əhli Sünnət üsulçularının ortaya qoyduğu prinsip Muhəmməd bin Abdil Vəhhaba görə şeytanın icadıdır...

    Görəsən şeytanın icadı Əhli Sünnət üsulçularının dediyidirmi? Yoxsa Muhəmməd bin Abdil Vəhhabın? Cavabı Allahın ağılla nemətləndirdiyi oxucuya buraxıram.

[Muslih]

Nəcdilərdən, krala qarşı üsyan çıxardıqları üçün öz "sələfi" qardaşlarının mürtəd olduğuna hökm verərək, onları satmasıyla məşhur olar Suleyman bin Səhmən, Şafi fəqihlərindən əsrinin Şeyxul İslamı Təqiyuddin Əs Subki və Şihəbuddin Ər Rəmlini şirki caiz qılan kitablar yazmaqda və mürtədlikdə ittiham edərək deyir:
 

    فهذا الرجلُ المسمى الشهابَ الرمليَّ إن كان مِن المعروفين بالعلم - لأني لا أعرِف ما حالُه - فهو مِن جنْسِ السُّبْكِي وأضرابِه الغالينَ الذين يُصنِّفون في إباحة الشرك وجوازه زاعمين أن ذلك من تعظيم الرسول , وتعظيم الأنبياء والأولياء , وذلك لجهلهم , وعدم إدراكهم لحقائق الدين, ومدارك الأحكام, وليس لهم قدم صدق في العالمين, ولا كانوا من العلماء العاملين, فلا حجةَ في أقوالهم . { وَمَنْ لَمْ يَجْعَلِ اللَّهُ لَهُ نُورًا فَمَا لَهُ مِنْ نُورٍ } ثم لو كان الشهاب الرملي مِن أهل الفضل والعلم والعبادة وأكابرِ أهل الفقه والورع والزهادة لكان قد أخطأ فيما قاله وأراده , ودعا إلى عبادة غير الله , وهذا يوجِب كفرَه وارتدادَه

 

    "Şihəb Ər Rəmli adlı bu adam əgər elmilə tanınan kimsələrdəndirsə - çünki mən onun halını bilmirəm – o, (Təqiyyuddin) Əs Subki və o cür aşırılığa düşərək, şirkin mübah və caiz olduğu haqda kitab yazan, bunu Rəsulullahı, Nəbiləri və vəliləri təzim zənn edən kimsələrdəndir.

    Bu onların cəhaləti, dinin həqiqətlərini və hökmlərin mahiyyətlərini idrak etmədikləri üçündür.

    Onlar (Subki, Rəmli və digər fəqihlər) alimlər arasında üstün dərəcədə deyillər. Həmçinin onlar bildiyiylə əməl edən alimlərdən deyillər və sözləri də hüccət deyil.

    "Allah kimə nur verməmişsə onun nuru olmaz" (Ən Nur: 24/40)

    Və əgər Şihab Ər Rəmli fəzilət, elm, ibadət əhli, fəqihlərin, vəra sahiblərinin və zahidlərin böyüklərindən olsaydı belə dediyində və qəsd etdiyində xəta etmiş və Allahdan qeyrisinə ibadətə çağırmış olardı.

    Bu isə onun (Rəmlinin) küfr və irtidadını gərəkli qılar!"

 

Qaynaq: Suleyman bin Səhman: Əs Saviqul Mursələ: 119

Səudiyyə: 1376/1956

[Muslih]

Sələfilərin məşhur şeyxlərindən Abdullah bin Muhamməd Əl Ğuneyman "Şərhu Kitəbit Təvhid min Sahihil Buxari" adlı kitabında, ümmətin çoxunu təşkil edən Əşarilərin İslam üçün "təhlükəsini" izah etdikdən sonra, onlara qarşı alınacaq "tədbirlər paketini" açıqlayır:
 

    هذا ولا بد لعلماء الإسلام ورثةِ رسول الله صلى الله عليه وسلم من مقاومة هذه التيَّارات الجارفة، على حسْب ما تقتضيه الحال ، من مناظرات ، أو بالتأليف ، وبيان الحق بالبراهين العقلية والنقلية، وقد يصل الأمر أحياناً إلى شهر السلاح

 

    "Rəsulullahın – sallallahu aleyhi və səlləm – varisləri olan İslam alimləri bu şiddətli cərəyanlara qarşı halın tələb etdiyi şəkildə münazərələr, kitab təlifləri, haqqın əqli və nəqli dəlillərlə açıqlanmasıyla müqavimət göstərməlidirlər.

    (Ehtiyac olarsa) iş bəzən silah çəkməyə qədər gedər!"

 

Qaynaq: Abdullah Əl Ğuneyman: Şərhu Kitəbit Təvhid: 1/24

Darul Asimə: 1422/2001

 

 

    Qeyd: Gördüyümüz kimi, şeyx Əşarilərlə elmi münazirələrlə kifayətlənməyib, onlara qarşı ehtiyac anında silah çəkilməsinidə tələb edir. Sözün safsatasını aydınlatmaq üçün bir suala cavab axtaraq. Silah çəkilməsi vacib olan Əşarilər kimdir?

    Onlardan sadəcə bəzi məşhurlarını zikr etmək istərdim: İmam Muhyiddin Ən Nəvəvi, İbn Həcər Əl Asqalani, Əbu Abdillah Əl Qurtubi, Əbul Abbas Əl Qurtubi, Dəraqutni, Xatib Əl Bağdadi, Əbul Qasim Əl Quşeyri, Ğazali, Əbu Vəlid Əl Bəci, İbn Asakir, Qadi İyad, Fəxrur Razi, İzz bin Abdis Səlam, Təqiyyuddin Əs Subki, Zeynuddin Əl İraqi, Zəkəriyyə Əl Ənsari, Əbu Muhəmməd Əl Cuveyni, Əbul Məali Əl Cuveyni, və yüzlərcə başqa alim!

    Hətta Əşarilərlə bir çox məsələdə həmfikir olan alimlərin kitablarını bir kənara qoysaq, nə təfsir elmində nə hədis şərhində barmaqla sayılacaq qədərdən artıq kitab qalmaz!

    Bəli bunlar əgər yaşasaydılar, Ğuneymanın silah çəkilməsini istədiyi Əşarilərdir. Uca Allah İslama xidmət etmiş bu dəyərli alimlərimizə rəhmətiylə əhatə edib, qəbirlərini münəvvər etsin.

    Ömürlərini krallara xidmətlə keçirənlərə isə layiq olduqlarını versin.

[Muslih]

Sələfilərin imam, alləmə adıyla təltif etdikləri İbn Baz, Uca Allahdan cism və orqanlara sahib olmağın nəfy edilməsinin Əhli Sünnətin yox, bidət əhlinin məzhəbi sayır:

 

    ثم ذكر الصابوني - هداه الله - تنزيه الله سبحانه عن الجسم والحدقة والصماخ واللسان والحنجرة ، وهذا ليس بمذهب أهل السنة بل هو من أقوال أهل الكلام المذموم وتكلفهم ، فإن أهل السنة لا ينفون عن الله إلا ما نفاه عن نفسه أو نفاه رسوله صلى الله عليه وسلم

 

    وأما ما وقع في كلام البيهقي رحمه الله في كتابه : (الاعتقاد) من هذه الأمور فهو مما دخل عليه من كلام المتكلمين وتكلفهم، فراج عليه واعتقد صحته، والحق أنه من كلام أهل البدع لا من كلام أهل السنة

 

    "9. Sonra Sabuni - Allah ona hidayət versin - Allahın - subhanəhu - cismdən, hədəqədən (gözdən), eşitmə orqanından, dildən, qırtlaqdan münəzzəh olduğunu söyləmişdir.

    Bu Əhli Sünnənin məzhəbi deyil, əksinə məzmum olan kəlam əhlinin sözlərindən və zorlamalarındandır.

    Əhli Sünnə Allahdan ancaq o şeyləri nəfy edirlər ki, onu ya Allah özü özündən yada Onun Rəsulu - sallallahu aleyhi və səlləm - nəfy etmiş olsun.

    ... Beyhəqinin "Əl İtiqad" kitabında bənzəri şeylərin qeyd edilməsinə gəlincə, o kəlamçıların görüşlərindən və zorlamalarından təsirlənmiş, bunlara güvənən və doğru olduğunu düşünən bir adamdır.

    Doğru olan budur ki, bu sözlər (Allah cismdən və orqanlardan münəzzəhdir demək) Əhli Sünnənin deyil bidət əhlinin sözləridir."

 

    Qaynaq: Tənbihət Həmmə alə mə Kətəbəhuş Şeyx Muhəmməd Ali Əs Sabuni

 

 

    Təliq: İmam Beyhəqinin bidət əhli olduğunu söyləyən İbn Baz görəsən əqidə barədə Əhli Sünnətə aid neçə kitab oxuyub? Doğrudanmı Əhli Sünnə Allahdan orqanları nəfy etməyib? Doğrudanmı bu bidət əhlinin məzhəbidir? Yoxsa bu İbn Bazın növbəti yalanıdır?

    Bunu təsbit etməyi oxucuya buraxırıq. Əhli Sünnətin bu barədə görüşlərini Əqidə bölməsində "Uca Allaha Orqan Nisbəti" adlı mövzuda oxuya bilərsiniz.

 

Uca Allahın "yəd" sifətinin orqan olmadığını qəbul etməklə bərabər, "yəd - orqan deyildir" kimi ifadələrdən qəzəblənənlərdən biridə sələfilərin böyük alimlərindən Abdullah Əl Ğuneymandır. O, İbn Həcərin İbn Battaldan nəql etdiyi "Mücəssimənin xilafına (sağ əl mənası verən) yəmin orqan deyildir" sözünə etiraz edərək deyir:

 

    قلت: قوله : " وليست جارحة" من كلام أهل البدع ، الذين عدلوا عما جاء في الكتاب والسنة من الألفاظ إلى ما ابتدعوه من الألفاظ الموهمة للنقص

 

    "Mən (Ğuneyman) deyirəm: "Orqan deyildir" sözü bidət əhlinin sözlərindəndir. O kimsələrin ki, Quran və Sünnədə gələn ifadələri tərk edib, öz ixtira etdikləri nöqsanlıq vəhm etdirən ifadələrə yönəliblər."

 

    Qaynaq: Abdullah Əl Ğuneyman: Şərhu Kitəbit Təvhid min Sahihil Buxari: 125

[Muslih]

Harameyn işğalçısı və xaçlıların köləsi olan Səudiyyə kralı Fəhd bin Abdil Azizin İngiltərə səfərində boynuna sahiblərinin taxdığı xaçla mətbuat önünə çıxması məşhur bir hadisədir.

Bəs vəla və bəra mövzusundakı fantastik görüşləriylə məşhur olan Nəcd şeyxlərinin gözdə alimi İbn Bazın, iki haramın xidmətçisinə təhqiredici şəkildə taxılan bu xaç əməliyyatına münasibəti necədir? Özündən dinləyək:

 

    وسئل الشيخ ابن باز

    يحدث أحياناً أن يحضر بعض المسلمين إلى بلد يدين أهله بدين غير المسلمين : إما للزيارة أو لمناسبة أخرى

    ويقوم الكفار بتقليد أحد المسلمين بقلادة على هيئة صليب أو عليها صورة صليب كتكريم منهم لهذا المسلم

    ويتقبلها هذا المسلم مجاملة لهم ، ويعتبروه من حسن المعاملة ، فهل فعل هذا المسلم يعتبر من موالاة الكافرين ؟ وهل يصل هذا إلى رتبة الكفر ؟

 

    الجواب

    لا , هذه أمور عادية مثل ما تقدم هذه أمور عادية , ينظر فيها ولي الأمر بما تقتضيه المصلحة ؛ فإذا كان من المصلحة الإسلامية قبول هذه المجاملة أو هذه الهدية كان ذلك جائزاً من باب دفع الشرّ وجلب الخير , كما يقبل هداياهم التي يهدون إليه يرى مصلحة في ذلك , وإن رأى المصلحة في ردِّها ردَّها , هكذا ما يُتوّج السلاطين والملوك على قلائد يصنعها الكفار أو يقدمها المسلم لهم إذا رأى في هذا المصلحة الإسلامية كفّاً لشرّهم وجلباً لخيرهم ؛ فلا مشاحّة في ذلك وليس هذا من الموالاة

    اثنان من الحضور باستنكار : فيها صليب يا شيخ

    ابن باز : ولو فيها صليب .. يأخذه ثم يلقيه

    أحد الحضور مستنكراً : يلبسه لباس هو يا شيخ ؟

    ابن باز : بعدين يُـزيله , بعدين يُـزيله

 

 

    "İbn Bazdan soruşuldu:

    Zaman zaman elə olur ki, bəzi müsəlmanlar ziyarət və ya başqa bir məqsədlə əhalisi qeyri müsəlman olan bir ölkələyə gedirlər.

    Kafirlər də bu müsəlmana hörmət əlaməti olaraq (!) onun boynuna xaç şəklində və ya üzərində xaç olan medal asırlar.

    Bu müsəlman da onlara qarşı nəzakət göstərmək üçün bunu qəbul edir, bu etdiyini gözəl davranış sanır.

    Bu müsəlmanın etdiyi kafirləri dost tutmaq sayılarmı? Bu əməl küfr dərəcəsinə varırmı?

 

    Şeyxin Cavabı: Xeyr bu daha öncəkilər kimi adi/normal (!) şeylərdəndir. Vəliyyul əmr (Suud Kralı) məsləhətə görə hərəkət edər. Bu bəxşiş və ya hədiyyənin qəbul edilməsi İslami bir məsləhətdəndirsə "şərri dəf edib, xeyri cəlb etmə" babından caizdir.

    Necəki onların hədiyə etdiyi digər şeylərdə məsləhət olduğunu düşündüyü zaman onları qəbul edir. Yox əgər geri çevrilməsində məsləhət görərsə geri çevirər.

    Sultan və kralların müsəlmanları təltif etdiyi kafir istehsalı ordenlər, və ya müsəlmanın onlara təqdim etdiyi şeylərdə - onların şərrini dəf edib, xeyirlərini cəlb etmək üçün - İslami məsləhət görüyü zaman bu caizdir.

    Bunun müzakirəsi belə ola bilməz! Bu kafirləri dost tutmaq qismindən deyil!

 

    Məclis əhlindən iki nəfər etiraz edərək deyir: Şeyx... bu medalın üzərində xaç var...

    İbn Baz: Hətta xaç olsa belə (!), qəbul edər sonra atar.

    Məclis əhlindən bir nəfər daha etiraz edərək deyir: Bunu boynuna taxır, bu üzərə taxılan bir şeydir ya şeyx...

    İbn Baz: Daha sonra onu çıxarar..."

 

Qaynaq: Təscilətut Təqva: Kaset – 29: B üzü

 

 

    Qeyd: Əslində zərrə qədər ağla sahib olanlar üçün belə açıqlamağa ehtiyac qalmır... Yəhudilərin lənətə məruz qalmasında əsas səbəb olan "ikili standartı" bu ümmətin içində görürük!

    Afrikanın ucqar bölgəsində qəbrin yanından keçənləri üzrlü saymayıb təkfir fətvası yağdıranlar, iki haramın "xadimi" üçün etdiyi əməli nəinki qınamır, hətta bunun normal olduğunu söyləyir.

    Görəsən kral, iqtisadiyyatları Səudiyyə münafiqlərinin sərvətləriylə ayaqda qalan bu dövlətlərdən müsəlmanlara gələn hansı zərərin dəf edilməsi üçün boynuna xaçlı xalta taxaraq İslamı zəlil göstərib?

    Məgər Yəməndə, İraqda, Əfqanıstanda müsəlmanlara qarşı Amerikaya dəstək verən sizlər deyilsiniz? Məgər alləməniz Fəvzan mücahidləri istixbarata satmanın vacib, gizləmənin haram olduğu haqda fətva vermirmi? Məgər İraqda öldürülən qardaşlarına kömək üçün gedən müsəlman gənclərin önünü kəsmək üçün sərhəddinizə yüksək beton divarlar hörmə layihəsi sizin deyilmi?

    Ya Rəbbim bu ümmətə şüur ver ki, dostlarını düşmənlərindən seçə bilsinlər! Həqiqətən yer üzündə dostunu düşmənindən seçə bilməyəndən daha zəlil kimsə yoxdur…

    İnsan Allahın dininə xəyanət edən bu "alimciklərə"mi üzülsün, yoxsa bu xəyanəti anlamayacaq qədər düşüncəsizləşmiş müsəlmanlaramı?

 

[Muslih]

Nəcd məktəbinin müasir alimlərindən İbn Useymin, kosmik gəmilərin aya çıxması haqda bəzi mülahizələrini bölüşdüyü risalədə, ağıl sahibini dəhşətlə gülüş arasında tərəddüddə buraxacaq bir istidlalla insanın ay səthinə enə bilməyəcəyini deyir:

 

    إذا صح ما ذكر من إنزال المركبة الفضائية على سطح القمر فهل بالإمكان إنزال إنسان على سطحه ؟ فالجواب : أن ظاهر القرآن عدم إمكان ذلك وأن بني آدم لا يحيَون إلاّ في الأرض يقول الله ـ تعالى ـ: { فِيهَا تَحْيَوْنَ وَفِيهَا تَمُوتُونَ وَمِنْهَا تُخْرَجُونَ } فحصَر الحياة في الأرض والموت فيها والإخراج منها ، وطريق الحصر فيها تقديم ما حقه التأخير، ونحو هذه الآية قوله ـ تعالى ـ: { مِنْهَا خَلَقْنَاكُمْ وَفِيهَا نُعِيدُكُمْ وَمِنْهَا نُخْرِجُكُمْ تَارَةً أُخْرَى } حيث حصر ابتداء الخلق من الأرض ، وأنها هي التي نعاد فيها بعد الموت ونخرج منها يوم القيامة ، كما أن هناك آيات تدل على أن الأرض محل عيشة الإنسان { وَلَقَدْ مَكَّنَّاكُمْ فِي الأَرْضِ وَجَعَلْنَا لَكُمْ فِيهَا مَعَايِشَ } فظاهر القرآن بلا شك يدل على أن لا حياة للإنسان إلا في هذه الأرض التي منها خلق، وإليها يعاد، ومنها يخرج، فالواجب أن نأخذ بهذا الظاهر

 

    “... Kosmik gəmilərin Ay səthinə enməsi haqda dediklərimiz doğru olunca orataya ikinci bir məsələ çıxır: Bəs insanın Ay səthinə enməsi mümkündürmü?

    Cavab belədir: Quranın zahiri bunun mümkün olmadığına və insanların ancaq yer üzündə yaşayacağına dəlalət edir!

    Uca Allah buyurur: “Orada yaşayacaq, orada öləcək və oradan da çıxarılacaqsınız”. Uca Allah bu ayədə yaşamı, ölümü və çıxarılmanı yer üzüylə məhdudlaşdırmışdır. Məhdudlaşdırma isə təxir edilməsi gərəkəli olanın önə alınmasıyla reallaşmışdır.

    Digər bir ayədə də insanın yaradılışını yer üzüylə məhdudlaşdıraraq buyurur: “Sizi ondan yaratdıq, ona döndərəcək və oradan bir daha çıxaracayıq”.

    Yer üzü ölümdən sonra qaytarılacağımız və Qiyamət günü çıxarılacağımız yerdir. Necəki Quranda insanın yaşamının yer üzündə olacağına dəlalət edən başqa ayələrdə var: “Sizi yer üzündə məskun etdik və orada sizin üçün bir yaşam imkanları yaratdıq”.

    Quranın zahiri şəksiz olaraq buna dəlalət edir: İnsan yaradıldığı, döndürüləcəyi və çıxarılacağı torpaqdan başqa yerdə yaşaya bilməz. Bizdə Quranın bu zahirini qəbul etməliyik...”

 

Qaynaq: İbn Useymin: Fətəvəş Şeyx İbn Useymin: Risələ Havləs Suud iləl Qamər

[Muslih]

Şəmsuddin Əs Səfərini (1114-1118 h/1702-1774 m) öz qəsidələrinin birində Peyğəmbərdən kömək/şəfaət diləyərək deyir:

 

إلَيْك أَشْكُو رَسُولَ اللَّهِ مِنْ وَجَلِي ... نَأَى شَبَابِي سُدًى وَاحْتَاطَ بِي أَجَلِي

نَأَى الشَّبَابُ وَجَاءَ الشَّيْبُ يُنْذِرُنِي ... بِأَنَّنِي رَاحِلٌ لِلْقَبْرِ وَاخْجَلِي

وَأَخْجَلَنِي مِنْ مَقَامٍ لَسْت أُنْكِرُهُ ... إذَا بَدَا لِي عَلَى رُوسِ الْمَلَا زَلَلِي

يَا سَيِّدِي يَا رَسُولَ اللَّهِ خُذْ بِيَدِي ... إنِّي أَتَيْت بِلَا عِلْمٍ وَلَا عَمَلِ

 

“Allahın Rəsulu! Qorxumu sənə şikayət edirəm

Gəncliyim boş keçib getdi və əcəlim ətrafımı sardı

Gənclik getdi və məni qəbrə yolçuluq barədə xəbərdar edən qocalıq gəldi

İnsanlar içində günahlarım ortaya çıxdıqda onu inkar etməyəcəyim məqamdan utandırdı məni

Ey Ağam! Ey Allahın Elçisi! (Qiyamətdə) Əlimdən tut! Mən elmsiz və əməlsiz gəldim”

 

Qaynaq: Şəmsuddin Əs Səfərini: Ğizəul Əlbəb Şərhu Mənzumətil Ədəb: 1/327

Beyrut: Darul Kutubil İlmiyyə: 1417/1996

 

 

İndi isə Nəcdiyyə firqəsi mənsubu İbn Useyminin bu sözlərə münasibətinə nəzər salaq.
İbn Useyminin tələbələrindən olan Şeyx Fəhd bin Abdillah bin İbrahim Əs Sənid öz şeyxinə 3/4/1420 tarixində verdiyi suallar və cavablarını topladığı risalədə deyir:

 

سألت الشيخ رحمه الله عن قول السفاريني في كتابه غذاء الألباب

يا سيدي يا رسولَ الله خُذ بيدي - إني أتيت بلا علم ولا عمل

فاستنكر رحمه الله ذلك جداً واستغرب صدوره من السفاريني , وقال: "لعله نقله عن غيره", فقلت له: "بل صدر منه" , فقال رحمه الله: هذا شرك في الربوبية والألوهية

 

“Şeyx İbn Useymindən - rahiməhullah - (məşhur Hənbəli alimi) Səfərininin "Ğizəul Əlbəb" adlı kitabındakı bu sözləri haqqında soruşdum:

 

“Ey Seyyidim, Ey Allahın elçisi əlimdən tut

Mən elmsiz və əməlsiz gəlmişəm”

 

İbn Useymin buna şiddətlə qarşı çıxdı və belə bir sözün Səfəriniyə aid olmasını qəribsəyərək dedi: Bəlkə bu sözü sadəcə başqasından nəql etmişdir?

Mən İbn Useyminə dedim: Yox! Bu elə onun öz sözüdür.

İbn Useymin - rahiməhullah - dedi: Bu rububiyyətdə və uluhiyyətdə şirkdir!”

 

Qaynaq: Fəhd Əs Sənid: Əl Kənzus Səmin fi Sualət İbnis Sənid li İbn Useymin: Məsələ 35

Risalənin digər ismi: Silsilətu Favəid və Suələtiş Şeyx Fəhd Əs Sənid lil Alləmə İbn Useymin)

 

 

Təliq: Bu sözlər həqiqətən də Səfərininin "Ğizaul Əlbəb" və "Ən Buhuruz Zaxira fi Ulumil Axira" adlı kitablarında sabitdir!

Bu nəql, Muhəmməd bin Abdil Vəhhabın müasiri olan Səfərininin tövhid anlayışının çox fərqli olduğunu göstərir. Gözləndiyi üzrə, şeyxinin davamçısı olan İbn Useymin də bu sözləri həm Uluhiyyətdə, həm Rububiyyətdə şirk adlandırır. Təbii ki, bu ittiham absurd və ittihamçının özünün tövhid barədə cəhalətinin göstəricisidir.
 

[Muslih]

Sələfilərin xüsusi səfehliyi ilə seçilən şeyxlərindən Favzanın saqqalından alan kimsənin elm tələbəsi sayılmadığını söyləyir. Halbuki, alimlərin bir qisminə görə saqqalın dibdən qırxılması haram deyil məkruhdur. Yenə alimlərin böyük əksəriyyətinə görə saqqalı bir tutamdan kəsmək mübahdır. Hətta bəzi hənəfi fəqihləri saqqalı dörd barmaqdan çox uzatmağı haram sayır.

 

 

Sələfi elm tələbələrinin bu fətvanın nəticəsində düşdüyü gülməli anlaşmazlığı isə buradan dinləyə bilərsiniz.

 

[Muslih]

Sələfilərin 20-ci əsrin mücəddidi zənn etdikləri Nəsiruddin Əl Əlbəni, Hafiz Əl Munzirinin "Muxtasaru Sahihi Muslim" əsərinə təliqatda (s. 548/Məktəbətul İslami) deyir:
 

    هذا صريح في أن عيسى عليه السلام يحكم بشرعنا ويقضي بالكتاب والسنة لا بغيرهما مِن الإنجيل أو الفقه الحنفي ونحوه

 

    "Bu (hədis) açıq şəkildə ifadə edir ki, İsa – aleyhissalam – bizim şəriətimizlə, Quran və Sünnəylə hökm edəcək, bunlardan qeyri İncil, Hənəfi fiqhi və bu kimi digər şeylərlə deyil."

 

    Təliq: Əlbəninin sözlərindən çıxan "faydaları" konkretləşdirək:

 

    1. O, Quran və Sünnəti bir tərəfdə, Hənəfi fiqhini isə digər tərəfdə sanki bir birinə zidd şeylər kimi zikr edir. Halbuki, bütün fiqhi məzhəblər qəti şəkildə Quran, Sünnə və dinimizin ümumi prinsiplərinə dayanır.

    2. O, eyni şəkildə İsanın – aleyhissalam – Hənəfi fiqhiylə deyil, bizim şəriətlə hökm edəcəyini deyir. Bu sözdən anlaşılan məna, Hənəfi fiqhinin bizim yox başqa bir şəriət olduğudur.

    3. Bununla kifayətlənməyən şeyx, Hənəfi fiqhini İncillə eyni cinsdənmiş kimi onun yanında, Qurana, Sünnəyə və şəriətimizə müxalif olan şeylər qismində zikr edir.

 

    Bu sözlər isə sözsüz ki, həddi aşmaq, müsəlmanlara və onların mötəbər fəqihlərinə qarşı iftiradır.

    Allaha and olsun ki, əgər sizin "məzhəbinizi" – ki üsuldan nəsibiniz olmadığı üçün sizə məzhəb deyilməz – fiqhi məzhəblər siyahısına qoysalardı, ilahi məramı anlamaqdan, Quran və Sünnəti idrak edib gözəl bir şəkildə təlif etməkdən ən uzaq "məzhəb" olardınız.

    Fəqihlərə düşmənliyiniz, onların qoyduqları qaydalar kimi qaydalar qoymaq və onlar kimi anlayışa sahib olmaq bir tərəfə, sadəcə onların qaydaları və yanaşma şəkillərini belə anlamaqdan aciz qalıb, həsəd etmənizdən qaynaqlanır.

[Muslih]

Sələfilərin əsrin mühəddisi və mücəddidi zənn etdikləri Nəsiruddin Əl Əlbəninin İslam məzhəblərinə və xüsusəndə Hənəfi olan müsəlmanlara qarşı düşmən münasibətini daha öncə də ortaya qoyulmuşdu.

Bu "mücəddid"dən bu dəfə təqdim edəcəyimiz nəqldə o, bütün Sünnət Əhlinin üzərində olduğu dörd məzhəbə birdən hücum edir:

 

    قلت : فيه إشارة لطيفة إلى الرد على متعصب المذاهب الذين يؤثرون اتباع المذهب على اتباع الكتاب والسنة ذلك لأنه لا تلازم بين اتباع المذاهب واتباع القرآن فإن المذاهب مختلفة والقرآن لا اختلاف فيه كما قال تعالى فيه : { وَلَوْ كَانَ مِنْ عِنْدِ غَيْرِ اللَّهِ لَوَجَدُوا فِيهِ اخْتِلافاً كَثِيراً } , فالمسلم كلما كان أتبع للقرآن كان أكرم عند الله تعالى وكلما ازداد تقليدا ازداد بعدا

 

    "Mən (Əlbəni) deyirəm: (İmam Tahavinin Qurana tabe olmaq haqda bu sözündə) məzhəbə tabe olmağı, Quran və Sünnətə tabe olmaqdan üstün tutan məzhəb təəssübçülərinin rəddinə incə bir işarə vardır.

    Çünki, məzhəblərə tabe olmaqla Qurana tabe olmaq arasında heç bir əlaqə yoxdur!

    Məzhəblər müxtəlifdir, bir birinə ziddir. Quranda isə uca Allahın da buyurduğu kimi heç bir ziddiyyət yoxdur: "Əgər Allah qatından olmasaydı onda çox zidiyyətlər tapardılar" (Ən Nisa: 4/82).

    Buna binaən müsəlman nə zaman Qurana tabe olsa, uca Allah qatında daha hörmətli olar. Nə zaman təqlidini artırsa (Allahdan və ya haqqdan) uzaqlaşar."

 

Qaynaq: Nəsiruddin Əl Əlbəni: Əl Aqidətut Tahaviyyə/Şərh və Təliq: 30

 

 

    Qeyd: İslam alimlərinə qarşı açdığı bu "amansız savaşda", Don Kixotun yel dəyirmanlarına qarşı mücadiləsini xatırladan bu "mücəddidin" sözlərinin içindəki sətraltı "mənaları" incələyək:

 

    1. O, İmam Tahavinin sözlərindən, onun əsla qəsd etməyəciyi "incə bir işarə" çıxarmışdır. İncə işarə budur: "Məzhəblərə yox Qurana tabe olun!". Bu səfeh iddianı məhz İmam Tahavinin sözlərindən çıxarması biraz trajikomikdir. Çünki İmam Tahavi həyatının ilk dövründə İmam Şafinin məzhəbində olmuş, daha sonra isə İmam Əbu Hənifənin məzhəbinə keçmiş və bu məzhəbi müdafiə edən kitablar yazmışdır. İmam Tahavi əsla məzhəbi Qurana alternativ görməmişdir. Əgər elə olsaydı, o özü Allah qatında daha hörmətli olmaq üçün Əbu Hənifəyə yox, Qurana "tabe" olardı. Qısacası bu, İmam Tahavinin adından yalan danışmaqdır.

    2. Əlbəninin sözlərindən məzhəbin Qurana bir alternativ olduğu açıq şəkildə anlaşılır. Halbuki məzhəbin mahiyyətini azacıq anlayan birisi belə bunun apaçıq yalan və İslam alimlərini təhqir ifadə etdiyində şübhə etməz. Əhli Sünnət alimlərinin demək olar ki tamamı fiqhi məzhəblərə bağlı olmuşlar. Deməli, Əlbəniyə görə onlar Allah qatında hörmətli kimsələr yox, Allahdan uzaq kimsələr olmuşlar. Ayrıca üsulçuların icmasıyla avamın üzərinə fərz olan Qurandan hökm çıxarmaq deyil, müctəhidlərin çıxardıqları hökmlərə uymaqdır. Bu barədə forumda yetərincə görüş zikr edilib.

    3. Əlbəninin dəlil mahiyyətində zikr etdiyi ayəyə gəlincə, bu ayənin mövzuyla yaxından uzaqdan əlaqəsi olmadığı, Əlbəninin tabe olmağa çağırdığı müqəddəs Kitabımızın ifadə etdiyi mənaları anlamaqdan acizliyi qədər açıqdır.

 

    Allah – azzə və cəll – hər gələnin vurduğu bu ümməti "təfriqədən qurtarmaq" məqsədilə əsl təfriqəyə yönləndirən bu çür "mücəddidlərin" fitnəsindən qorusun!

[Muslih]

Şeyx Əlbəni, Buxarinin Əl Qasas" surəsindəki ayəyə təfsir mahiyyətində söylədiyi sözlər haqqında deyir:

 

        هذا لا يقوله ‏مسلم مؤمن

 

   "Bu sözü heç bir müsəlman, mömin söyləməz!"

 

Qaynaq: Nəsiruddin Əl Əlbəni: Fətəvəş Şeyxil Əlbəni: 523

Məktəbətut Turasil İsləmi: 1414/1994

 

 

 

    Şeyx bu sözləri söylədikdən sonra İmam Buxarini "xilas" edərək deyir ki, biz İmamı bu kimi sözlər söyləməsindən tənzih edirik. Axı o etiqadda sələfi idi...

 

    Bəs İmam Buxari hansı sözünə görə dolayısıyla bu ada layiq görülüb? Heç bir müsəlmanın söyləməyəcəyi ama Buxarinin söylədiyi bu "küfr" nədir? Səhihindəki başlıqların birində o deyir:

 

        سورة القصص ( كل شىء هالك إلا وجهه ) إلا ملْكَه ، ويقال إلا ما أرِيد به وجهُ الله

 

        "Qasas Surəsi: "Onun vəchindən başqa hər şey həlak olacaq" Yəni mülkündən başqa hər şey. Başqa bir görüş bildirilərək belə də deyilmişdir: Allahın rızası qəsd olunan şeylərdən başqa hər şey."

 

 

 

    Qeyd: Buxarinin səhihində bu sözlər həqiqətəndə mövcuddur. Bu sözlər istər onun özünə aid olsun, istər İbn Həcərin dediyi kimi nəql olsun arada fərq yoxdur. Çünki, bu kimi yerlərdə susaraq nəql təqrir və razılaşmaqdır... Ayrıca nüsxələrdə nəql olaraq deyil, Buxarinin öz sözü olaraq qeyd edilir.

    Əlbəninin vəziyyətdən "çıxma" üslubu çox primitiv və əshabına layiqdir: "Bu sözü heç bir müsəlman söyləməz. Buxari imamdır. O heç söyləməz".

    Başdan boş bir müqəddimə üzərinə qurulmuş bu məntiqsiz "məntiq zəncirinin" gəldiyi nəticə, Buxarinin öz səhihində yazdığı sözü nəinki söyləmədiyi, hətta bunu heç bir müsəlmanın dilə gətirməyəcəyidir.

    Sələfilər üçün bu əməliyyatdan mühim bir qayda çıxır: Bundan sonra hansısa kitabı oxuyarkən nəsə sizə sərf etməzsə, onu sadə şəkildə "bunu heç bir müsəlman söyləməz... filan imam necə söyləsin" deyərək rahatlıqla rədd edə bilərsiniz...

[Muslih]

"Əsrin mücəddidi" Nəsiruddin Əl Əlbəni, İmam Tahavinin müşəbbihə, cəbriyyə kimi firqələrin fikirlərindən Allaha sığınması üzərinə deyir:

 

    قلت : كالمقلدة الذين جعلوا التقليد دينا واجبا على كل من جاء بعد القرن الرابع الهجري وأعرضوا بسبب ذلك عن الاهتداء بنور الكتاب والسنة واتهموا كل من حاول الخلاص من الجمود المذهبي إلى التمسك بهدي النبي صلى الله عليه وسلم بما شاءت لهم أهواؤهم

 

    "(Mən Əlbəni) Deyirəm: Hicri dördüncü əsrdən sonra gələn hər kəsə təqlidi vacib bir din qəbul etmiş, bu səbəblə Kitab və Sünnətin nuruna tabe olmaqdan üz döndərmiş və məzhəb donuqluğundan xilas olub Nəbinin - sallallahu aleyhi və səlləm - hidayətinə sarılmağa çalışanları havalarına görə ittiham edən (Allaha sığınılması gərəkli firqələrin digər bir örnəyi olan) müqəllidlər kimi."

 

Qaynaq: Nəsiruddin Əl Əlbəni: Əl Aqidətut Tahaviyyə/Şərh və Təliq: 47

 

 

    Qeyd: Əsrin "hədis aliminin" məzhəblərə və təqlidə münasibəti ortadadır. Onun qatında məzhəblər Quran və Sünnətin alternativi, məzhəbə tabe olan alim və avamlar isə şəxslərin görüşlərini Qurandan üstün tutan sapıqlardır...

    Onlar imamların görüşlərini Nəbimizin hidayətindən üstün tutmuşlar...

    Mənə hələdə Əlbəni və bənzəri elm Don Kixotlarının, məzhəbin mahiyyətini idrak edib etmədikləri sualının cavabı hələdə qaranlıqdır...

    Yenə trajikomikdir ki, Əlbəni bu sözləri məhz İmam Əbu Hənifənin məzhəb və üsulunu din qəbul etmiş Əbu Cəfər Ət Tahəvinin sözləri üzərinə, bir mənada onun adından böhtan olaraq söyləyir...

    Allahın dindən azacıq anlayış bəxş etdiyi kimsə üçün, kimin daha sapıq və havasına tabe olduğu aydındır.