Bu mövzudakı ismarıc sayı: 9

[Muslih]

بسم الله الرحمن الرحيم
 

Bu mövzuda müsəlmanların şəxsiyyət olaraq inkişaf etməsinə, dünyəvi yöndən irəliləmələrinə, nöqsanlarını görüb düzəltmələrinə yardımçı olacaq hekayələr, məlumatlar paylaşmaq istəyirəm. Tövfiq Allahdandır.

[Muslih]

Beşinci Vəzir

 

Bir gün gənc vəzirlərdən biri şahın yanına gələrək deyir: “mən gəncəm, sağlamam, cəldəm. Ancaq mən beşinci vəzirinəm və ücrətimdə azdır. Sənin birinci vəzirin isə qocadır, xəstədir və ləngdir. Bizim yerlərimizi dəyişdirmən daha doğru olmazmı?”

Şah xahişi anladığını deyib ardınca üfüqdə qalxan toza işarə edərək bu gənc vəzirdən gedib məsələni araşdırmasını istəyir.

Vəzir atına minərək gedib gəlir və deyir: Bu bir karvandır.

Şah ondan soruşur karvan hara gedir? Vəzir yenidən atlanır dönüşdə karvanın Buxaraya getdiyini deyir.

Şah bu səfər karvanın  hardan gəldiyini soruşur. Vəzir suala cavab tapmaq üçün bir daha atlanır. Karvanın Qahirədən gəldiyini öyrənir.

Şah bu dəfə karvanın yükünü soruşur. Bir atlanma daha.. .Karvan ipək daşıyırmış.

Bu ara şahın yaşlı vəziri öz uzunqulağıyla gəlir. Şah ondan gedib uzaqda qalxan tozun nə olduğunu öyrənməsini istəyir.

Bir müddət sonra yaşlı vəzir dönərək deyir: Şahım! Bu bir karvandır. Qahirədən Buxaraya gedir. Yükü ipəkdir.Otuz altı dəvə yüküdür. Buxarada bir yükü otuz qızıla satmağı düşünürlər. Karvan rəisi bütün malı iyirmi qızıldan satmağa razıdır. Məndə bu arada Buxaradakılara elçi göndərdim bu malı bizdən iyirmi beş qızıldan alacaqlarını söylədilər. Şahımızın cavabı nədir?  

Şah gənc vəzirə dönərək “anladınmı?” deyə sordu. Gənc vəzir səssizcə başını aşağı saldı…

 

 

Çox təəsüf ki, günümüzdə İslami hərəkat adamı sayılanların belə bir çoxu məhz “beşinci vəzirdirlər” və ən xırda işləri üstləndikləri zaman belə bir dəfədə ediləcək şeyləri on dəfədən sonra bacarırlar. Bu da müsəlmanların ümumi çalışmalarını axsadır. Bu lətif hekayənin “beşinci vəzirlərə” azda olsa təsir edəcəyini düşünürəm. Çünki çalışmaların aparıcı qüvvəsi həmişə birinci vəzirlərdir. Beşincilər isə əl ayağa dolaşmaqdan başqa heç bir şeydə müvəffəq ola bilmirlər.


 

[Muslih]

Həyatımızı Necə Dolduraq?

 

Bir gün müəllim sinifə özüylə bir qab gətirir. Qaba öncə iri daşları yığır. Tələbələrdən qabın dolu olub olmadığını soruşur. Tələbələr dolduğunu bildirlər. Müəllim bu dəfə qaba xırda daşlar tökür və bu daşlar aradakı boşluqları doldurur. Tələbəblər verilən suala yenə eyni cavabı verirlər. Müəllim bu dəfə qaba qum tökür. Qum geri qalan xırda boşluqları tutur. Tələbələr bu dəfə eyni cavabı daha əmin bir şəkildə təkrarlayırlar. Müəllim son olaraq qaba su tökür və qab tamamilə dolur.

Müəllim deyir: Bu qab həyatınızı təmsil edir. Onu önəmlidən daha önəmsizə doğru doldursanız daha çox şey tutar. Ancaq o qaba su, sonra qum, sonra xırda və sonda böyük daşları qoymağa çalışsaydıq hamısı yerləşməzdi. Yəni həyatımızı ikinci dərəcəli şeylərlə doldursaq, ən önəmlilərə yer qalmaz. Həyatınızı doldurmağa öncə böyük daşlarla başlayın!

 

 

Bu hekayə insanın ömrünü ən faydalı şəkildə keçirməsi üçün təməl prinsipi ifadə edir. Həyatımızı doldurmağa ən önəmli şeylərdən başlayaq.

Ancaq burada birincidən heçdə önəmsiz olmayan bir nöqtə daha var. Buda nəyin önəmli olduğunu təsbit etməkdir. Bunu etmədən nəyi önə alacağımızı bilmərik. Bunun üçün insan özünə uxrəvi və dünyəvi hədəflər müəyyən etməli, o hədəfə gedən yoldakı təməl vasitələri öz həyatını dolduracağı böyük daşlara çevirməli və bu minvalla davam etməlidir. Axirətdə və dünyada qazanclı olmağın yolu budur.

Həyatınızdakı böyük və xırda daşları, qumu və suyu müəyyən edin və həyatınızı müvafiq sırayla doldurun!

 

[Usuli]

Qurd və Keçilər

 

Hər kəsin təsdiqləyəcəyi bir həqiqət vardır... Hətta bir çoxları buna şahid olmuşlar. Bir qurd, min keçidən əmələ gələn sürüyə dalar, istədiyini boğub atar, istədiyini isə özüylə aparar. Ancaq biz bilirik ki, dörd keçi eyni zamanda qurdun üzərinə dörd yandan hücum edib, bir birilərilə döyüşdə istifadə etdikləri (!) buynuzlarını batıraraq, qurdu öldürüb bu bəladan qurtula bilərlər.  Yəni dörd keçi bir qurddan daha güclüdür!

Lakin, buna rağmən nəinki dörd, hətta min keçidən ibarət sürü belə bir qurd qarşısında aciz qalır. Elə isə qaçırdığımız nöqtə nədir?

Məsələ burasındadır ki, keçilərin dördü bir araya gələ bilmir. Onların problemidə məhz budur. Bunun səbəbləri vardır. Bəzi əngəllər olduğu kimi, bir araya gətirəcək ünsürlərdə qeyri mövcuddur. Parçalanmış və idarə edilməyən güc, güc deyildir! 

 

Hal hazırda müsəlmanların durumu, hekayədəki keçilərin durumu kimidir. Bir araya gələ bilmədikləri üçün qurdlara yem olurlar...

Bizim qurdlar qarşısında birləşməmizə əngəl olan bir çox səbəb vardır. Onları iki şəkildə qruplaşdırmaq olar. Qurdların siyasətinin nəticələri və bizim özümüzdən qaynaqlananlar.

Qurdlar, bir araya gəlməmizə əngəl olacaq hər şeyi ustalıqla qabardır və bir araya gəlməmizə təkan verəcəkləri isə əngəlləyirlər. Məşhur deyimdə olduğu kimi “Parçala və hökm et”.

Özümüzə gəlincə öncəliklə bir araya gəlmənin bizə qazandıracağı gücü anlamış deyilik. Hər dəfə yeyiləcək keçinin biz olmayacağına özümüzü inandırır və ümidlə “yaşayırıq”. Yeyilən hər keçinin əslində biz olduğunu anlamaq istəmirik...

Nəfsimizi tərbiyə edə bilmədiyimiz üçün, layiq olmadığımız halda hamının məhz bizim ətrafımızda birləşməsinin gərəkli olduğuna inanır və bunun əksiylə mücadilə edirik...

Üzərində toplanacağımız İslam kimi güclü bir səbəb varkən, İslam daxili heç bi müxalif fikrə qarşı hörmət qoymayaraq, təməl birləşdirici səbəbimizi param parça edirik...

Belə davam etdiyimiz müddətcə, aqibətimiz ancaq qurdlara yem olmaqdır...
 

[Usuli]

İnsan Sürüsü
 

Önlərində liderləri olan bir insan topluluğu sonunda çıxış olmayan bir dalana daxil olurlar. Ora girdikdə yerlilərdən biri uca səslə küçənin sonunda çıxış olmadığını deyir.

Qrup bir anlıq durur, liderlərinə baxır və düşünür ki, bu küçənin sonu olmasaydı liderimiz bura girməzdi və yola davam edirlər.

Adam ikinci dəfə səslənərək küçədən çıxa bilməyəcəklərini söyləyir. Bu səfər lider durur və arxaya baxır. “Buranın sonu olmasaydı bu qədər adam arxamca gəlməzdi” deyə düşünərək yoluna davam edir...

 

Günümüzdə param parça olub, əhliyyətsiz liderlərin arxasınca uçuruma gedən İslam toplumunun halını ən gözəl şəkildə ifadə edən hekayələrdən biridə budur.

Mütləq təqlid əsasları üzərinə qurulmuş “ölçüb-biçmə” mexanizminə sahib olan toplum, hədəfsiz, programsız və həqiqi bir lideri demaqoqdan ayırmadan birilərinin arxasınca uçuruma gedir.

Çünki onların düşüncəsinə görə arxasınca getdikləri kimsələr onların da yerinə düşünüb, toplumun rəfahını təmin edəcək... Halbuki “liderlərin” bir çoxu nəinki onların, hətta öz yerlərinə belə düşünəcək kimsələr deyil... Onlar nəinki toplumun problemlərini çözmək, Allaha and olsun ki, problemlərin mahiyyətindən və onları ortaya çıxaran səbəblərdən belə xəbərsizdirlər.

Arxasınca gedənlərin çoxluğuna aldanıb, haqlı tənqidlərə qulaq verməyən “liderlər”. Hər dəfə dönüb arxalarına baxdıqca təsəlli tapdıqları tək şey var: “Haqlı olmasaydıq bu qədər insan bizə uymazdı”.

 

[Usuli]

Gəmi və Qayıqlar

 

Çoxsaylı insan qrupu adada qalır. Onlardan bir qismi adadakı halından məmnundur, oradakı təhlükələrin fərqində deyil. Bunlar əksəriyyəti təşkil edir.

Digər qrup isə adanı tərk etmələrinin lüzumunu anlamışdır. Aralarında hikmət əhli olanlar, bu adadan ancaq böyük bir gəmi düzəldərək qurtulmağın mümkün olduğunu deyirlər. Çünki, keçəcəkləri dənizin şiddətli dalğalarına ancaq böyük gəmi dayana bilər.

Adadakı hər kəs işçi qüvvəsidir və hər kəsin əlində gəmi hazırlamaq üçün müəyyən vasitələr vardır. Ancaq halından məmnun olanlar ümumi işə qatılmadıqları üçün, gəmi hazırlamaqda lazım olacaq işçi qüvvəsi və maddi vasitələrlə dəstək vermirlər.

Geri qalan azsaylı qrup, içşi qüvvəsi və maddi vəsaitin azlığına rağmən bir gəmi düzəldib adadan qurtulmalıdır...

Lakin bu qrup içindəkilərin bir qismi xilasın sadəcə gəmiylə olacağı fikrinə şübhəylə yanaşır və kapitanlığını özləri edəcəkləri kiçik qayıqlar düzəldirlər. Onlara görə digər “bidətçi” qayıqların qurtulma şansı yoxdur.

Gəminin önəmini anlayanlardan digər bir qismi isə xilas olacaq gəmidə sıradan biri olmaqdansa, batacaq qayıqda kapitan olma duygusuna qalib gələ bilmirlər.

Bəziləri isə onlardan başqa kimsənin xilas olmayacağı düşüncəsiylə əllərindəki taxtaya sarılaraq üzüb keçmə arzusundadırlar.

Beləcə gəmi düzəltməyə əzmli olan insan sayısı ciddi mənada azalır. Onların da yetərli işçi qüvvəsi və maddi vasitələri olmadığı üçün qayıq düzəltməklə kifayətlənməli olurlar.

Qarşıda dənizin şiddətli dalğaları vardır. Səfərə çıxan bütün qayıq və sallar eyni qədərə tabedir. Batmaq...

 

Bu hekayə günümüz İslami hərəkatının durumunu dəqiq bir şəkildə ortaya qoyur. Müsəlmanlardan bir qismi düşdükləri kölə durumundan razıdırlar. Əksəriyyətimizi bu cür insanlar təşkil edir. Bunlar adada qalıb, halından məmnun olan kimsələrdir. Əfəndisinə aşiq kölənin köləliyi əbədidir...

Düşdükləri haldan narahat olanlar isə digər qismi təşkil edir. Lakin, onların da bir çoxu, bu qurtuluşun ancaq vahid mərkəzli, potensialları birləşdirmiş bir çalışmayla mümkün olacağını anlaya bilməyənlərdir. Onların fikrincə kiçik camaatlar – qayıqlar bu iş üçün yetərlidir. Gəmi, tək qurtuluş vasitəsi deyil.

Digər bir qismi isə təkmərkəzli camaatlaşmanın önəmini anlamasına rağmən, öz qayıqlarında, ətrafdakı üç beş işə yaramazdan ibarət qrupun kapitanı olmağı tərcih edirlər.

Bəziləri isə fərdi şəkildə çalışaraq, tutunduğu salla dənizi keçməyə çalışır.

Nəticədə bir qismimiz dənizdə batdıq, bir qismimiz isə batanlardan ibrət ala bilməyəcək qədər kor olduğumuz üçün, batmaq üzrə qayıqlarla yola çıxırıq...

 

[Usuli]

Xoruz və Tülkü

 

Hinin yaşlı xoruzu tülküylə çoxdan tanış idi. Hinin qapısını örtülü tutub, içəridəki az yemi digər gənc xoruz və toyuqlara paylayırdı.

Bir müddət sonra xeyriyyəçi tülkü hində kiçik bir dəlik açıb, oradan gənc xoruzlara xırda xırda dən atmağa başlayır. İçəridəki gənc xoruzlar əllərindəki dəndən paylayaraq hində nüfuz sahibi olurlar.

Daha sonra tülkü dəni hinin qapısına qoyur. Hində ixtilaf başlayır... Qapını bağlı tutmaq tərəfdarı olan yaşlı xoruzu artıq dinləyən yoxdur. Yeni nüfuz qazanmış gənc xoruzlar təhlükənin fərqində olmadıqları üçün qapını azacıq aralayıb, dənləri götürürlər. Heç bir şey baş vermir. Gənc xoruzların nüfuzu dahada artır... Məyərsə illərdir boşuna aclıq çəkiblərmiş...

Tülkü zamanla dənləri qapıdan öz yuvasına qədər tökməyə başlayır. Gənc xoruzlar dənləri yeyərək yuvaya qədər gedirlər. Digərləridə onları təqib edir. Hamısı yuvada olduqda tülkü yuvanın ağzını bağlayır...

 

Bu hekayə, Qərbin bütün ölkələrə demokratiya paylamasının, İslami camaatları, üçüncü dünya ölkələrini ələ alma planının sadə təsviridir. Təəssüf ki, hər şey bu qədər sadədir...
 

[Usuli]

Üç Öküz

 

Ərəblərdə məşhur bir hekayə vardır. Ümmətin durumunu tam ifadə etdiyi üçün onu sizinlə paylaşmaq istədim.

 

Biri ağ, biri qara, digəri isə qırmızı üç öküz varmış. Aslan bunları ovlamaq istəsədə, üçünə birdən güc yetirə bilmirmiş.

Bir gün öküzlərin ikisinə deyir: "Mənim sizinlə işim yoxdur, olmayacaq. Siz xoş rəngli öküzlərsiz. Ağ öküz sizin kimi deyil. Onu yeməmə mane olmayın!"

Aslanın dostluğuna aldanan iki öküz, ağ öküzü yardımsız buraxır. Aslan daha sonra qırmızı öküzün yanına gəlib, onunla dost olduğunu, sadəcə qara öküzü yemək istədiyini deyir. Qırmızı öküzdən razılıq alıb, onuda parçalayır.

Nəhayət sıra qırmızı öküzə gəlir. Bu ərəfədə qırmızı öküz deyir: Mən, ağ öküz yeyilən gün yeyildim!...

 

Hal hazırda, Qərblilər bizi param parça edib, İslamla dost olduqlarını, problemlərinin sadəcə terrorçularla olduğunu deyərək ağ öküzü yeyirlər...

Halbuki terror adı verdikləri şeylərin bir çoxu, hər dinin ayrılmaz parçası olan, Allah dostlarının, Allah düşmənlərilə mübarizəsidir və bütün zamanlarda, bütün dinlərdə Allah tərəfindən öncəliklə vacib qılınan işlərdəndir!

Bizlər isə nəinki ağ öküzün yeyilməsinə qarşı çıxmırıq, hətta bəzilərimiz bu işdə aslana yardım edir...

[Xətib Təbrizi]

Kor və çıraq

 

Fars ədəbiyyatında ibrətli bir hekayət var. Görənin korluğundan kora zərər gəlməməsi üçün korun görən üçün çıraq tutması. Gözü olduğu halda, görməsi üçün korların çırağına ehtiyacı olan insanlarla dolu bir dünyada yaşayırıq.

 

نابینا و چراغ

نابینایی در شب تاریکی چراغی در دست و سبویی بر دوش گرفته راه می رفت شخصی از او پرسید که ای برادر شب و روز پیش چشمت یکسان است چراغ برای تو چه فایده ای دارد؟ نابینا خندید و گفت ای برادر این چراغ برای من نیست بلکه برای تو است که در شب تاریک سبوی مرا نشکنی

 

Bir kor qaranlıq bir gecədə əlinə çıraq, çiyninə kuzə götürərək yol gedirdi. Bir şəxs ondan soruşdu ki, “Ay qardaş, gecə və gündüz sənin gözündə eyni cürdür. Çırağın sənin üçün bir faydası var ?!!! “ Kor güldü və dedi: “Ay qardaş, bu çıraq mənim üçün deyil. Bəlkə sənin üçündür ki, qaranlıq gecədə mənim kuzəmi sındırmayasan.

[Xətib Təbrizi]

 

 

Kral və ulduzlar.
 

Bu, çox illər öncə- insanların ulduzların onların taleyini öncədən xəbər verməsinə inandığı zamanlarda baş vermişdir. O zamanlar orada bir qızı olan kral yaşayırdı. Bir gün kralın qızı xəstə düşür. Kral münəcciminin dalınca adam yollayır və ona əmr edir ki, qızın taleyi barədə desin. Münəccim ulduzlara öz teleskopunun içindən baxır və deyir:  “Əlahəzrət, ulduzlar mənə dedi ki, sizin  qızınız yenidən yaxşılacaq”.

Bunun üzərindən biraz vaxt keçdikdən sonra kralın qızı vəfat edir. Kral buna məyus olur və qərara alır ki, münəccimini cəzalandırsın. O, münəccimə əmr edir ki, onun sarayına gəlsin. O, münəccimindən soruşur: ”İndi bizə de, görək ulduzlar sənin ölümün barədə sənə nə deyir?!!!“  Ancaq münəccim cavab vermək üçün  kifayət qədər ağıllı idi.

“Əlahəzrət, ulduzlar mənə deyir ki, mən sizin ölümünüzdən iki gün əvvəl öləcəm”.