Bu mövzudakı ismarıc sayı: 39

[Muslih]

“Şeyxul İslam”, “Dəvət İmamı” Muhəmməd bin Abdilvəhhabın öz şeyxləri və onların da şeyxlərindən kimsənin müşriklər qədər belə tövhid bilmədiyi haqda bəyanını sizə daha öncə təqdim etmişdik. İndi isə atasının varisi, Abdullah bin Muhəmmədin, atasının göstərdiyi “tövhidi kursunu” necə davam və inkişaf etdirdiyinə, ümmətə yeni bir din gətirdiklərinin etirafına baxaq.

1218 ci ildə Nəcdli bədəvilərdən ibarət quldurlar tərəfindən işğal edilən Məkkənin xalqı işğalçılardan öz dinləri haqda açıqlama istəyir. Şeyxin oğlu Abdullah, atasının gətirdiyi yeni dini təbliğ etmə vəzifəsini üzərinə götürərək deyir:

 

فإن قال قائل منفر عن قبول الحق والإذعان له : يلزم من تقريركم وقطعكم ، في أن من قال : يا رسول الله ، أسألك الشفاعة ، أنه مشرك مهدَر الدم ، أن يقال بكفر غالب الأمة ، ولا سيما المتأخرين ، لتصريح علمائهم المعتبرين أن ذلك مندوب ، وشنَّوا الغارة على من خالف في ذلك

قلت : لا يلزم ، لأن لازم المذهب ليس بمذهب ، كما هو مقرَّر ، ومثل ذلك لا يلزم أن نكون مجسِّمة ، وإن قلنا بجهة العلو ، كما ورد الحديث بذلك

ونحن نقول فيمن مات : تلك أمة قد خلت ، ولا نكفِّر إلا من بلغته دعوتُنا للحق ، ووضَحت له المحَجة ، وقامت عليه الحجة ، وأصرَّ مستكبرا معاندا ، كغالب من نقاتلهم اليوم

فإن قلت : هذا فيمن ذهِل ، فلما نبِّه انتبه ، فما القول فيمن حرَّر الأدلة ، واطلع على كلام الأئمة القدوة ، واستمر مصرا على ذلك حتى مات ؟ قلت : ولا مانعَ أن نعتذِر لمن ذكر ، ولا نقول : إنه كافر ، ولا لما تقدم أنه مخطئ ، وإن استمرَّ على خطئه ، لعدم من يُناضل عن هذه المسألة في وقته ، بلسانه وسيْفه وسنانه ، فلم تُقم عليه الحجة ، ولا وضَحت له المحَجة ؛ بل الغالب على زمن المؤلفين المذكورين التواطؤ على هَجْر كلام أئمة السنة في ذلك رأسا ، ومن اطلع عليه أعرض عنه ، قبل أن يتمكن في قلبه , ولم يزل أكابرهم تنهى أصاغرهم عن مطلق النظر في ذلك ، وصولة الملوك قاهرة لمن وقر في قلبه شيء من ذلك إلا من شاء الله منهم

ونحن كذلك لا نقول بكفر من صحت ديانته ، وشهر صلاحه ، وعلم ورعه وزهده ، وحسنت سيرته ، وبلغ من نصحه الأمة ، ببذل نفسه لتدريس العلوم النافعة ، والتآليف فيها ، وإن كان مخطئا في هذه المسألة أو غيرها ، كابن حجر الهيتمي ، فإنا نعرف كلامه في الدر المنظم ، ولا ننكر سِمة علمه ، ولهذا نعتني بكتبه ، كشرح الأربعين ، والزواجر ، وغيرها ، ونعتمد على نقله إذا نقل لأنه من جملة علماء المسلمين

 

ثم إنا نستعين على فهم كتاب الله ، بالتفاسير المتداولة المعتبرة ، ومن أجلها لدينا : تفسير ابن جرير ، ومختصره لابن كثير الشافعي ، وكذا البغوي ، والبيضاوي ، والخازن ، والحداد ، والجلالين ، وغيرهم ، وعلى فهم الحديث ، بشروح الأئمة المبرزين : كالعسقلاني ، والقسطلاني ، على البخاري ، والنووي على مسلم ، والمناوي على الجامع الصغير

 

"Əgər haqqı qəbul edib, ona tabe olmaqdan nifrət edən biri desə: sizin “ya rəsulallah səndən şəfaət istəyirəm” deyən kimsə haqqındakı təqrir və qəti danışıqlarınızdan belə çıxırki, bu kimsə qanı hədər olan bir müşrikdir və ümmətin çoxunun kafir olduğu deyilməlidir. Xüsusilədə son dönəmdə (hicri 7-10) əsrlərdə yaşayanlar. Çünki son dönəmin mötəbər alimləri (İbn Həcər, Nəvəvi, Qastalani kimiləri) bu əməlin (peyğəmbərdən şəfaət istəməyin) məndub olduğunu açıq şəkildə demişlər və buna müxalif fikir bildirənləri tənqid etmişlər.

Biz belə cavab verərik: Xeyr bizim dediyimizdən o nəticə çıxmaz. Qəbul edildiyi üzrə, sözdən çıxan şeylər söz sayılmaz. Bunun kimi bizim hədisdə gəldiyi üzrə Allaha ucalıq cəhətini nisbət etməmizdən bizim mücəssimə olmamız çıxmaz.

Biz, (peyğəmbərdən şəfaət istəməyin məndubluğu fikri üzrə) vəfat etmiş kimsələr (sözügedən alimlər) haqqında deyirik: Onlar bir ümmət idi, gəlib keçdilər. Biz ancaq öz haqqa dəvətimizin çatdığı, doğru yolun aydın olduğu, hüccətin ona iqamə edildiyi və zamanımızda döyüşdüyümüz kimsələrin çoxu kimi kibirlənib haqqa qarşı inad etməkdə israr edənləri təkfir edirik.

Əgər desən: Bu dediyin fikri qarışıq olub sonra, uyarılıb özünü düzəldən haqqındadı. Bəs dəlilləri incələyib, örnək alimlərin sözlərinə vaqif olub, ölənə qədər bu əqidədə israr etsə onun halı nədir?

Belə cavab verərik: Zikr edilən kimsələri üzrlü görməmizə mane olacaq bir şey yoxdur. Onun kafir və  - xətası üzrə davam etsə belə -  xətalı olduğunu demirik. Səbəb budur ki, onların zamanında onlarla diliylə, qılıncı və mizrağıyla mücadilə edəcək kimsə yox idi. Onlara hüccət iqamə edilməmiş, doğru yol aydın olmamışdı. Adı çəkilən müəlliflərin (İbn Həcər, Nəvəvi, Qastalani kimilərin) zamanında yayğın olan, öncəliklə bu barədə sünnət imamlarının sözlərini bir kənara atmaq üzrə anlaşma idi. Kim imamların sözlərindən xəbərdar olardısa, qəlbində bu sözlər özünə yer etmədən üz çevirərdi. Allahın dilədikləri xaric (yəqinki İbn Teymiyyə və tələbələrini qəsd edir) , onların böyükləri kiçiklərinə (imamların sözlərinə baxmağı) qadağan edərdilər, qəlbində bu fikirlər oyananlar isə, despot hökmdarların təzyiqindən qorxurdular.

Biz, eyni şəkildə dindarlığı sabit, salehliyi məşhur, vəra və zühdü bilinən, yaşantısı gözəl olan, faydalı elmlərin tədrisi və bu mövzuda kitab təlif etmək üçün can qoymasıyla ümmətin onlardan faydalandığı kimsələri təkfir etmirik. İstər bu mövzuda (şəfaət istəməkdə), istərsədə başqa mövzuda xəta etsin.

Məsələn, İbn Həcər Əl Heytəmi kimi. Biz onun “Əd Durrul Munazzam” adlı kitabında dediklərini bilirik. Biz onun elmi özəlliyini inkar etmirik və bu səbəblə onun “Şərhul Ərbəin”, “Əz Zəvəcir” və digər kitablarına önəm veririk. Nəql etdiyi zaman nəqlini qəbul edirik. Çünki o, müsəlman alimlərdəndir.

 

Biz, Allahın kitabını anlamaq üçün tədavüldə olan mötəbər təfsirlərdən istifadə edirik. Bizə görə onların ən dəyərlilərindən bəziləri bunlardır: İbn Cərir təfsiri, bu təfsirin İbn Kəsir Əş Şafi tərəfindən ixtisar edilmiş forması, Bəğavi, Beydavi, Xazin, Həddad, Cələleyn və digərləri.

Hədisləri anlmaq üçün öndər imamların şərhlərindən istifadə edirik. Asqalani və Qastalaninin Buxariyə şərhi, Nəvəvinin Müslimə şərhi, Munəvinin “Əl Camius Sağir” əsərinə şərhi."

 

Qaynaq: İbnul Qasim Ən Nəcdi: Əd Durərus Səniyyə: 1/228, 234-236

1417/1996

 

Təliqat: Atasının layiqli davamçısı Abdulahın sözlərindəki səpələnmiş faydaları qaçırmamaları üçün oxuculara onları maddələnmiş halda təqdim etmək istəyirəm.

1. Abdullah orta əsr İslam fəqihlərinin peyğəmbərdən şəfaət istəməyi şirk deyil məndub saydığını çox açıq şəkildə etiraf edir. Bu alimlərin bir çoxunun ismi müvafiq mövzuda zikr edilmişdir ki, məşhurları Nəvəvi, Qastalani, İbn Həcər kimiləridir.

2. Buna rağmən “şəfaət ey Allahın elçisi” deməyin şirk və qanı mübah qılan səbəb olduğunda israr edir. Bu onların dininin əslidir.

3. Abdullah bu əməli şirk deyil, məndub sayan alimləri kafir saymır. Niyə? Çox sadə bir səbəbdən … Bu alimlər tövhidi anlamadıqları üçün bu mövzuda cahil qalmışdılar. Və o əsrdə tövhidi bilən kimsə olmadığı üçün, onlara bu məsələni kimsə izah edib, dinin əslini öyrədə bilməmişdi. Abdullah bu səbəbdən onları xətakar belə saymır. Necədə geniş anlayışlı, ümmətə qarşı şəfqətlidirlər…

4. Digər bir məsələ sözügedən alimlərə hüccətin çatdırılma formasıdır. Abdullah alimləri ona görə təkfir etmirki, onlara sözlə, qılınc və mizraqla hüccət iqamə edilməyib. Yəni: biz o vaxt yaşasaydıq onlara qılıncımızla hüccət iqamə edərdik.

5. Abdullaha görə adı çəkilən alimlər haqqı gizləmək üzrə ittifaq etmişdilər. Bu senzuradan qaçıb qurtula bilənlər isə, hökmdarlardan qorxduqları üçün susublar.

6. Abdullahın əsərlərindən faydalandığı alimlərin bir qisminin şəfaət istəməyi şirk saymadığını öz kitablarından yəqinən bilirik. Hətta onlardan Qastalani peyğəmbərdən nəinki şəfaət, hətta mədəd ummağı belə uyğun görür.

7. Abdullaha görə sünnət imamları dediyi kimsələr guya Nəcdilərin etiqadı üzrə olublar. Sonradan gələnlər dində cahil qalıb, haqqı gizlədib və onlardan faydalana bilməyib.
 

Alimlərin belə anlaya bilmədikləri, hətta orta əsrlərcə kimsənin bilibdə onlara hüccət iqamə edə bilmədiyi din necə bir dindir? Bu Nəcdilərin yeni gətirdiyi din deyilsə nədir? Dinin ortadan qalxdığı fitrət dönəmində gəlmiş peyğəmbərlik təmsili deyilsə nədir?
 

[Muslih]

Muhəmməd bin Abdil Vəhhabın oğlu Abdullahın ümmətin əsrlərcə alimiylə cahiliylə dinin əsaslarından xəbərsiz qaldığını açıq şəkildə söylədiyi bəyanını yuxarıda qeyd etmişdik. İndi isə onun eyni şeyi, şirki bilməməyi Allahın elçisinə - sallallahu aleyhi və səlləm - nisbət etməsinə baxaq. Məkkə işğalı zamanı dediyi sözlərin qeydə alındığı risalədə o deyir:

 

ومن البدع المنهي عنها قراءة الفواتح للمشايخ بعد الصلوات الخمس، والإطراء في مدحهم ، والتوسل بهم على الوجه المعتاد في كثير من البلاد ، وبعد مجامع العبادات ، معتقدين أن ذلك من أكمل القرب ، وهو رب ما جر إلى الشرك من حيث لا يشعر الإنسان ، فإن الإنسان يحصل منه الشرك من دون شعور به ، لخفائه ، ولولا ذلك لما استعاذ النبي صلى الله عليه وسلم منه بقوله : " اللهم إني أعوذ بك أن أشرك بك شيئا وأنا أعلم ، وأستغفرك لما لا أعلم ، إنك أنت علام الغيوب " وينبغي المحافظة على هذه الكلمات ، والتحرز عن الشرك ما أمكن

 

“Qadağan olunmuş bidətlərdən bəziləri bunlardır: Beş vaxt namazdan sonra şeyxlərin (ruhuna hədiyyə etmək üçün) fatihələr oxumaq, şeyxlərin təriflənməsi, bir çox bölgələrdə - bunun Allaha yaxınlaşdırıcı vəsilələrin kamillərindən olduğunu düşünərək - ibadət toplantılarından sonra adət edilmiş/bilinən şəkildə onlarla təvəssül etmək.

Halbuki bəzən bu əməl insanı bilmədiyi yöndən şirkə sürükləyər. Çünki, şirkin gizliliyi səbəbilə insan bilmədən/anlamadan da şirkə düşə bilər.

Əgər belə olmasaydı Nəbi – sallallahu aleyhi və səlləm – bu sözləriylə (şirkdən) Allaha sığınmazdı: “Allahım! Sənə bilərək bir şeyi şərik qoşmaqdan sənə sığınır, bilmədiyim üçün səndən istiğfar diləyirəm. Sən qeybləri bilənsən!”

Bu sözləri həmişə demək, imkan daxilində şirkdən qorunmaq lazımdır.”

 

Qaynaq: İbnul Qasim Ən Nəcdi: Əd Durərus Səniyyə: 1/240

1417/1996

 

 

Təliqat: Abdullahın incilərini qaçırmamaq üçün tərtibləyək:

1. Atasının kursunun layiqli davamçısı olan Abdullahın sözləri açıq şəkildə dəlalət edir ki, insan bilmədən dindən çıxaracaq şirkə düşə bilər və Rəsulullahın belə bilmədiyi şirklər var imiş. Yəqinki “neo xarici” olan bu firqə Rəsulullah zamanında yaşasaydı onada bütün şirk növlərini izah edər, hüccət iqaməsini yerinə yetirərdi.

2. Abdullaha görə Allah elə bir din göndərmişdir ki, onun əsaslarını, şirkin nə olduğunu öz elçisi belə tam olaraq bilmirdi və bilmədiyi şirklərə düşməmək üçün Allaha sığınırdı.

3. Düşünülə bilərki, Abdullah kiçik şirki qəsd edib. Lakin biz bilirik ki onun mətndə örnək verdiyi təvəssül və bənzəri şeylər kiçik şirk adlanan riyaya deyil, əksinə böyük şirk olan Allahdan başqasına ibadətə vəsilə sayırlar.

4. Son olaraq atasından cəhaləti miras almış bu gəncin söz etdiyi hədislə tanış olaq.

Hədisin müxtəlif şəkilləri vardır. Mən sadəcə birini təqdim edəcəm:

 

عن معقل بن يسار قال انْطَلَقْتُ مَعَ أَبِي بَكْرٍ الصِّدِّيقِ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ إِلَى النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَقَالَ : (يَا أَبَا بَكْرٍ لَلشِّرْكُ فِيكُمْ أَخْفَى مِنْ دَبِيبِ النَّمْلِ) فَقَالَ أَبُو بَكْرٍ : وَهَلِ الشِّرْكُ إِلَّا مَنْ جَعَلَ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخر ؟ قال النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ : (وَالَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ لَلشِّرْكُ أَخْفَى مِنْ دَبِيبِ النَّمْلِ، أَلَا أَدُلُّكَ عَلَى شَيْءٍ إِذَا قُلْتَهُ ذَهَبَ عَنْكَ قَلِيلُهُ وَكَثِيرُهُ ؟ قَالَ : قُلِ اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ أَنْ أُشْرِكَ بِكَ وَأَنَا أَعْلَمُ وَأَسْتَغْفِرُكَ وَأَسْتَغْفِرُكَ لما لا أعلم

 

“Məqil bin Yəsər dedi: Əbu Bəkr Əs Siddiqlə - Allah ondan razı olsun – Nəbinin –sallallahu aleyhi və səlləm – yanına getdik. Nəbi buyurdu: Ey Əbu Bəkr! Sizin aranızda şirk, qarışqa yerişindən daha gizlidir.

Əbu Bəkr dedi: Şirk ancaq Allahdan başqa ilah tanımaqmıdır?

Nəbi buyurdu: Nəfsim əlində olana and olsunki, şirk qarışqa yerişindən daha gizlidir. Sənə elə bir şey öyrədimmi ki, onu etdiyin zaman şirkin azıda çoxuda (bəzi rəvayətlərdə kiçiyidə böyüyüdə) səndən uzaqlaşsın. Belə de: “Allahım! Sənə bilərək bir şeyi şərik qoşmaqdan sənə sığınır, bilmədiyim üçün səndən istiğfar diləyirəm.”

 

Özlərini Əhli Hədis adlandıran ancaq həqiqətdə “əhli hədəs” adına layiq olan bu firqənin hədislər üzərindəki spekulyasiyasına bir örnək daha. Əgər “əhli hədəs”dən olan bu cüvəllağı ən mütədavil kitablardan olan “Ədəbul Mufrəd”in üzünü açsaydı, orada belə öz dediyinin əksini görərdi. Bu hədisdə Allaha sığınan Nəbi deyil. O bunu məsum olmayan səhabəsinə tövsiyə edir və hədisdə ümumiyətlə simvolik olaraq kiçik şirk adlandırılan riyadan bəhs edilir. Bu hədisdə nə Rəsulullahın nədə səhabənin İslama giriş və çıxış qapısı olan böyük şirki bilmədiyinə dəlalət yoxdur. Rəsulullahın yanından ayrılmayan Əbu Bəkr 23 ilə öyrənə bilmədiyi tövhid, Peyğəmbərin gətirdiyi tövhid deyil, Nəcd tağutunun gətirdiyi tövhiddir. Tövfiq Allahdandır.

[Usuli]

Sələfi şeyxlərindən Abdul Aziz Əs Sədhan imamları olan İbn Bazın həyatı haqqında bir kitab yazmışdır. Kitabın təqdimatı iki nəhəng sələfi alimi tərəfindən edilib: Abdul Muhsin Əl Abbad kitaba önsöz yazıb və oxucularımıza öz saray təlxəkliyi yönüylə yaxşı tanış olan Salih Əl Favzan kitabın nəşrinə təşviq edib. Kitabda İbn Teymiyyənin peyğəmbərliyə namizədliyi haqqında deyilir:

 

نقل أحدهم مقولةً عن بعض أهل العلم مُفادها : لو لم نُخبَر بختام النبوة ، لقلنا : إن ابنَ تيمية نبي

فعُرضت العبارةُ على بعض أهل العلم فبالغَ في إنكارِها وعرَضتها بنفسي على سماحته رحمه الله تعالى فتبسَّم ضاحكاً وقال - ما معناه - : نعم لذلك أصلٌ ثم ذكر حديث لو كان بعدي نبي لكان عمر بن الخطاب

 

“Onlardan biri elm əhlindən bu məzmunlu bir söz nəql etdi: “Əgər peyğəmbərliyin bitdiyi xəbər verilməsəydi, şübhəsiz ki İbn Teymiyyənin nəbi olduğunu deyərdik.”

Bu söz bəzi elm əhlinə ərz edildi və onlar buna çox qarşı çıxdılar. Mən özüm bunu möhtərəm şeyxə (İbn Baza) - uca Allah ona rəhmət etsin - ərz elədim. Təbəssüm edərək bu mənada bir söz dedi: Bəli. Bu sözün dəlili var! Sonrada bu hədisi zikr elədi: Məndən sonra bir nəbi olsaydı, şübhəsiz ki bu Ömər bin Əl Xəttab olardı.”

 

Qaynaq: Abdul Aziz Əs Sədhan: Əl İməm İbn Baz: 33

 

 

Qeyd: Mən daha öncə sələfilər nəzdində İbn Teymiyyənin ümmətin qazisi olduğunu düşünürdüm. Məyərsə onun Allahın elçisi olmasına tək əngəl risalətin xətm edilməsidir. Başqalarını təəssüblə ittiham edən bu firqənin düşdüyü zillətə və həyasızlığın səviyyəsinə diqqət edin...

 

[Muslih]

Sələfilərin müqəddəs üçlüyə daxil olan imamı İbn Baz Allahın bir “kölgə sifəti” olduğunu iddia edir:

 

مسألة في الصفات

في حديث السبعة الذين يظلهم الله في ظله يوم لا ظل إلا ظله ، فهل يوصف الله تعالى بأن له ظلاً ؟

نعم كما جاء في الحديث ، وفي بعض الروايات في ظل عرشه لكن الصحيحين في ظله ، فهو له ظل يليق به سبحانه لا نعلم كيفيته مثل سائر الصفات، الباب واحد عند أهل السنة والجماعة

 

“Sifətlər haqda bir sual: Hədisdə qeyd edilir ki, yeddi nəfəri Allah öz kölgəsindən başqa heç bir kölgənin olmadığı gündə öz kölgəsində kölgələndirəcək. Allah kölgəsi olmaqla vəsf edilərmi?

İbn Bazın cavabı: Bəli! Hədisdə gəldiyi kimidir. Bəzi rəvayətlərdə “ərşinin kölgəsində” şəklindədir. Lakin iki səhihdə “öz kölgəsində” deyilir.

Bu, Allaha – subhanəhu -  layiq olan bir kölgədir. Digər sifətlər kimi bununda keyfiyyətini/necəliyini bilmirik. Əhli Sünnət vəl Cəməat nəzdində bu məsələlərdə prinsip birdir.”

 

Qaynaq: İbn Bazın şəxsi saytı

 

 

Qeyd: Bəli bu sözlər bir “imamın” sözləridir. Maraqlıdır ki, bu “imam” Xalid bin Vəlidə verilən “seyfullah”, Kəbəyə verilən “beytullah” adlarına dayanaraq Allahın bir qılınc sifəti olduğunu, sonra vəfat etdiyini, Allahın ev sifəti olduğunu dəfələrlə insanlar tərəfindən dağıdıldığınıda qəbul edərdimi? Hədisdə gəldiyi üzrə Allahın xəstəlik sifəti olduğunuda qəbul edərdimi? Axı ona görə prinsip eynidir… İmamı kor olanın quyuya düşməkdən başqa yolu yoxdur.
 

Müqəddəs üçlünün digər bir üzvü İbn Useymin kölgə məsələsi haqqında danışır və hədisi açıq bir şəkildə təvil edir. Bəli! Həmişə savaş açdıqları təvil. Ancaq məsələ bununla bitmir. O, İbn Baz kimi düşünənləri eşşəkdən daha cahil və daha axmaq adlandırır:

 

والمراد بالظل هنا : ظل يخلقه الله عز وجل يوم القيامة يظلل فيه من شاء من عباده ، وليس المراد ظل نفسه جل وعلا ؛ لأن الله نور السموات والأرض ، ولا يمكن أن يكون الله ظلاً من الشمس ، فتكون الشمس فوقه وهو بينها وبين الخلق ، ومن فهم هذا الفهم فهو بليد أبلد من الحمار

كيف يكون المراد بالظل ظل الرب عز وجل ؟! لكن كما قلت : بعض الناس أجهل من الحمار ، لا يدري ما يترتب على قوله الذي يقوله في تفسير كلام الله وكلام رسوله صلى الله عليه وسلم ، ولا يمكن أن يريد الرسول عليه الصلاة والسلام هذا

 

“Hədisdəki kölgədən qəsd, Allahın – azzə və cəllə - Qiyamət günü yaradıb, qullarından dilədiyini kölgələndirəcəyi kölgədir. Yoxsa qəsd edilən Allahın – cəllə və alə - öz kölgəsi deyil.

Çünki, Allah göylərin və yerin nurudur və Allahın günəşdən bir kölgəsinin olması, günəşin Ondan yuxarıda, Onun isə günəşlə məxluqlar arasında olması mümkün deyil. Kim bu cür bir anlayışa sahibdirsə o eşşəkdən daha axmaqdır.

Burada kölgənin Allahın - azzə və cəllə - aid olması necə qəsd edilə bilər?!

Ancaq dediyim kimi, bəzi insanlar eşşəkdən daha cahildirlər. Allahın və rəsulunun – sallalahu aleyhi və səlləm - sözlərinin açıqlarkən dediklərinin hara vardığını anlamırlar. Rəsulullahın bunu (kölgənin Allah aid olduğunu) qəsd etməsi mümkün deyil.”

 

Qaynaq: İbn Useymin: Şərhu Riyadis Salihin: 3/347

Riyad: Darul Vətən: 1426

 

Qeyd: İbn Useymin eyni sözləri “Əl Aqidətul Vasitiyyə” şərhindədə deyir. Gördüyümüz kimi, İbn Useymin kölgənin Allaha aid olduğunu deyənləri eşşəkdən daha cahil və axmaq olmaqla vəsf etdi ki, bu anlayışın imamı İbn Bazdır. Bəs İbn Bazın cavabı nədir? İbn Bazda öz növbəsində qarşı tərəfi təvillə ittiham edir ki, öz tərəfindən haqlıdır. İbn Baz kasetlərinin birində deyir:

 

ذكر أحد العلماء عند حديثه عن ظل الله قوله : الله عز وجل يخلق شيئاً يظلل به من شاء من عباده فهل يستقيم هذا المعنى ؟

فأجاب : هذا من التأويل لا يجوز هذا من التأويل بل يجب إمرار الحديث على ظاهره ويقول الله أعلم بكيفيته

 

“Alimlərdən biri Allahın kölgəsindən bəhs edərkən belə deyir: Allah – azzə və cəllə - bir şey yaradıb, qullarından dilədiyin onunla kölgələndirər. Bu doğru bir mənadırmı?

İbn Bazın cavabı: Bu açıqlama artıq təvildir. Bu cür təvil caiz deyil. Əksinə hədisi zahiri üzrə üzrə oxuyub keçib, Allah necəliyini daha yaxşı bilir deyilməsi lazımdır.”

 

Qaynaq: Şərit Fətəva Mutənəvviə - Ət Taif: A üzünün ortası

 

Qeyd: Burada sələfi dəvətçilərdən məşhur olan bir avanturistin sözünü xatırlayıram: “Sizə üç insan tövsiyə edirəm! Onlara sarılın kolay kolay sapmazsınız! İbn Baz, Useymin və Albani”

İndi ortaya sual çıxır: Sələfilər doğru yolu tapmaq üçün Useyminin eşşəkdən daha axmaq olaraq vəsf etdiyi İbn Bazamı, Cəhmi təvillərə sapmış Useyminəmi uymalıdırlar?...

 

[Usuli]

Sələfilərin məşhur “tövhid imamlarından” Salih Əl Favzan əqidə barədə yazdığı bir şərhdə istivanın oturmaq olaraq təfsirinin sələfdən nəql edilmədiyini və batil bir açıqlama olduğunu deyir:

 

السؤال : فضيلة الشيخ وفَّقكم الله , ما رأي فضيلتِكم في من يقول : إن استوى بمعنى جلس , هل يعد من التأويل ؟

الجواب : هذا باطل ! لأنه لم يرِد تفسيره بالجلوس ! ونحن لا نُثبت شيئا مِن عند أنفسنا

 

“Sual: Fəzilətli şeyx Allah sizi müvəffəq etsin. Belə deyən kimsə haqqında rəyiniz nədir: İstivanın mənası culus/oturmaqdır. Bu açıqlama təvil sayılırmı?

(Favzanın verdiyi) Cavab: Bu (şəkil açıqlama) batildir! Çünki, istivanın oturmaq olaraq təfsiri (sələfdən) nəql edilməyib. Biz isə özümüzdən bir şey ortaya qoya bilmərik.”

 

Qaynaq: Salih Əl Favzan:  Şərhu Lumatil İtiqad: 305

 

 

Favzanın bu cavabı verərkən ayıq başlı olduğu barizdir. Lakin onun Racihinin kitabına önsöz yazıb, tövsiyə etdiyi zaman eyni ruh halında olduğunu söyləmək mümkün deyildir. Çünki, tövsiyə etdiyi və tövsiyə edərkən oxuduğunu iddia etdiyi o kitabda, Racihi istivanı məhz Favzanın batil adlandırdığı şəkildə açıqlayır.

Ancaq bir ehtimal daha varki, Favzan ümumiyətlə kitabları oxumadan, məzmunuyla tanış olmadan əlüstü ön söz yazır. Nəcdilərin şəfaət tərəddüdləri mövzusundada buna bir örnək vermişdik. Bu ehtimallar arasında seçimi tərcih xüsusunda irəliləmiş sələfilərə buraxıram.

Baxaq görək Favzanın oxucuya tövsiyə etdiyi kitabda Racihi nə iddia edir. O, Xaricə bin Zeyddən nəql etdikləri “istiva oturmaqdan başqa bir şeyləmi olur?” şəklində ifadəni nəql edərək deyir:

 

وهذا كلامٌ صحيح لا غبارَ عليه , نعم وهل يكونٌ الاستواء إلا بجلوس وهذا من معاني الاستواء . فإنّ الاستواء في اللغة له عدة معان , ويُعرفُ كلُّ معنى بحسب اللفظ  والسياق , ومن سياق الآية , عرفنا أن المقصود بقوله تعالى : {الرحمن على العرش استوى} أي على العرش علا وجلس , لكن على ما يليق بجلاله جل وعلا , لا نكيفُ ذلك ولا نؤوله ولا نعطله ولا نمثله . وهذا معنى قول الإمام مالك رحمه الله  الاستواءُ معلوم أي نعرفه من لُغتنا وهو العلو والارتفاع والجلوس والاستقرار

أما من فسر قوله تعالى استوى باستولى فهو جهمي خبيث

 

“Bu doğru, toz qondurulmayacaq sözdür. Bəli! Məgər istiva oturmaqdan başqa bir şeyləmi olur? Bu, istivanın mənalarından biridir.

İstivanın lüğətdə çoxlu mənaları var və hər məna ləfz və sözün axışına, ayənin axışına görə anlaşılar.

Uca Allahın “Rəhman ərşə istiva etmişdir” ayəsindən qəsd edilənin ərşə yüksəlib, oturmaq olduğunu anladıq. Ancaq bu, Allahın – cəllə və alə - cəlalına yaraşan şəkildədir.

Biz bunu keyfiyyətləndirmir, təvil etmir, tətil və təmsil etmirik. Bu, İmam Malikin – rahiməhullah – “istiva məlumdur” sözünün mənasıdır. Yəni: biz lüğətdən bilirik ki, istiva – ucalmaq, qalxmaq, oturmaq və qərar tutmaqdır.

Uca Allahın istiva sözünü istəvlə/hökmü altına almaq şəklində açıqlayan isə pis cəhmidir.”

 

Qaynaq: Abdul Aziz Ər Racihi: Qudumu Kətəibil Cihəd li Ğazvi Əhliz Zəndaqti vəl ilhad: 101

Riyad: Darus Sumeyi: 1419/1998

[Usuli]

Müasir sələfilərin Nəbinin mövludunun qeyd edilməsi haqda görüşü birmənalıdır: bidət və zəlalət! Ancaq qəribədir ki bu firqə "de jure" mücəddid, "de facto" peyğəmbər sandıqları Muhəmməd bin Abdil Vəhhabın nəinki gününü, hətta həftəsini qeyd edir və bu mütəmadi təkrar olunur.

Bu ikili standartın bəliğ örnəyi qarşısında ortaya çıxan sual və İbn Useyminin bu standartdan kənara çıxmayan qəribə cavabı:

 

وسئل فضيلة الشيخ : عن الفرق بين ما يسمى بأسبوع الشيخ محمد بن عبد الوهاب - رحمه الله تعالى - والاحتفال بالمولد النبوي حيث ينكر على من فعل الثاني دون الأول ؟

فأجاب بقوله : الفرق بينهما حسب علمنا من وجهين

الأول : أن أسبوع الشيخ محمد بن عبد الوهاب - رحمه الله تعالى- لم يتخذ تقربًا إلى الله - عز وجل - وإنما يقصد به إزالة شبهة في نفوس بعض الناس في هذا الرجل ، ويبين ما من الله به على المسلمين على يد هذا الرجل

الثاني : أسبوع الشيخ محمد بن عبد الوهاب - رحمه الله - لا يتكرر ويعود كما تعود الأعياد ، بل هو أمر بين للناس وكتب فيه ما كتب، وتبين في حق هذا الرجل ما لم يكن معروفًا من قبل لكثير من الناس ثم انتهى أمره

 

“Fəzilətli şeyxə sual: Muhəmməd bin Abdil Vəhhab həftəsi adlanan mərasimlə, Peyğəmbərin mövludunu qeyd etmək arasında nə fərq var ki, mövlud qeyd edənlər qınanır, ancaq şeyxi bir həftə ananlar qınanmır?

 

Cavab: Bildiyim qədərilə fərq iki yöndəndir:

1. Şeyx Muhəmməd bin Abdil Vəhhab həftəsi, Allaha – azzə və cəllə - yaxınlaşmaq üçün qeyd edilmir. Bununla sadəcə şeyx haqqında bəzi insanların içindəki şübhələrin ortadan qaldırılması qəsd edilir. Və orada Allahın bu adamın əliylə müsəlmanlara olan lütfü açıqlanır.

2. Şeyx Muhəmməd bin Abdil Vəhhab həftəsi təkrarlanmır və bayramlar kimi ildən ilə dövr etmir. Bu məsələ insanlara açıqlanmış, bu haqda yazılacaq şeylər yazılmış, şeyx haqqında insanların çoxunun daha öncə bilmədiyi şeylər ortaya çıxmışdır. Sonra isə buna son verilmişdir.”

 

Qaynaq: İbn Useymin: Məcmuul Fətəva vər Rəsəil: 2/300

Darul Vətən: 1413

 

Qeyd: Tutarsız olan bütün görüşlərin ortaq bir özəlliyi vardır: Onu nə qədər çox müdafiə etməyə çalışsanız deyəcəyiniz şeylər o nisbətdə tutarsızlaşacaq.

İbn Useyminə məndə sual vemək istərdim: Ey müsəlmanların “imamı”! Şeyxinizin haqda şübhələri otadan qaldırmaq, onun “tövhid” dəvətini insanlara çatdırıb, “fəzilətlərini” zikr etmək Allaha yaxınlaşmaq qəsdi deyilsə bəs nədir? Məgər mövlud qeyd etmək Peyğəmbər haqda şübhələri oradan qaldırmaq, onun dinini açıqlayıb, fəzilətlərini zikr etmək deyilmi? Mahiyyəti bir olan iki şey necə fərqli hökm alır? Bu ikili standart deyilmi?

Useyminin “cavabının” ikinci qisminə gəlincə, öncəliklə bu cavab reallığı tam əks etdirmir. Çünki şeyx həftəsi hər il müxtəlif seminarlar, konfranslar şəklində hələdə qeyd edilir və təkrarlanır. Müəyyən bir tarix olmasada bu əməldədə mütəmadilik vardır. İkincisi isə, məgər məsələn mövludun müəyyən ayın müəyyən günündə olması, şeyx həftəsinin isə il içində fərqli zamanda olması hökmə təsir edəcək bir ünsürdürmü? 

Peyğəmbərin xatırlanmasına ayrılmış bir günü çox görərkən, “peyğəmbərinizə” bir həftə ayırmanız mənə Qurani Kərimdə zikr edilən müşriklərin davranışını xatırladır. O müşriklər ki özlərinə oğlan Allaha qız nisbət edər, Allahın payından bütlərə verərkən bütlərin payından Allah ayırmazdılar… Allahın kitabını diqqətlə oxusanız haqdan ayrılmış bütün firqələrin bu cür ikili standartlarının Allah tərəfindən necə qınandığına şahid olarsınız.

 

Söz açılmışkən burada mövlud məsələsinə daha doğrusu günümüzdə mövlud keçirmə şəklinə toxunmadan keçək istəmədim.

Təəssüf ki, günümüzdə Peyğəmbəri təzim adıyla toplaşan, görünüş olaraq məcusiyə, hərəkət olaraq klouna bənzəyən kimsələr həqiqətdə onu və dinini aşağılayan və ciddiyətini düşürən, dini öz məqsədlərindən uzaqlaşdıran kimsələrdir. Onların tanıtdığı Peyğəmbər, təbliğ etdikləri din deyil. Onların bir çoxu əqli cəhətdən geridə qalmış, dinin məqsədlərini anlamayan, İslamı oyun əyləncə halına salmağa çalışan zavallılardır.  Bu cür “mövludu” nəinki dəstəkləmək, əksinə bu məclislərin dağıdılmasında baş rol almaq hər ağıl sahibi müsəlmanın seçəcəyi tək yoldur.
 

[Yalavac]

Nəcdli həşəvilərin misirli təmsilçilərindən olan Əbu İshaq əl Huveyninin söhbətindən kiçik bir hissəni dinlədim. Cavan ikən etdiyi bu söhbətdə Əbul Həsən əl Əşaridən və əşarilərdən danışır. Beş dəqiqəyə yaxın söhbətdə etdiyi cavanlıq səhvlərini aşağıdakı kimi sıralayıram:

 

0:15-0:25: Əbul Həsən əl Əşari əşarilikdən çox maraqlı bir hekayəylə çıxıbdır. Anasının əri Əbu Əli əl Cubəi etizalda başçı birisi idi... (Burda sözünü kəsir sonra ortada hadisəni qeyd edir) Hekayədən sonra belə deyir: "Beləliklə əşari məzhəbindən çıxaraq sələfin məzhəbinə dönüb."

 

Deyirəm: Tamam anladıq ki sən çobansan. Tarixdən xəbərin yoxdur. Anladıq ki sən məzhəblər haqda "bilgini" yolüstü avtobusta danışanlardan almısan. Bəs ordakı kəslərdən biri çıxıb niyə demir ki ay məllim Əbul Həsən əl Əşari Cübaiylə söhbətindən sonra əşarilikdən çıxmır, əksinə etizaldan çıxıb əşariliyə girir. Hansı ki özünüz də deyirsiz ki üç mərhələ olub həyatında. Etizal, əşarilik və "əhli sünnə"... Maraqlı olan da odur ki boynuna alır ki, Cübai mötəzili idi. Yəni Əşari, mötəzili birisiylə mötəzilinin müxalif olduğu əşarilikdən çıxmaq üçün münazərə edir?

 

0:37-0:45: Əşarilərin belə çirkin bir sözləri var deyirlər ki Allaha qullar üçün ən xeyirli şeyi etməsi vacibdir. Vacibdir? O qulların hansı haqqıdır ki Allaha vacibdir? Qulların Allah üzərində haqqı var? 

 

Deyirəm: Əşarilik haqda azacıq xəbəri olan bilər ki bu söz əşarilərin yox, mötəzilənin sözüdür... Yalan niyə danışırsan? Özü də burnuvu da əlinlə arxayın arxayın çəkərək elə danışırsan ki, elə bil dünya qucağındadır. Boş-boş yalan danışmağın bir qələt, arxayın-arxayın danışmağın iki qələt. Şeyxin Albani deyir maturidilər Allahın hər yerdə olduğu görüşündədilər, sən belə deyirsən. Eləmiyin də. Sora sizdən bəslənən tələbələr gəlib burda deyirlər ki Əşari əvvəl Maturididən dərs alıb maturidi olub... Gəl baş çıxar da. 

 

[Zeynul Abidin]

Sələfilərin məşhur şeyxi Abdul Aziz bin Bazın dünyadan xəbərsiz olduğunu göstərən bir fətva. İbn Baza görə Ginekologiya qadınlara xas bir elm olduğu kimi, Kimya, Həndəsə, Arxitektura, Astronomiya və Coğrafiya və bənzəri elmlər kişilərə məxsusdur. Məndə elə bir təəssürat oyanır ki, bu “şeyx” ümumiyyətlə sadalanan elmlərin mahiyyətindən belə xəbərsizdir. Əks halda bunu izah etmək daha çətin olar.

 

س : هل يجوز للفتاة أن تدرس في بعض تخصصات العلوم الطبيعية مثل الكيمياء والفيزياء وغيرها ؟

 

ج : ليس للمرأة التخصص فيما ليس من شأنها ، وأمامها الكثير من المجالات التي تتناسب معها مثل الدراسات الإسلامية وقواعد اللغة العربية ، أما تخصصات الكيمياء والهندسة والعمارة والفلك والجغرافيا فلا تناسبها، وينبغي أن تختار ما ينفعها وينفع مجتمعها ، كما أن الرجال يدعون لها ما يخصها مثل الطب النسائي والولادة وغيرها

 

 “Sual:  Gənc qızların Kimya, Fizika kimi təbii elmlər bölümündə oxuması caizdirmi?

 

İbn Bazın cavabı: İslami elmlər, ərəb dili qramatikası kimi qadına münasib olan bir çox imkanlar varkən, ona yaraşmayan bölümlərdə oxuması doğru deyil.

Kimya, Həndəsə, Arxitektura, Astronomiya və Coğrafiya elmi, qadın üçün münasib deyil. Qadının elə bir bölüm seçməsi lazımdır ki, özünə və cəmiyyətinə faydalı olsun. Necəki kişilər Ginokologiya, doğum uzmanlığı kimi qadına xas sahələri qadınlara buraxırlar.”

 

Qaynaq: Fətəvəl İsləmiyyə: 4/335

Muhəmməd Musnid toplaması

 

[Usuli]

"Müqəddəs üçlüyə" daxil olan İbn Bazın, Allahın beş barmağı və onlarla məxluqatı qavraması haqda fikri:

 

سألتُ شيخَنا عن حديث إثباتِ الأصابعِ لله ، هل هو للحصر ، وأن الأصابع خمس ؟

الجواب : نعم ؛ لأن الأصابع استوعبت الخلائق ؛ وسائر الخلق على أصبعٍ

 

“Şeyximiz (İbn Bazdan) Allaha barmaqlar isbat edilməsi haqqında soruşdum: Burada məqsəd məhdudlaşdırmaqdırmı? (Allahın) beş barmağımı var?

Cavab: Bəli! Çünki, barmaqları məxluqatı qavrayar. (Digər məxluqlar da bir barmağında olar).”

 

Qaynaq: Abdullah bin Mani: Məsəilul İməm İbn Baz: 37

Darut  Tədmuriyyə: 1428/2007

 

 

Allahın barmaqlarının sayı haqqında sual İbn Useyminə də verilir və cavabı:

 

هل تعلم أن أصابع الله تعالى خمسة ؟ كيف تقول على الله ما لاتعلم ، أم على الله يفترون ، فمثل هذا يستحق أن يؤدّب لأنه قال على الله ما لا يعلم

 

“Allahın barmaqlarının beş ədəd olduğunu hardan bilirsən? Allah haqqında bilmədiyinizi necə danışa bilərsiniz? Yoxsa Allaha iftiramı atırsınız? Belə birisinin haqqı, tədib edilmək/cəzalandırılmaqdır. Çünki o, Allah haqqında bilmədiyi şeyi danışır.”

 

Qaynaq: İbn Useymin: Şərhul Ərbəin: 1/39

Darus Sureyyə

 

Təliq: Daha öncə sizlərə İbn Useyminin, Bin Bazı kölgə görüşündən dolayı eşşəkdən daha cahil adlandırdığını təqdim etmişdik. Burada isə Bin Baz, İbn Useymin tərəfindən Allaha iftira atmaqla ittiham olunur... Və bu kimi səfehlərin cəzalandırılması tələb edilir...

 

[Usuli]

Əhməd İbn Teymiyyə (661–768 h/1263–1328 m) insanın mələkdən üstünlüyü haqda danışarkən deyir:

 

وقد جاءَ في الأثر : {يا عبْدي أنا أقول للشيء كنْ فيكونُ أطِعْني أجعَلْك تقول للشيءٍ كن فيكونُ يا عبْدي أنا الحيُّ الذي لا يمُوت أطِعْني أجعَلْك حيا لا تَموت} وفي أثرٍ : {إن المؤمِن تأتيه التُّحَفُ مِن الله : مِن الحيِّ الذي لا يَموت إلى الحيِّ الذي لا يموت} . فهذه غايةٌ ليس وراءَها مرمًى ,كيف لا وهو باللهِ يسمَع وبه يُبصِر وبه يبطِش وبه يمشِي

 

“Belə bir hədis vardır: “Ey qulum! Mən bir şeyə ol deyirəm olur. Sən mənə itaət et, məndə səni elə məqama gətirim ki bir şeyə ol de olsun.

Ey qulum! Mən ölməyən diriyəm. Mənə itaət et, sənidə ölməyən diri edim.”

Digər bir hədis isə belədir: “Möminə Allahdan hədiyyələr gələr. Ölməyən diridən (yəni Allahdan), digər ölməyən diriyə (yəni qula).”

Bu, ən üst qayədir. Necə olmasın ki, bu halda qul Allahla duyar, Allahla görər, onunla tutar və onunla yeriyər...”

 

Qaynaq: Əhməd İbn Teymiyyə: Məcmuatul Fətəva: 4/230

Darul Vəfa: 1426/2005

 

 

İbn Teymiyyəyə görə qul elə bir mərtəbəyə gələ bilər ki, ol deyər olar... hətta ölümsüz olan diri olar… Onun nəzdində bunu təsdiqləyən hədis belə vardır. Bu hədisin qaynağı mənim üçün çox maraqlıdır. Ümid edirəm aşiqləri bu haqda məlumat verər...

Lakin baxaq görək Səudiyyə sələfilərinin ən mötəbər alimlərindən ibarət olan fətva komitəsi bu hədis və ona müvafiq etiqad haqda, yəni İbn Teymiyyə kimi düşünənlər haqda nə deyir:
 

س : سمعت من بعض الناس يقول حديثا قدسيا عبارته : "عبدي أطعني تكن عبدا ربانيا يقول للشيء : كن، فيكون" ، هل هذا حديث قدسي صحيح ، أم غير صحيح ؟

ج : هذا الحديث لم نَعثِر عليه في شيء من كتب السنة ، ومعناه يدل على أنه موضوع ، إذ أنه ينزِل العبدَ المخلوق الضعيف منزلة الخالق القوي سبحانه ، أو يجعله شريكا له ، تعالى الله عن أن يكون له شريك في ملكه

واعتقاده شرك وكفر ؛ لأن الله سبحانه هو الذي يقول للشيء : كن ، فيكون ، كما في قوله عز وجل : {إِنَّمَا أَمْرُهُ إِذَا أَرَادَ شَيْئًا أَنْ يَقُولَ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ} اللجنة الدائمة للبحوث العلمية والإفتاء

عضو ... عضو ... نائب رئيس اللجنة ... الرئيس

عبد الله بن قعود ... عبد الله بن غديان ... عبد الرزاق عفيفي ... عبد العزيز بن عبد الله بن باز

 

“Fətva 2808: Sual: Bəzi insanların belə bir qudsi hədis nəql etdiyini duydum: “Qulum mənə itaət et, bir şey ol deməsiylə olan rabbani bir qul ol!”

Bu səhih bir qudsi hədisdirmi? Yoxsa qeyri səhih?

 

Cavab: Belə bir hədislə heç bir hədis kitabında qarşılaşmamışıq. Mənası dəlalət edir ki bu hədis uydurmadır.  Çünki, zəif məxluqu, güclü olan uca Xaliqin yerinə qoyur və ya onun ortağı qılır. Allah, öz mülkündə şəriki olmaqdan ucadır.

(Hədisə dayanan) Belə bir etiqad şirk və küfrdür. Çünki, bir şey ol deməsiylə olan uca Allahdır. Necəki ayədə buyurur: “Bir şey dilədiyi zaman onun işi sadəcə ol deyər və olar.”

Fətva komisiyası sədri: İbn Baz.

Sədr yardımçısı: Abdur Razzaq Əl Afifi.

Üzvlər: Abdullah bin Quud və Abdullah bin Ğudeyyan.”

 

Qaynaq: Fətəval Ləcnətil Dəimə: 4/471

Riyad: İdərətul Buhusil İlmiyyə vəl İftə

 

Qeyd: İbn Teymiyyə davamçısı olub, sağa sola təkfir yağdıranların bu sözlər haqda görüşü nədir? Qulun bu mərtəbəyə gəlməsinə necə baxırsınız? Bu sizə görə şirk deyilmi? Bundan daha kiçik şeyləri şirk adlandırırkən buna gözmü yumursunuz?

Və ümumiyyətlə müasir alimləriniz İbn Teymiyyəni dolayısıyla küfr və şirklə ittiham edir... Bu mövzuda görüşünüz nədir... Bu müşkildən çıxış yolunuz varmı?
 

[Muslih]

Sələfi şeyxlərindən Bəkr Əbu Zeyd öz müəllimi Muhəmməd Əmin Əş Şinqiti haqda deyir:

 

وقد كان شيخنا محمد الأمين الشنقيطى المتوفى في 17 / 12 / 1393هـ رحمه الله تعالى متقللاً من الدنيا ، وقد شاهدته لا يعرف فئات العملة الورقية

 

"Şeyximiz Muhəmməd Əl Əmin Əş Şinqiti (v.17/12/1393 h) - rahiməhullahu təala - dünyaya qarşı zahid idi. Mən onun kağız pulları tanımadığına şahid olmuşam."

 

Qaynaq: Muhəmməd Useymin: Şərhu Hilyəti Talibil İlm: 43

Muəssəsətuş Şeyx Muhəmməd: 1434

 

 

 

Təliq: Bəli, insanlara zəkat və digər mali əməliyyatlar haqda fətva verən "fəqih"lər kağız pulu tanımır... Günlük həyatda tanınılması qaçınılmaz olan pulları belə tanımayıb, bunu dünyadan zahidlik zənn edən "alimlərə" sahib bir ümmətin halı necə olacaq?...

Bu "fəqih"lər ümmətin problemini çözmək bir tərəfə, problemin nə olduğunu anlamaqdan belə aciz, "fil həkimi" fakültəsi məzunlarından başqa bir şey deyillər...

Onlardan bəzisi ömrü boyu məsçidlə evdən başqa heç bir yerə getmədiyiylə öyünər, bəzisi yaşadığı cırtdan ölkənin iqtisadi problemlərini çözmək üçün Çinə hücum edib, mallarını qənimət almağı təklif edər...

Bütün bu insanlar bəşəriyyətə yol göstərəmə iddiasında olan kimsələrdir... Tanımadıqları dünyaya hakim olma iddiasında olan kimsələrdir...
 

[Usuli]

Daha öncə forumda bəzi sələfi şeyxlərinin uca Allaha orqan nisbəti haqda tutarsız sözlərini paylaşmışdıq. Belə sözlərdən biridə Salih Əl Favzana aiddir. O, Tahavi əqidəsinin şərhində müəllifin “Allah həddlərdən, son nöqtələrdən, rüknlərdən, əza və parçalardan münəzzəhdir” sözlərini şərh edərkən deyir:

 

فيها إجمال أيضاً، إن أُريد بالأركان والأعضاء والأدوات: الصفات الذاتية مثل الوجه ، واليدين، فهذا حق ، ونفيه باطل . وإن أُريد نفي الأعضاء التي تشابه أعضاء المخلوقين وأدوات المخلوقين فالله سبحانه منـزه عن ذلك

 

“Bu sözlərdə də (hədd, son nöqtə kimi sözlərdə olduğu kimi) icmal/ümumilik vardır. Əgər rüknlər, əzalar və parçalardan qəsd edilən “iki əl”, “üz” kimi zati sifətlərdisə bunlar haqdır və bu sifətləri nəfy etmək batildir.

Əgər nəfy edilmək istənən məxluqların parça və əzalarına bənzər əzalardısa, uca Allah bundan münəzzəhdir...”

 

Qaynaq: Salih Əl Favzan: Ət Təaliqatul Muxtəsara alə Mətnit Tahaviyyə: 86

Darul Asimə

 

 

Təliq: Favzana görə “Allah orqanlardan münəzzəhdir” deməklə Onun əl və ya üz sifətini inkar etmiş oluruq. Belə bir sözü isə ancaq bu sifətlərin orqan olduğunu düşünən bir səfeh deyə bilər. Çünki bunlar orqan olmasaydı, orqandan tənzih etmək bu sifətləri nəfy etmək mənasına gəlməzdi...

Favzana görə Allahdan orqanı deyil, məxluqatın orqanlarına bənzər orqanı nəfy etmək lazımdır...
 

[Usuli]

Nəcd Tağutunun Üç Səhifəyə 3 Yalan Sığdırma Bacarığı

 

Sələfilərin mücəddid imamı, Muhəmməd bin Abdil Vəhhab "Mufidul Mustəfid fi Kufri Tərikit Təvhid" adlı kitabının (Riyad - Məktəbətur Ruşd nəşri) 167 ci səhifəsində deyir:

 

وأما كلام الشافعية فقال صاحب الروضة رحمه الله : إن المسلم إذا ذبح للنبي صلى الله عليه وسلم كفر

 

"Şafilərin sözlərinə gəlincə, məsələn "Ər Ravda" kitabının yazarı (Nəvəvi) – Allah  ona rəhmət etsin – belə deyir: Müsəlman Nəbi – sallallahu aleyhi və səlləm – üçün heyvan kəsərsə kafir olar."

 

Kitabı təhqiq edən Həmd bin Əhməd Əl Aslani qeyd düşərək deyir: Bu sözlər "Ravdatut Talibin" adlı əsərdə bu şəkildə keçir:

 

أو ادعى النبوة بعد نبينا صلى الله عليه وسلم أو صدَّق مدعيا لها ، أو عظَّم صنما بالسجود له ، أو التقرب إليه بالذبح باسمه ، فكل هذا كفرٌ

 

"Kimsə Nəbimizdən sonra peyğəmbərlik iddia edər və ya bu iddiada olan birini təsdiqləyərsə, yaxud bir bütə səcdə edərək onu təzim edər və ya ona adıyla heyvan kəsərək yaxınlaşarsa, bütün bunlar küfr olar.”

Bu sözlərlə musənnifin (Muhəmməd bin Abdil Vəhhabın) dedikləri arasında böyük fərq var."

 

Mən deyirəm: Məsələ muhaqqiqin təqdim etdiyindən daha qəliz, müəllifin yalanı isə daha böyükdür. Nəvəvi "Ravdatut Talibin" əsərində kəsim məsələsi haqqında Nəcd Tağutunun bütün nəzəriyəsini alt üst edən bir prinsip zikr edərək deyir:

 

واعلم أن الذبح للمعبود وباسمه ، نازل منزلةَ السجود له ، وكل واحدٍ منهما نوعٌ من أنواع التعظيم والعبادة المخصوصةِ بالله تعالى الذي هو المستحِق للعبادة ، فمن ذبَح لغيره من حيوانٍ أو جمادٍ كالصنم على وجه التعظيم والعبادة ، لم تحل ذبيحته ، وكان فعله كفراً كمَن سجَد لغيره سجدةَ عبادةٍ ، وكذا لو ذبَح له ولغيره على هذا الوجه

فأما إذا ذبَح لغيره لا على هذا الوجه ، بأن ضحَّى أو ذبَح للكعبة تعظيماً لها لأنها بيتُ الله تعالى ، أو الرسول لأنه رسول الله صلى الله عليه وسلم، فهذا لا يجوز أن يًمنع حلُّ الذبيحة

 

"Bil ki, məbuda və ismiylə heyvan kəsmək ona səcdə etmək kimidir. Hər biri ibadətə layiq olan uca Allaha məxsus təzim və ibadət növündəndir.

Kim Allahdan başqa canlılar və ya büt kimi cansız əşyalar üçün təzim və ibadət məqsədilə heyvan kəsərsə, kəsdiyi halal olmaz və Allahdan başqasına ibadət səcdəsi edən kimsənin əməli kimi onunda bu əməli küfr olar!

Eləcədə ona və bərabərində başqasına bu məqsədlə heyvan kəsən haqqındakı hökm də bu şəkildədir.

Lakin, Allahdan başqasına bu məqsədlə (yəni ibadət qəsdi olmadan) heyvan kəsənə gəlincə, məsələn uca Allahın evi olduğu üçün Kəbəyə və ya Allahın elçisi olduğu üçün Rəsula təzim olaraq heyvan və ya qurban kəsənə gəlincə, bunun halallığını mən etmək caiz deyil (yəni kəsən küfrə girməz və bu qurban halaldır)."

 

Qaynaq: Muhyiddin Ən Nəvəvi: Ravdatut Talibin: 3/205-206

Əl Məktəbətul İsləmi: 1412/1991

 

Nəcd Tağutunun iddiası və Nəvəvinin sözləri arasındakı təməl fərqə diqqət edin! Şafilərin və digərlərinin Allahdan başqası üçün heyvan kəsimi haqqındakı rəylərinə bu linkdən baxıla bilər.

 

Davamən 169 cu səhifədə İbn Həcərdən nəqlən deyir:

 

وقال ابن حجر في شرح الأربعين على حديث ابن عباس "إذا سألت فاسأل الله" ما معناه أن من دعا غير الله فهو كافر

 

"İbn Həcər "Şərhul Ərbəin" əsərində İbn Abbasın "istədiyin zaman Allahdan istə" məzmunlu hədisinin şərhində "kim Allahdan başqasını çağırarsa/dua edərsə kafirdir" məzmunlu söz demişdir."

 

Kitabın mühəqqiqi Həmd bin Əhməd Əl Aslani qeyd düşərək deyir:

 

وقد بحثت عن هذا النقل عن الهيتمي فلم أجده أبداً في المطبوع لا نصاً ولا معنى , بل لم يتعرض لهذه المسألة أصلاً , فلا أعرف من أين فهم المصنف هذا الحكم مع أن الهيتمي من متاخري الأشاعرة الذين ارتبطوا بالتصوف ارتباطا جدرياً , ومعلوم حكم دعاء غير الله عندهم بل والهيتمي ممن يرى بجواز دعاء الرسول والاستغاثة به والاستعاذة به وغيرها

 

"Heytəmiyə nisbət edilən bu nəqli axtardım, mətbu kitabda nə bu sözü nə də bu mənaya gələn bir söz tapa bilmədim. Hətta Heytəmi bu məsələyə heç toxunmamışdır.

Mən bilmirəm musənnif (Muhəmməd bin Abdil Vəhhab) bu hökmü hardan çıxardıb? Halbuki (İbn Həcər) Əl Heytəmi Əşarilərin Tasavvufa köklü şəkildə bağlanan son dönəm alimlərindəndir və məlumdur ki, onlara görə, xüsusilə Heytəmiyə görə Peyğəmbəri çağırmaq, istiğasə etmək/yardım istəmək ona və ya başqasına sığınmaq caizdir."

 

Mən deyirəm: İbn Həcərin istiğasə və bənzəri məsələlərdəki mövqeyi məşhurkən, ona belə bir görüş nisbət etmək xüsusi arsızlıq tələb edir. Bütün Sələfilərə müraciətlə deyirəm: Əgər şeyxinizin yalançı olmadığını və İbn Həcərin bu sözləri dediyini isbat edə bilirsinizsə, kitab "Fəthul Mubin fi Şərhil Ərbəin" adıyla bir neçə dəfə çap edilib, buyurun iddia edilən sözləri göstərin!

 

Kitabın 149 cu səhifədə Hənbəlilərə aid "Əl İqna" kitabından nəqlən deyir:

 

وقد ذكر في الإقناع عن الشيخ تقي الدين أن من دعا علي بن أبي طالب فهو كافر، وأن من شك في كفره فهو كافر

 

"..."Əl İqna" kitabının yazarı, şeyx Taqiyyuddindən nəql edir: Kim Əli bin Əbi Talibi çağırarsa/ona dua edərsə kafirdir və kim belə birinin küfründə şübhə edərsə o da kafirdir."

 

Kitabın mühəqqiqi Həmd bin Əhməd Əl Aslani bu yalana da etiraz edərək öncə "Əl İqna" kitabındakı həqiqi mətni təqdim edir:

 

ومن سب الصحابة أو أحد منهم واقترن بسبه دعوى أن عليا إله أو نبي وأن جبريل غلط - فلا شك في كفر هذا بل لا شك في كفر من توقف في تكفيره

 

"Kim səhabələri və ya onlardan birini söyər və söyməklə yanaşı Əlinin ilah və ya nəbi olduğunu, Cibrilin səhv etdiyini iddia edərsə, belə birinin küfründə şübhə yoxdur. Hətta belə birini təkfir etməyənin küfründə şübhə yoxdur."

 

Əsl mətni təqdim etdikdən sonra isə deyir:

 

وأظن والله أعلم أن بين هذا النص وكلام المصنف فرق كبير فالمسألة في ادعاء الإلهية أو النبوة في علي رضي الله عنه وجعلها المصنف في دعاء علي رضي الله عنه من دون الله

 

"Allah daha gözəl bilir, düşünürəm ki, bu sözlərlə musənnifin (Muhəmməd bin Abdil Vahhabın) sözləri arasında böyük fərq var.

Çünki, (İqnadakı) məsələ Əli - Allah ondan razı olsun - haqqında ilahlıq və peyğəmbərlik iddiası ikən, musənnif Əliyə - Allah ondan razı olsun - dua etməkdən bəhs edir."

 

 

Üç səhifədə 3 yalanı sığdıra bildiyi üçün Muhəmməd bin Abdil Vahhabı "Yalançılar Ensiklopediyasına" yerləşdirməmiz lazım idi. Ancaq belə böyük mücəddid bir imamı, Rəşad Hümbətovla yan yana qoymaq münasib olmaz. Onun üçün Nəcd Tağutunu bu Ensiklopediyanın fəxri üzvü elan edirik!

[Muslih]

Sələfilərcə Əsrin Allaməsi sayılan, həqiqətdə isə adekvat bir insan olmadığı üçün axmaq fətvalarıyla gözə batan Salih Əl Favzan deyir:

 

ليست الثقافة أن تعرف أحوال العالم والحكومات والسياسات، هذه ثقافة لا تنفع ولا تضر. الثقافة التي تنفع هي معرفة التوحيد الصحيح ومعرفة ما يضاده من الشرك أو ينقصه من البدع والمحدثات، هذه هي الثقافة الصحيحة وهذا هو المطلوب من المسلم ومن طالب العلم أن يعرف التوحيد وأن يدعو إليه هذا هو المطلوب

 

“Mədəniyyət/Dünya görüşü,  Dünyadakı qlobal vəziyyəti, idarəçiləri və siyasətləri bilmək deyil! Belə bir mədəniyyətin nə faydası var, nə zərəri.

Fayda verəcək mədəniyyət səhih tövhidi və onunla ziddiyyət təşkil edən şirki, onu naqisləşdirən bidət və yenilikləri bilməkdir.

Doğru mədəniyyət budur. Müsəlmandan və elm tələbəsindən tələb edilən doğru mədəniyyət budur! Tövhidi bilməli və ona dəvət etməlidir. Tələb edilən məhz budur...”

 

Qaynaq: Salih Əl Favzan: Şərhu Kəşfiş Şubuhat: 33 (25)

 

Bəli! Müsəlmanların ümid bəslədiyi, göstərdiyi yolda can qoymağa hazır olduqları bir səfeh daha... Belə insanların fətva məqamına oturdulması, Ümmətə qarşı işlənmiş ən böyük cinayətlərdəndir... Belə beyinsizləri imamət məqamına qaldırdıran bir toplumun özünün ayağa qalxması mümkün deyil! Qlobal siyasəti, Dünyadakı siyasi vəziyyəti öyrənməyi faydasız bir iş sayan bu bostan müqəvvasından Ümmətin halıyla bağlı fətva alandan daha səfeh kim ola bilər?
 

[Usuli]

Müasir Sələfi “alimlərindən” Hamud bin Abdillah Ət Tuveyciri Müsəlmanları kafirlərə bənzəyərək günaha girməkdən qorumaq üçün “Əl İydah vət Təbyin limə Vəqaa fihil Əksərun min Muşəbəhətil Muşrikin” adlı bir kitab təlif etmişdir.

Kitaba digər bir Sələfi “allamə” Abdul Aziz bin Baz təqriz/resenziya yazmışdır.

Müəllif adı çəkilən kitabında Şəriətin prinsiplərinə nə dərəcədə “vaqif” olduğunu göstərərək özünə aid bəzi unikal fətvalar zikr edir:

 

النوع الثالث عشر : من التشبه بأعداء الله تعالى تعقيد الخرق في رءوس البنات كأنها الزَّهْر وهو من أفعال الإفرنج في زماننا وقد فشا ذلك في المسلمين تقليدًا منهم لأعداء الله تعالى واتباعًا لسننهم الذميمة

 

“Uca Allahın düşmənlərinə bənzəmək olan işlərin on üçüncü növü, qız uşaqlarının saçını çiçək formasında yığmaqdır. Bu, müasir Avropalıların işlərindəndir.

Müsəlmanlar arasında da uca Allahın düşmənlərini təqlid və onların qınanmış yollarına ittiba olaraq yayılıb.”

 

النوع الثاني والعشرون : من التشبه بأعداء الله تعالى استقذار الأكل بالأيدي واعتياد الأكل بالملاعق ونحوها من غير ضرر بالأيدي وكذلك الجلوس للطعام على الكراسي ونحوها مما يتكئ الجالس عليه ويتمكن في جلوسه . وكذلك ترتيب سماطات الطعام وأوانيه على الزي الإفرنجي وكل هذا مخالف لهدي رسول الله - صلى الله عليه وسلم - الذي هو أكمل الهدي على الإطلاق

 

“Uca Allahın düşmənlərinə bənzəmək olan işlərin iyirmi ikinci növü, əllə yeməyi natəmizlik sayıb, əlində bir qüsur olmadığı halda qaşıq və bənzəri alətlərlə yeməyi adət halına gətirməkdir.

Oturanın ona söykənib, yerini rahatladığı stula/kresloya və bənzəri vasitələrə yemək üçün oturmaq da belədir.

Üzərindəki qab qacağın Avropa stilində düzüldüyü yemək süfrələri tərtibləmək də bu qəbildəndir.

Bütün bu sayılanlar, Allah Rəsulunun – sallallahu aleyhi və səlləm – yolların mütləq olaraq ən kamili olan yoluna müxalifdir.”

 

Qaynaq: Hamud Ət Tuveyciri: Əl İydah vət Təbyin: 101 və 184

1405/1985

 

Qeyd: Kitabda bu qəbildən bir çox unikal fətva mövcuddur. Onlarla tanış olmaq istəyənlər kitabın əslini internetdən endirə bilərlər. Bütün bu fətvalar müəllifin və təmsil etdiyi məktəbin Şəriəti fəhm etməkdən nə qədər uzaq, işlərin mahiyyətini anlamağa nə dərəcə yad olduğunun təsdiqidir.
 

[Usuli]

Nəcdiyyə məzhəbinin qurucusu Muhəmməd bin Abdil Vəhhabın oğlu Abdullah günümüzdəki davamçıları üçün çoxsaylı suallar və problemlər doğuracaq mirasında belə deyir:

 

فإن قال قائل منفر عن قبول الحق والإذعان له : يلزم من تقريركم وقطعكم في أن من قال : يا رسول الله ، أسألك الشفاعة ، أنه مشرك مهدر الدم ، أن يقال بكفر غالب الأمة ، ولا سيما المتأخرين ، لتصريح علمائهم المعتبرين أن ذلك مندوب ، وشنوا الغارة على من خالف في ذلك

قلت : لا يلزم ، لأن لازم المذهب ليس بمذهب ، كما هو مقرر ، ومثل ذلك : لا يلزم أن نكون مجسمة ، وإن قلنا بجهة العلو ، كما ورد الحديث بذلك

ونحن نقول فيمن مات : تلك أمة قد خلت ، ولا نكفر إلا من بلغته دعوتنا للحق ، ووضحت له المحجة ، وقامت عليه الحجة ، وأصر مستكبرا معاندا ، كغالب من نقاتلهم اليوم

 

ونحن كذلك لا نقول بكفر من صحت ديانته ، وشهر صلاحه ، وعلم ورعه وزهده ، وحسنت سيرته ، وبلغ من نصحه الأمة ، بذل نفسه لتدريس العلوم النافعة، والتآليف فيها ، وإن كان مخطئا في هذه المسألة أو غيرها ، كابن حجر الهيتمي، فإنا نعرف كلامه في الدر المنظم ، ولا ننكر سعة علمه ، ولهذا نعتني بكتبه ، كشرح الأربعين ، والزواجر ، وغيرها ، ونعتمد على نقله إذا نقل لأنه من جملة علماء المسلمين

 

“Əgər haqqı qəbul və ona boyun əyməkdən çəkindirən bir kimsə belə deyərsə: “Sizin “Ey Allahın Rəsulu! Səndən şəfaət istəyirəm” deyən kimsənin qanı hədər bir müşrik olduğu barədə qərar və qəti hökmünüzdən, Ümmətin əksəriyyətinin kafir olduğu nəticəsi çıxır! Xüsusilə də, mutəaxxir (Nəvəvi, İbn Qudəmə kimi orta əsrdə yaşamış) alimlərin. Çünki, onlardan mötəbər olanlar bu əməlin (Şəfaət istəməyin) məndubluğunu açıq şəkildə bildirmiş, bu barədə özlərinə müxalif olanlara hücum etmişlər.”

Ona belə cavab verirəm: Belə bir nəticə çıxmaz! Çünki, qəbul edildiyi üzrə məzhəbin lazımı məzhəb deyil (bir görüşdən çıxan nəticə o görüş deyil).

Eynilə bunun kimi, hədislərdə varid olduğu üzrə (Allahın) yüksəklik cəhətində olduğunu dediyimiz üçün mücəssimə olduğumuz nəticəsi çıxmadığı kimi.

Bizlər vəfat etmiş şəxslər/alimlər barədə deyirik: Onlar ötüb keçmiş bir ümmətdir. Biz sadəcə haqq dəvətimizin çatdığı, doğru yolun onun üçün aydın olduğu, üzərində hüccət qaim olduqdan sonra təkəbbür və inadla israr edənləri təkfir edirik. Zamanımızdakıların əksəriyyəti kimi...

 

... Bizlər həmçinin dindarlığı sabit olan, salihliyi, elmi, vərasıyla məşhur, Dinə müvafiq həyat sürmüş, Ümmətin ondan çox faydalandığı, özünü faydalı elmlərin tədrisinə və bu sahədə kitablar təlif etməyə həsr etmiş kimsələri də təkfir etmirik. İstər bu məsələdə (şəfaətdə), istər sə də başqa məsələdə xəta etmiş olsun.

İbn Həcər Əl Heytəmi buna örnəkdir. Biz onun “Əd Durrul Munəzzam” kitabındakı sözlərindən xəbərdarıq. Biz onun elminin genişliyini inkar etmirik. Bu səbəblə “Şərhul Ərbəin”, “Əz Zəvəcir” və digər kitablarına xüsusi diqqətlə yanaşırıq. Bir şey nəql etdiyi zaman, onun nəqlinə etimad edirik. Çünki o, müsəlman alimlər sinfindəndir.”

 

Qaynaq: Abdur Rahman bin Muhəmməd: Əd Durərus Səniyyə: 1/234 və 236

1417/1996

 

 

Təliqat: Nəcd Bədəviləri liderinin bu sayaqlamalarındakı bəzi nöqtələrə xüsusi diqqət çəkilməlidir:

1. Nəcdiyyə imamı, xüsusilə orta əsr alimlərinin şəfaət istəməyi məndub saydığı fikrinə heç bir etiraz etmir. Əksinə onların bu fikirdə olduğunu qəbul edir və onları “cahilliklərinə bağışlayır”. Günümüzdəki davamçılarının bir çoxu isə, hələ də bu reallığı – məzhəb fəqihlərinin bu əmələ məndub deməsini həzm edə bilməyiblər.

2. Bu sözlər Nəcdiyyə imamının cəhalət üzrünü mötəbər görməsi haqda iqrarıdır. Çünki, onun qurduğu məzhəbin təməl prinsiplərindən birinə görə Peyğəmbərlər məhz “Şəfaət Şirkiylə” mübarizə üçün göndəriliblər. Başqa sözlə bu məsələ dinin əslinin əslidir. Lakin, bu əsldə cahil olan, hətta “Şəfaət Şirkinə” təşviq üçün kitablar təlif edən İbn Həcər kimilər müsəlman alimlərdəndir. Çünki ona hüccət çatmayıb.

3. Nəcdiyyənin imamı gələnə qədər Ümmətə Quran və Sünnət çatmışdı. Hətta bu “şəfaətçi” alimlərin bir çoxu Quran təfsiri və Hədis şərhləri barədə böyük əsərlər təlif etmişdilər. Lakin, bütün bunlar hüccət olaraq yetmədi. Nəcd Tağutunun iki sətirlik qaralama məktubları isə, inkarı küfr olan hüccət sayıldı… Allah Rəsulunun Ümmətə çatdıra bilmədiyi hüccəti, min il sonra Nəcdin Tağutumu çatdırdı? Bu Tağutun hüccəti Qurandan dahamı güclü hüccətdir? Bəlkə sizlər də Ğurabiyyə firqəsi kimi Cibrilin xəta edərək vəhyi Məkkədəki Muhəmməd yerinə, Nəcddəki Muhəmmədə endirdiyini düşünürsünüz?

Əgər bizlər İbn Həcərin müasiri olsaydıq bizi də təkfir etməməliydiniz. Elə isə, təkfirimizə səbəb sadəcə “Nəcd günəşinin” doğuşundan sonra yaşamağımızdırmı?

4. Uca Allah necə bir Din göndərib ki, ömrünü bu Dinə həsr etmiş, Quran üzərinə onlarla cild təfsirlər yazan, ictihad şərtlərində kamilləşən alimlər belə Nəcd Tağutu ortaya çıxana qədər bu dinin əslini anlaya bilmədilər? Əgər bu alimlər üçün cəhalət üzrdürsə, dolanışıq dərdilə kölə kimi işləməyə məcbur buraxılan məzlum avam üçün üzr sayılması daha öncəliklidir! Əgər hüccət sadəcə sizin Tağutun iki sətirlik qaralaması ilə qaim olursa, o zaman bu qaralamalarla tanış olmayan milyonlarca insanı niyə təkfir edirsiniz? İllərdir sizdən bizə hüccət qaim edəcək bir elm tələbəsi tələb etsək də, buna cəsarəti olan bir nəfər də çıxara bilmirsiniz. O halda bizə hüccət iqamə edilmədiyi, daha doğrusu öz hüccətinizə özünüz əmin olmadığınız üçün qaçmanız səbəbilə bizə hüccət iqamə edilməmişdir və təkfir etmə haqqınız yoxdur.

5. Zamanımızın təkfirçi gədə - bəyləri nəinki bizləri, hətta bizim “küfrümüzdə” şübhə edənləri təkfir edir. Gördüyümüz üzrə baş Tağutları “Şəfaət və İstiğasə Şirkinin” banilərini təkfir etmir. O zaman bu Tağutu da təkfir etməniz qaçınılmazdır. Avamı təkfirlə mükəlləf tutduğunuz halda, “aliminizin” bu mövzuda hansı üzrü ola bilər? Bütün bunlardan sonra, “şirkin banilərinə” müsəlman alimi deyən Muhəmməd bin Abdil Vəhhabın hökmü nədir?

Verəcəyiniz cavab əslində hər kəsə məlumdur. Çünki, ikili standart hər yəhudinin ayrılmaz xüsusiyyətidir.

6. Nəcd Tağutu İbn Həcərin dindarlığına, vəra və zühdünə təriflər yağdırır. Onun kitablarına diqqətlə yanaşdığını bildirir. “Şirki” anlamayan hətta, hətta “istiğasə və şəfaət şirkinə” təşviq edən “Tuhfətuz Zəvvar ilə Qabrin Nəbiyyil Muxtar” kimi kitablar təlif etməsi isə, onun üçün ikinci dərəcəlidir… Beləcə Salih – Müşrik modeli təsis etmiş olur. Bu sözlərin batilliyi Dinin əlifbasını bilən kimsəyə belə aydındır.

7. Nəcd Tağutu İbn Həcərin “Əd Durrul Mənəzzam” kitabındakı sözlərindən xəbərdar olduğunu qeyd edir. Yeri gəlmişkən qeyd edim ki, kitabın ismi bu cahilin təqdim etdiyi kimi deyil, “Əl Cəvhərul Munəzzam” şəklindədir.

Bundan sonra İbn Həcərin o kitabdakı diqqətə layiq sözlərin nədən ibarət olduğuna baxaq:

 

ويسَنُّ إذا فرَغ مِن السلام على الشيخيْن أن يرجِعَ إلى مَوقِفه الأولِ قُبالةَ وجْهِ رسولِ اللهِ صلى الله عليه وسلم ويتوسَّل به في حقِّ نفْسِه , ويستشفِع به إلى ربِّه سبحانه وتعالى له ولأحبابه

قال أصحابُنا وغيرُهم مِن أهلِ المناسك مِن جميع المذاهب : ومِن أحسنِ ما يقول ما جاء عن محمد العتبي استغفرْ لنا واشفَعْ لنا عند ربِّك , واسألْه أن يمُنُّ علينا بسائرِ طلباتنا  

 

"İki şeyxə (Əbu Bəkr və Ömərə) salam verib bitirdikdən sonra ziyarətçi üçün sünnət olan budur ki, Rəsulullahın – sallallahu aleyhi və səlləm – üzü qarşısındakı əvvəlki yerinə qayıtsın, onun vasitəsilə özü haqqında təvəssül etsin, ondan Rəbbi - subhənəhu və təala - qatında həm ona, həm sevdiklərinə şəfaət etməsini diləsin. Əshabımız (Şafilər) və digər məzhəblərdən Həcc əhkamlarını yazanlar belə demişlər: Ziyarətçinin söyləyəcəyi ən gözəl şeylərdən biri Muhəmməd Əl Utbidən gələn sözlərdir... (Davamən daha öncə zikr edilən məşhur Utbi qissəsini nəql edir). Ziyarətçi belə deməlidir: Bizim üçün Allahdan bağışlanma dilə, bizim üçün Rəbbin qatında şəfaət et! Ondan bizim digər tələbatlarımıza da cavab verməklə lütf etməsini dilə!"  
 

Qaynaq: İbn Həcər Əl Heytəmi: Əl Cəvhərul Munəzzam: 124-126
Qahirə: Daru Cavəmiil Kəlim

 

Bu sözlər göstərir ki, Muhəmməd bin Abdil Vəhhab İbn Həcərin şəfaət və istiğasə tərəfdarı olduğundan qafil deyildi.

Ey nəfsinə kölə olan Nəcd cahilləri! Baş Tağutunuz şəfaət istəməyə təşviq edən kitabların müəlliflərinə müsəlman alim statusu verdiyi halda, kitablardakı bu sözləri təqliddən başqa bir şey etməyən avamı təkfir etməkdən utanmırsınızmı? Yəhudiliyinizin bir sərhəddi varmı? Yoxsa təəssübünüz sərhəd tanımır?
 

[Muslih]

Sələfilər qatında "Əsrin muhəddisi" olaraq tanıdılan Nasiruddin Əl Əlbəni saqqalı çıxan qadın haqqında deyir:

 

وهذا في الواقع مما يعطي قوة للرأي القائل بأن المرأة إذا نبت لها لحية أنه لا يجوز لها أن تحلقها أو تنتفها ، لأن الله قد أحسن كل شيء خلقه . ولا شك أنها حين تنتفها إنما تفعل ذلك للحسن والتجمل كما تفعل الواصلة لشعرها ، فتستحق بذلك لعنة الله

 

“Bu, real olaraq “qadının saqqalı çıxdıqda onu qırxması və yolması caiz deyildir” rəyini gücləndirir. Çünki, uca Allah hər şeyi gözəl şəkildə yaratmışdır. Şübhəsiz ki, qadın bu tükləri yolduqda məqsədi gözəlləşməkdir. Saçına saç qaynadıb bununla Allahın lənətinə layiq olan qadının etdiyi kimi.”

 

Qaynaq: Nasiruddin Əl Əlbəni: Silsilətul Əhədisis Sahihə: 6/409

Riyad: Məktəbətul Məarif

 

Qeyd: Bəli! Bu, Allahın məramını bizlərə açıqlayacaq “alimin” sözləridir… Lakin bu sözlər, sahibinin Allahın məramını anlamaqdan nə qədər uzaq olduğunun göstəricisidir…

Qadının saqqalı çıxsa onu heç bir yolla ala bilməz… Niyə? Çünki bu, Allahın yaratdığını bəyənməməkdir… Axı Allah ən gözəl surətdə yaradır…

Müəllifin bu sözlərinin absurdluğunu göstərmək üçün bir neçə sual vermək olar… Bir kimsə bir qadına evlənmək üçün baxsa və ondan xoşu gəlməsə, Allahın yaratmasına tən etmiş sayılarmı? Bir qadın gözlərinə sürmə çəksə Allahın yaratmasını bəyənməyib, ona əlavələr etmiş olarmı? Bəzi heyvanlar vardır ki, onlara baxdıqda insanın içi ürpəşər. Bu hərəkət Allahın yaratmasını bəyənməməkdir? Müsəlman kişilərin sünnət olunaraq cinsiyyət üzvü dərisindən bir parça kəsdirmələri Allahın yaratdığını ən kəskin formada dəyişmək olduğu halda Şərən müstəhəb və ya vacib olur? İnsanın qasıq və ya qoltuq altındakı tükləri Allah yaratdığı halda onların qırxılması necə sünnət olur? Bir insanın üzündə böyük bir şiş əməl gəlsə onu kəsdirməlidirmi? Yoxsa bu şişi Allah yaratdığı üçün Ona etiraz olmasın deyə üzündə daşımalıdır? Müəllifin düşüncəsinin absurdluğunu göstərmək üçün başqa suallar da vermək olar… Lakin, ağıl sahibi üçün bu miqdar yetərlidir…

Çox təəssüf ki, bizə yol göstərmək iddiasında olan kimsələrin bir qismi bu cür qısır anlayışlı, Allahın məramını anlamaqdan aciz kimsələrdir… 
 

[Usuli]

Sələfilərin məşhur şeyxlərindən Abdul Aziz bin Baz öz “dəyərli” fikirləri itməsin deyə onları kitablaşdırmışdır. Və bu “dəyərli” fikirlərindən biri Allah üçün “qoxubilən” sifətinin isbatıdır:

 

سؤال : هل يؤخذ من الحديث : ( أطيبُ عند الله مِن ريحِ المسْك ) إثباتُ صفةِ الشَّمِّ لله عز وجل ؟ الجواب : ليس ببعيدٍ

 

“Sual-770: “(Oruclunun ağız qoxusu) Allah qatında misk qoxusundan daha xoşdur” hədisinə əsaslanaraq uca Allaha qoxlama/qoxubilmə sifəti isbat edə bilərikmi?  

Bin Bazın cavabı: Bu uzaq bir ehtimal deyil!”

 

Qaynaq: Abdul Aziz bin Baz: Məsəil İmam İbn Baz: 278

Beyrut: Dar İbn Hazm: 1428/2007

 

Qeyd: Uca Allahın kitabı liderlərinə uyub Cəhənnəmi məskən edənlər haqqında ayələrlə dolu olsa da şəxsiyyətpərəstlik insanları heyvanlarla eyni səviyyəyə gətirməyə davam edir...

Təsəvvür edə bilirsinizmi bu sözlərin müəllifinin ağzından axan şorbanı din zənn edib can qulağıyla dinləyən yüzminlərlə insan var... və bu “imam” oruclunun ağız qoxusunun fiziki mənada Allaha çatdığını düşünür... Allah ağlını istifadə etməyənləri belə rəzil edər...

 

[Usuli]

Müasir sələfi şeyxlərindən biri uca Allahın bəzən məxluqata Öz rububiyyətindən bir xüsusiyyət verməsini və bunun bizi imtahan üçün olduğunu qəbul edir.

     Muhəmməd Həsən Abdul Ğaffar falçıların gələcəkdə olacaqları bilməsi probleminin “qeyb sadəcə Allaha məxsusdur” prinsipilə ziddiyyətini izah edərkən bunun hikmətindən söz açaraq deyir:

 

لكن السؤالُ والإشكالُ : ما الحِكمةُ في ذلك ؟ أليس الغيبُ كلُّه للهِ جل وعلا ؟ ما الحِكمةُ في أن يعلَم الكاهنُ جزئيةً مِن الجزئياتِ فيُخبِر عنها فيُشوِّش على الناسِ ، فيعتقِدون في غيرِ الله ما يعتقَد إلا في اللهِ ؟ نقول : هذا ابتلاءٌ مِن الله جل وعلا ، أما أعطى اللهُ الدجالَ أن ينظُر إلى السماءِ فيقول : أمْطِري فتُمطِر ، ويأتي إلى الخرَبة فيقول لها : أخْرِجِي كنوزَك فتُخرِج ، ويقتُل المرءَ ويُناديه فيأتي متهلِّلاً أمامَهم ؟! أعطاه الله شيئاً مِن صفاتِ الربوبيةِ بلاءً واختباراً لعبادِه ، إذاً الغيبُ كلُّه لله جل وعلا ، فالغيبُ المطلَقُ لا يعلَمه إلا اللهُ سبحانه.

 

     “Lakin sual və problem bundan ibarətdir: bunun hikməti nədir? Məgər qeyb bütünlükdə uca Allaha aid deyilmi? Kahinin cüzi bir şeyi bilib, ondan xəbər verib, insanların fikrini qarışdırması və nəticədə Allahdan başqasında sadəcə Allah haqqında etiqad edilməli olan şeyə inanmalarındakı hikmət nədir?

     Biz belə deyirik: bu, uca Allahın bir imtahanıdır! Uca Allah Dəccala bunları verib: göyə baxar və yağış yağdır deyər, o da yağdırar, bir xarabaya gəlib “xəzinələrini çıxar” deyər o da xəzinələrini çıxarar, insanı öldürüb sonra onu çağırar, o da sevincli şəkildə önlərinə gələr.

     Uca Allah ona rububiyyət sifətindən bir şey vermişdir ki, qullarını imtahan edib yoxlasın.

     Elə isə, qeyb tamamilə uca Allaha aiddir və mütləq qeybi uca Allahdan başqa heç kim bilməz.”
 

Qaynaq: Muhəmməd Həsən Abdul Ğaffar: Şərh Kitəbit Təvhid li İbn Xuzeymə: Babu İsbətil İlm lilləhi. Səsli dərs: 16:37-17:15

    

     Muhəmməd Həsən Abdul Ğaffar başqa bir dərsində də öz əqidəsinə səmimiyyət göstərərək deyir:

 

أي : آتاه اللهُ مِن لوازِمِ الربوبيةِ ما آتاه فتنةُ للعباد ؛ فيدَّعي النبوةَ ، ثم يرتَقي إلى الربوبيةِ ، ويطلُب لنفْسِه الإلهيةَ ، ويقول : أنا ربُّكم الأعلى ، كما قال فرعونُ.

 

“Yəni, uca Allah ona (Dəccala) rububiyyətin zəruri elementlərindən (ləvazim) vermişdir ki, qullarını imtahan etsin. O da peyğəmbərlik iddia edib, sonra rububiyyətə keçəcək. Özü haqqında ilahlıq tələb edib “mən sizin ən uca rəbbinizəm” deyəcək. Fironun dediyi kimi.”

 

Qaynaq: Muhəmməd Həsən Abdul Ğaffar: Usul İtiqad Əhlis Sunnə vəl Cəmaa: Kərəmətul Əvliyə: Səsli dərs: 23:15-23:30

 

 

         Təliq: Bəli! Gözləriniz sizi aldatmır. Nəcd məktəbi nümayəndəsinə görə uca Allah falçılara və Dəccala müvəqqəti olaraq Öz rububiyyətindən hissə verir ki, insanları imtahan etsin. İşin hikməti bundan ibarətdir.

     Əslində səmimi olan hər Nəcdinin bu fikri qəbul etməsi qaçınılmazdır. Çünki, əgər yağış yaşdırmaq, ölüləri diriltmək və bənzəri şeylər Allaha məxsusdur iddiası varsa və bunun Dəccala verildiyinə də hədislərə əsasən inanılırsa, o zaman məntiqin varacağı nəticə Allahın bu lokal hadisələrdə Özünə ortaq qəbul etdiyidir!

     Ağıla yer olmayan, əzbərçi, mahiyyətdən uzaq bir tövhid axımının gələcəyi son nöqtə şirkdən başqa bir məqam ola bilməz!


 

[Usuli]

Nəcd firqəsi öndərlərinin və davamçılarının yaşadıqları özünə məxsus, xəyali bir aləm var. Toplu şəkildə ağıllarını işlətməkdən imtina edib, ətrafda baş verənlərə qarşı kar-kor olduqları üçün reallıqları hiss etməkdən acizdirlər.
Məsələn Nəcdilərin Yəmənli şeyxi Muqbil Əl Vadii Səudiyyənin şeyxlərindən Abdul Aziz bin Bazı tənqid edərək onun küfrə yaxın olduğu deyən birinə cavab verərkən Amerika və Ərəb krallarının ondan qorxduğunu deyir:

 

فهو يقول هذا الكلامَ على الشيخِ ابن باز الذي تهابُه أمْريكا ويَهابُه حُكَّام العربِ ، فمَن أنتَ أيها السفِيهُ حتى تكفِّره؟!

 

“O, bu sözləri İbn Baza qarşı deyir. O İbn Baz ki, ondan Amerika və Ərəb ölkələrinin hökmdarları qorxur. Ey səfeh! Sən kimsən ki, onu təkfir edəsən?”

 

Qaynaq: Muqbil Əl Vadii: Tuhfətul Mucib: 285
Sana: Darul Əsər: 1423/2002

 

Qeyd: Hər ağıl sahibinə məlumdur ki, nə İbn Baz nə də bu sinifdən başqasının siyasi arenada hansısa gücə sahib olması bir yana, siyasətdə nələr baş verdiyindən xəbəri də yox idi. Xəbəri olsa idi, o məlumatları analiz edəcək bir səviyyəyə sahib deyildi. Önünə xəritə qoyulsa, yaşadığı şəhəri belə göstərə bilməzdi. Ondan hansısa kralın qorxması bir tərəfə, əksinə alim sayılanların böyük əksəriyyəti kimi, sadəcə hökmdarlara xidmət edən, varlığı yoxluğundan fərqsiz bir kukla idi. Amerikanın ondan qorxmasını isə, sadəcə ruhi xəstə səviyyəsində reallıqdan uzaq bir kimsə dilə gətirə bilər.

Ayrıca təsəvvür etsək ki, həqiqətən də Amerika İbn Bazdan qorxurdu, bunun onun təkfirinə və ya hansısa mövzuda küfrə girməsinə nə kimi maneə təşkil etməsi cavabsız bir sualdır.