Bu mövzudakı ismarıc sayı: 127

[Usuli]

Tələbələrin Çoxalmasına Sevinməliyikmi?

 

Bu yazını bir proqnoz olaraq qəbul edə bilərsiniz. Keçmişə baxaraq, ibrət alıb gələcəyi yazmaq...

Uzun müddət İslamda olanlar xatırlayar. Əvvəllər Sələfi toplum bir yerdə idi və hamısı mütləq mərci olan Qamətin ətrafında birləşmişdi. Çünki, ondan başqa demək olar ki, tələbə yox idi.

İslama dəvət edəcək kadrlar çox olsun, İslam daha sürətli yayılsın deyə Mədinə Universitetinə çox sayda gənc göndərildi. Oxudular, gəldilər. Lakin, nəzəriyyədən fərqli olaraq İslama dəvət edən kadrların çoxalması yerinə, müsəlman olmuş insanların parçalanması çoxaldı... Hər gələn tələbə tortdan bir pay alıb, kənara çəkildi.

 

Bu model sadəcə Sələfilər üçün keçərli deyil. İnsan olmaları səbəbilə ölkəmizdəki Hənəfilər, Şiələr və digərləri üçün də keçərlidir.

Hənəfilərin sürətlə yetişdirdiyi, oxumadan dərs vermək eşqilə yanan kal kadrlar, ölkəyə dönər dönməz onları addım addım təqib edəcək...

Şiə imamlarının oğlan övladlarının çox olması, Şiə toplumunu gücləndirmək yerinə, kimin imam olacağı haqqında ixtilafdan başqa bir işə yaramadığı kimi…

 

İslama dəstək üçün yetişdirilən adamlar, nəticədə dönüb İslamı zəiflədirsə, bu yetərincə ciddi bir problemdir! Müsəlmanlar bu problemi ortaya çıxaran səbəblər üzərində düşünməli, gec olmadan bu işin çarəsinə baxmalıdırlar. Əks halda, yetişdiriləcək hər tələbə, Ümmət üçün yetişdirilmiş yeni bir düşmən olacaq...

Qıt ağıllılar bunun fərqinə varmaya, hətta istehzayla yanaşa bilərlər. Lakin, Allahın iznilə zaman dediyimizi doğru çıxaracaq. Arxadan atacağınız daşlarsa topuğa dəyəcək… Bu sözləri 2017 ci ildə deyirəm…
 

[Muslih]

Bu Mənim Əqidəmdir

 

Bəzən müsəlmanların səfehcə fikirləri müdafiə etdiyini görürəm. Onlara iddialarının nə qədər axmaqca olduğunu müxtəlif yönlərdən izah etməyə çalışıram. Adətən dediklərim üzərində düşünmək yerinə, “bu mənim Əqidəmdir” deyərək özlərini qorumağa çalışırlar.

Ey Allahın ağıl nemətinə arxa çevirmiş qulu! Hansısa absurd bir fikir sənin Əqidən olunca absurdluqdan çıxmır. Əksinə bu hal sənin, uşaqlar üçün belə səfehcə gələn fikirlərə canı könüldən bağlanacaq qədər səfeh olduğunu ən üst səviyyədə təsdiqləyir. Batilə əqidəmdir deyincə, o haqqa çevrilmir. Sadəcə batilə inandığın anlaşılır!

Digər bir yöndən “bu Mənim Əqidəmdir” sözüylə vurğulamaq istədikləri ikinci bir xüsus da var. Yəni mən bu fikrimi heç vaxt dəyişməyəcəyəm. Elə isə sənin bidətçi firqələr, hətta inəyə ibadət edənlərdən ayrıldığın nöqtə nədir? Bir Rafizi və ya Buddist ailədə dünyaya gələn və eyni sözləri deyən adamla fərqin nədir? Məgər bu sayılanlar öz varlıqlarını təəssübdən başqa bir şeyəmi borcludur?

[Usuli]

Axirətin Müşahidə Jurnalı

 

Bakıda sürüşmə zonasında olan bir bina var. Binanın hansı sürətlə sürüşdüyü, sürüşmənin davam edib etmədiyi bilinmir.

O binada yaşayan qardaşa bu barədə bir təklif etdim. Öz evinin balkonuna lazerli metrə sabitləsin. Qarşıdakı sürüşməyən binalardan birini ölçü kriteriyası/0 nöqtəsi qəbul edərək, mütəmadi alınan məlumatları “Müşahidə Jurnalına” qeyd etsin. Beləcə binanın sürüşüb sürüşmədiyi, əgər sürüşürsə hansı sürətlə sürüşdüyü, təhlükənin ciddiliyi haqqında məlumat sahibi olacaq və lazımi tədbirləri alacaqdı.

Binanın sürüşməsi tədrici olduğu üçün, sürüşmə nə qədər miqyaslı olsa da mütəmadi ölçmə işləri aparılmadıqca fərqinə varılmaz.

 

İnsanın öz Dini mövqeyini, haqqdan uzaqlaşıb uzaqlaşmadığını, əgər uzaqlaşırsa hansı sürətlə uzaqlaşdığını da bu şəkil ölçməsi mümkündür. Bu ölçü üçün – bina örnəyində olduğu kimi – bəzi şərtlər vardır.

İlk şərt: Sabit nöqtə seçmək. Özünüzlə arasındakı məsafəni ölçə biləcəyiniz sabit, dəyişməz nöqtə. Bu nöqtə dinin normativləri, buna gücünüz çatmazsa, nə zamansa fəth etdiyiniz əməli zirvələr ola bilər.

Dini normativlərə 0 məsafədə olmaq hədəfdən çox xəyala yaxındır. Ancaq keçmişdə çıxdığımız zirvələr bizim üçün utopik deyil. Çünki, bu zirvələrə çıxaraq, buna qadir olduğumuzu isbatlamışıq.

İkinci şərt: Mütəmadilik. Bu çıxış nöqtəsinə nisbətdəki məsafəni mütəmadi ölçməlisiniz. Əgər mütəmadi ölçmə olmazsa, yavaş yavaş sürüşdüyünüzün və nəticədə uçuruma düşdüyünüzün fərqinə ancaq uçurumdaykən vararsınız.

 

Qaydamızı misalla daha da açıq şəklə gətirək. Məsələn, əvvəlki illərinizdə malınızın 1/5 ni rahatlıqla sədəqə verəcək bir nöqtədə idiniz. Lazım gələrsə bir müsəlmana yardım üçün gecə yarısı da olsa evinizdən çıxardınız. Qurani Kərimdən bir neçə səhifə oxumadan yatmazdınız. Metroda qadınlara baxmanıza əngəl olacaq şəkildə Allahı zikrlə məşğul olardınız… Bu məlumatları “çıxış/0 nöqtəsi” qəbul edə bilərik.

 

Ondan sonra aradakı məsafəni ölçmək üçün hazırkı halınıza baxırsınız. Var dövlətiniz artıb, xəyalını qurduğunuz ailəyə, evə, avtomobilə sahibsiniz. Ancaq malınızdan 1/40 olan zəkatı verərkən içiniz cızıldayır... Nafilə sədəqədən söhbət gedə bilməz. Bir müsəlmanın yardıma ehtiyacı olsa, bəhanə uydurmaq üçün beyniniz bütün imkanlarıyla dövrəyə girir. İldə bir dəfə Ramazan ayında Qurani Kərimi xətm etməyə əngəl olacaq qədər “məşğulsunuz”. Qadınlara baxmamaq üçün zikr etmək bir yana, qəlbiniz qadından başqa bir şeyi xatırlamayacaq qədər cılızlaşıb, maddiləşib…

 

Nəticə: 0 nöqtəsi olaraq qəbul etdiyimiz keçmişinizdən çox uzağa sürüşmüsünüz. Əgər bu sürətlə davam etsəniz sonunuz uçurumdur...

Eynilə binada olduğu kimi, bu sürüşmələr tədrici olduğu üçün, mütəmadi ölçmələr və onların analizi aparılmadıqda fərqinə varılmır. Daha doğrusu fərqinə varıldıqda bəzən çox gec ola bilir...

Elə isə, binamız tam sürüşüb, uçuruma düşmədən “Müşahidə Jurnalı” tutmağa başlayaq…

[Muslih]

Tüfeylilik Fiqhinə Giriş

 

Yəqin ki, aramızda bu problemlə qarşılaşmayan yoxdur. Məscidə daxil olursan, ön safa doğru gedib, bir yerdə əyləşirsən. Əyləşdiyin anda, kənardan kobud bir səs eşidirsən: Əxiii! Ora zanitdi...

“Allahın evində avtobusda yer tutar kimi yermi tutular?” demək üçün sözə başladıqda, ətrafına toplanmış bir qrup sərsəri, təhdidkar bir tonla “Əxiii Allahdan qorx!” deyərək sözünü kəsirlər. Ləfzən "Allahdna qorx" desələr də, əslində "bizdən qorx" mesajı verirlər. Məscid ədəbi pozulmasın deyə, “bron edilmiş” yeri tərk edərək arxa sıralardan birində oturursuz...

 

İlk baxışda qəlbi məscidlərə bağlı olduğu düşünülən, lakin azacıq təhlildən sonra “Məscid Tüfeyliləri” sinfinə mənsubiyyətləri şübhə doğrumayan bu tayfanın əməlini tənqid üçün bir məqalə qələmə aldım. Bakıda olarkən məscid imamlarına təqdim etdim.

Öz alimlərindən (Bin Baz, Useymin) nəqllərlə zəngin olan bu məqalə Qaraçuxur məscidində cümə xütbəsində oxundu və bu tüfeylilərə nəsihət edildi. Lakin, tüfeylilərin “birinci saf sevgisi” nəsihətin onlara fayda verməsinə əngəl oldu...

 

Ta ki, Ramazan gələnə qədər. Ramazanın girişindən sonra “ilk saf mücahidləri”, arxa saflarda yer tutmağa başladı. Hətta imam hər məğrib namazı öncəsi ilk safları doldurmanın vacibliyini xatırlatmalı oldu...

Yəqinki, Ramazanın gəlişiylə bu tüfeylilərin utanıb, narahatlıq verən əməli tərk etdiyini düşündünüz. Xeyr! Səbəb başqadır.

Birinci cərgəni işğal etmiş və guya bununla Allaha yaxınlaşmaq üçün alışıb yandıqlarını ifadə edən tufeylilər, məscidə yaxın kafelərdə verilən pulsuz iftarda aşın qarasına yaxın oturmaq üçün bu dəfə də arxa safları işğal etdilər. İşğal etdilər ki, imam fərz namazını bitirib salam verən kimi, məğribin sünnətini qılmadan (!) kulokda yanlarında daşıdıqları ayaqqabılarını qapıb, başınızın üstündən tullanaraq qaça qaça gedib, masada yer tutsunlar...

Hədislər və alimlərin görüşlərini vecinə almayıb, ilk safı işğal edən “mücahidlər”, “Allaha yaxınlaşmaq” üçün tutduqları mövqeləri, bir qab yeməyə sataraq qaçırlar... İlk saf üçün dava salan bu tüfeylilər, indi də arxa saf üçün müsəlmanları incidirlər...

 

Hər ağıl sahibi, bu iki əməli birləşdirməklə “Məscid Tüfeylilərinin” səmimiyyətini ölçə bilər...

Beləcə “Tüfeylilik Fiqhinə” yeni bir qayda gətirdilər: Ön safda qələm, gödəkçə qoymaq surətilə yer tutaraq, çölə gedib işlərini həll etmək lazımdır. Lakin, Ramazan ayında qarın otarmaq üçün arxa safda durmaq daha əfzəldir. Ön saflar boş qalsa belə... 
 

[Muslih]

Möminin Ədli Nəzarəti

 

Türkiyə hüquq sistemində yayğın olaraq istifadə edilən bir üsul var. Müəyyən insanların nəzarətdə saxlanması, qanun pozuntularından uzaq tutulması, göz önündə olması üçün məhkəmə “Adli Kontrol” adlanan bir qərar çıxarır.

Siz müəyyən vaxtlarda, məsələn hər axşam Polis bölməsinə şəxsən (!) gedərək nəzarət imzası atırsınız. Yəni, mən buradayam, gözünüzün önündəyəm... Şəhəri tərk etməmişəm...
İmza üçün polis bölməsinə getmədiyiniz zaman, Cəmiyyət üçün potensiallığı yüksək qanun pozucusuna çevrilirsiniz... Ciddi bir qanun pozuntusuna yol vermədən öncə, niyyətinizin mənfiliyi anlaşılır və haqqınızda cəza tədbiri alınır.

 

Qurani Kərimdə ən çox vurğulanan fiziki ibadət namazdır. Namaza bu qədər önəm verilmə səbəbi nədir?

Bu sual üzərində biraz təfəkkür etsək, namazın digər ibadətlərə nisbətdə bir xüsusilik daşıdığını görərik. Möminin namaz qılması, bir növ “Ədli Nəzarətə” bənzəyir.

Gündə 5 dəfə Allahın evinə gedərək, “Ya Rəbbim! Mən hüzurundayam! İtaətindəyəm! Səninlə olan bağımı qoparmadım! İman Şəhərini tərk etməmişəm!” şəklində imza atırsınız.

Bu imza atma sadəcə Allaha yönəlik deyil! Eyni zamanda digər Müsəlmanlara da “Ey Müsəlmanlar! Mən buradayam və gündə 5 dəfə sizlərlə bərabər uca Allaha boyun əyirəm” demiş olursunuz.

Namazı tərk edənin halı, “Ədli Nəzarətdən” yayınanın halı kimidir. Gündə beş dəfə “itaət və bağlılıq imzası” atmaqdan yayınan birisi, Cəmiyyət üçün potensial təhlükədir. İmza atmaqdan yayınması, başqa pis niyyətlərin xəbərçisidir!

Əgər itaət əhlindən olsaydı, pis məzmunlu xülyalara qapılmasaydı, gündəlik imza atmağı – Namazı ehmal etməzdi!
 

[Usuli]

Yaylıqlı “Kişilər” və ya Yal Tövbəkarları

 

Oxuyan, araşdıran, düşünən insanın fikirlərinin dəyişməsi, kamilləşməsi səmimiyyətin bir gərəyidir. Hər kəs kimi biz də bu yolları keçmişik və keçməyə davam edirik. Baxır, görür, ibrət alırıq. Allaha həmd olsun.

Lakin, fikir dəyişmələri hər zaman normal axışda, salih niyyətlə olmur. Ətrafımızda başqa məqsədlərlə fikir dəyişdirənlər də az deyil.

Müəyyən bir görüşün haqq olduğunu görən, daha sonra insanların onu tərk etməsi, maddi maraqlar və bənzəri motivlərlə “tövbə” edib haqqa dönürlər.

 

Belələri kimə bənzəyir bilirsizmi? Kişi olduğunu zənn edərək başına papaq qoyan, kişi kimi papaq daşımağın ağır olduğunu görüncə, papağı atıb yaylıq taxan, kişiliyin əlamətinin yaylıq olduğunu müdafiə edənə ...

Götür qoy etməklə arası olmayan, gününü futbol və oğru ideyasının fəziləti haqqında söhbətlərlə keçirən sürü də belə “yal tövbəkarlarının” ardınca gedərək, kişiyə yaylığın vacibliyi görüşündə möhkəmlənirlər... Yaylıqlı “kişilərin” sayı artır...

Bunlardan bəzilərilə müzakirələrimiz olub. Müəyyən məsələləri izah edib, ehtiyatlı olmalarını tövsiyə etmişəm. “Bizim üçün haqq hər şeydən üstündür” şüarıyla – papaqla yanımdan ayrılıb, bir həftə sonra yaylıqla dönüblər…

Məsələni araşdırıb tövbə etdiklərini desələr də, mövzuyla bağlı ən bəsit suallardan sonra heç bir şey araşdırmadıqlarını, sadəcə yaldan keçə bilmədiklərini ortaya çıxarıb Allah...

Bəzilərinin isə, “tövbə səbəbləri” deyə göstərdikləri şeylərdəki yal qoxusu burun çatladır...

 

Bu səbəblə insan bir görüşü mənimsəmədən öncə papağını önünə qoyub düşünməlidir. Mən bu yükü kişi kimi daşıya biləcəyəmmi? Yoxsa yarı yolda şalvarın əhkamları ağır gəlincə, onu çıxarıb ətək geyəcəyəm?

Əgər yarı yolda şalvarı ətəklə dəyişəcəksinizsə, başdan o şalvarı geyməsəniz, papağı taxmasanız daha xeyirlidir. Həm sizin öz “şəxsiyyətiniz” üçün, həm də ətrafınızdakı miskinlər üçün... Rızalarını qazanmaq üçün Allahı qəzəbləndirdiyiniz miskinlərin…
 

[Usuli]

Balıq verməyin! Balıq Tutmağı Öyrədin

 

Günü gündən böyüyən bir problemimiz var. Son zamanlarda bu qəbil suallar daha da artır: Qardaş imkansızlıqdan işim gərəyi Ramazanda yemək paylamağa məcburam... İmkansızlıqdan içki satılan dükanda işləyirəm... Ağır xəstəmiz vardı məcbur olub bankdan kredit götürdüm... Saymaqla bitməz...

Əminəm ki, hər birimiz bu cür sıxıntıları olan müsəlmanlarla qarşılaşmışıq. Bu cür insanlardan bir qismi həqiqətən məcburdur və Allah qatında üzrlü sayıla bilər.

Lakin, bu zillətə bizi kim məhkum edir? Məgər yardımlaşaraq bu halda olanları o üzüntülü haldan çıxara bilmərikmi?

 

Yardımlaşma deyincə ilk növbədə ağlımıza sədəqə vermək gəlir... Ancaq bundan daha dəyərli, daimi bir yardımlaşma üsulu vardır. İş təcrübələrini, pul qazanma təcrübələrini paylaşmaq.

Hansısa rayonda heyvandarlıqla məşğul olursunuz və işinizdə uğur qazanmısınız. Bu, dəyərli bir təcrübədir. Təcrübənizi ləyaqətli müsəlmanlarla paylaşın, onlara da belə bir iş qurmağa kömək edin, yol göstərin.

Hansısa qazanclı bir sənətiniz var. Zərgər, elektrik, avtomobil ustası... Bu pul gətirən sənəti ləyaqətli müsəlmanlara öyrədin, onlara öz işlərini qurmağa yardım edin.

Bir ticari təcrübəniz var. Nəyin harada yaxşı satıldığını bilirsiniz. Bu məlumatı ləyaqətli müsəlmanlarla paylaşın, onları da bu işə təşviq edin.

Hansısa ölkəyə köçmüsünüz və normal yaşayırsınız. Bu yaşayışa çatmaq üçün digər ləyaqət sahibi müsəlmanlara da kömək edin, təcrübənizi bölüşün.

Siyahını uzatmaq mümkündür. Lakin, bu misallarla məqsədimin aydın olduğunu düşünürəm.

 

Yaşadığınız bu təcrübələrin, paylaşdığınız işin statistik məlumatlarının yazılı şəkildə olması daha uyğundur. Beləcə bu təcrübələr sizin vəfatınızdan sonra da faydalı və bu sizin üçün davam edən bir sədəqə olar. Digər bir tərəfdən bu yazılı təcrübələr müəyyən şəxslərdə və ya təşkilatlarda bir baza halında toplanar və daha kordinasiyalı bir şəkildə yayılar. Daha produktiv olar. Biz öz növbəmizdə artıq bu yöndə kiçik bir baza qurmuşuq.

Əgər Youtuba daxil olsanız, orada sadəcə Rus dilində yüzlərcə “biznes ideya” görə bilərsiniz. Axirətlə bağlı bir ümidi olmayanlar, sadəcə insanlıq naminə öz təcrübəsini paylaşırsa, həm Axirət ümidi olan, həm də yüksək insani keyfiyyətləri daşıyan müsəlmanlar onlardan daha irəlidə olmalı deyilmi?

 

Son olaraq önəmli bir nöqtəyə də toxunmaq istərdim. Əgər diqqətinizi çəkdisə misallarda “ləyaqətli müsəlmanlara” ifadəsini işlətdim. Başqa sözlə müsəlmanları iki sinfə böldüm. Əlbətdə ki, qazancına haram qarışdığı üçün sıxılan və bundan qurtulmağa çalışanla, narahat olmayan kimsə bir olmaz. Sənət öyrəndiyi adama mütəşəkkir olanla, xəyanət edən bir olmaz... Dəvət edildiyi ölkədə yerini bilənlə, ayağı yerə basdıqda onu yuxarı çəkənləri ayaq altına almaq istəyən bir olmaz…

Bu nöqtəni çox açmaq istəmirəm... Müsəlmanlarla daha öncə iş görənlər nə dediyimi dərhal anlayar, daha təcrübəsi olmayanlar da məqsədimi sezməkdə çətinlik çəkməzlər... Bu səbəblə seçdiyiniz kimsələrin ləyaqətlilər sinfindən olmasına diqqət edin! Əks halda təcrübənizi sədəqə verdiyinizə belə peşman edərlər sizi...

[Usuli]

Ümid Ticarətinin Şüarçı Baronları

 

Həqiqətdə xəstə olan birini düşünün. Zamanında xəstəliyinin fərqinə varsa, müalicə edilməsinə ümid var. Lakin, hər dəfə həkimə getdikdə həkim onun xəstəliyini gizlətməklə bərabər, çox sağlam olduğunu deyir... Belə bir xəstənin sonu nə olar? Əlbəttə ki, fərqinə varmadığı xəstəlik onu bitirər... Belə bir həkim isə, xəstəsinə xəyanət edən həkimdir…

 

İslam Ümməti içində olduğu zillət səbəbilə bu xəstəyə bənzəyir. Lakin, liderlərdən bir qismi israrla onların xəstə olmadığını deyir... Əksinə biz yaxın günlərdə artıq Qüdsü Yəhudilərdən azad edəcəyik... Hətta Qüdsü azad edən ordular İstanbuldan qalxacaq... Kral Salmanın qurduğu İslam ordusuna ümidlərimiz böyükdür… Saymaqla bitməyəcək qədər, günümüz üçün real olmayan yalan vədlər...

Bu cür boş ümidlər, həkimin xəstəni aldatmasından başqa bir şey deyil! Hər yalan vəd, içində olduğumuz xəstəliyi ört basdır edərək onu daha da dərinləşdirir... Ümmətə yanlış ümidlər verərək xəstəliyini gizlədən bu tacirlər həkimin xəstəyə etdiyi xəyanətin eynisini, hətta daha artığını edirlər...

 

Onlar sadəcə gələcəyə yönəlik ümidlər vermirlər... Keçmişimizi də saxta şüarlarla doldurmaqda, həqiqətlərin və ibrətlərin üstünü örtməkdə və müsəlmanları yanlış istiqamətlərə yönləndirərək xətalarını təkrarlatmaqda israrçıdırlar... Keçmişimiz də ideal olub. Stalin və Lenini Tarixin zibilliyinə göndərən Özbək xalqını xatırlayaq... Zilləti izzət olaraq təqdim edən həyasızlar!

 

Ümid Ticarətinin bu Baronlarına könül vermiş çox sayda səfeh müsəlman vardır... Onlardan bir qismi bu xainlərə inanır, hətta marka xəstəliyinə tutulanlar bu baronların öz dilimizdə səhifələrini açırlar... Şizofreniyası yüksək həddə çatanları isə “Qüds düşərsə Bakı da düşər” şəklində şüarlar səsləndirirlər... Bakı bir tərəfə, Məkkə bizdədirmi ey şüar sərxoşları?
 

Ümid ticarətinin şüarçı baronlarını ifşa etmək, cəhalət və axmaqlıqlarını, Ümməti aldadaraq xəstəliklərini ört basdır etmələrini ortaya çıxarmaq, ağıl və iman sahibi hər müsəlmana vacibdir!
 

[Usuli]

Məşhurluq Sindromu

 

İnsanlar Dinə, cahiliyyədəki bütün mənfi xüsusiyyətlərindən qurtulmuş şəkildə daxil olmurlar. Qəbul etmək çətin olsa da bu bir reallıqdır... Həqiqətdir...

Dünyanın bir çox yerindəki cahiliyyə düşüncəsində hakim olan meyllərdən biri, məşhurlara xüsusi hörmət bəsləmək, onlara seçilmiş bir status tanımaqdır.

Müsəlmanlar bu cahiliyyə xüsusiyyətini özlərilə bərabər məscidlərə, məclislərə gətiriblər.

 

Hansısa olimpiya çempionu məscidə gəlirsə, oradakılardan bir çoxu onun yanında namaz qılmağa, çıxışda da onunla bərabər bir selfi çəkdirməyə çalışır... Bir sözlə onunla yaxınlığa can atırlar... Bu səhnəni gördükdə məscidə Sələhuddin Eyyubinin gəldiyi zənninə qapılarsınız...

Hansısa aktyor təsadüfən bir məclisə gəlsin... Göstərilən hörmətə baxaraq məclisə Əbu Hənifənin gəldiyini zən edərsiniz...

Bu cahiliyyə meyli müsəlmanlara elə hakim olub ki, elmə nisbət edilən səfehlərdən biri məşhur boksçunun vəfatı zamanı “İslam Dünyasının Muhəmməd Əlidən alacağı çox dərslər var” şəklində status paylaşır...

Yəqin ki, Aygün Kazımova tövbə edib müsəlman olarsa, onun məclisində olmağı, onunla yaxınlığı özü üçün fəxr biləcək, hər fürsətdə onunla şəkil çəkdirmək üçün dəridən qabıqdan çıxacaq yüzlərcə bacı olar ... Sanki, Rabiatul Adəviyyəylə görüşmək imkanı əldə edilib...

 

Bəli! İslamın öz daxili ierarxiyası, sinifləndirmə sistemi var. Lakin, bu sinifləndirmənin kriteryaları məşhurluq, müğənni, aktyor və ya idmançı olmaq deyil.

İslami sinifləndirmədə kriteriyalar elm, salih əməl, əxlaq, Dinin prinsiplərinə bağlı olmaq kimi xüsusiyyətlərdir. Başqa sözlə uca Allahın kriteriya olaraq müəyyən etdiyi xüsuslardır.

Əgər bizim hörmət və diqqət kriteriyalarımız birinci cinsdəndirsə, daha cahiliyyə qalıntılarını üzərimizdən ata bilməmişik...  

[Usuli]

Ədəb Balansını Qorumaq

 

İstər cahiliyyə, istər İslam toplumu müəyyən siniflərdən mütəşəkkildir. Onlardan bəzisi nisbi mənada aşağıda, bəziləri isə daha üst səviyyədədir. Hər sinfin digərinə qarşı davranış və danışıq qaydaları vardır...

Kiçiklər böyüklərlə münasibətdə davranışlarına və danışıqlarına xüsusi diqqət edərlər və ya etməlidirlər... İstər bu böyüklük yaş böyüklüyü, istər elmi böyüklük olsun.

Bu yazılmamış qanunların əksinə davranmaq muxatabımız tərəfindən hörmətsizlik kimi anlaşılar və münasibətlərin korlanmasına səbəb olur.

Qurani Kərim bu balansın vacibliyinə “Peyğəmbəri bir birinizi çağırdığınız kimi çağırmayın” ayəsiylə damğasını vurur...

Ancaq çox təəssüf ki, hər şeyə 0 dan başlayan İslam toplumunda, bu “böyük kiçik” münasibətinə riayət ən aşağı səviyyədədir.

On altı yaşındakı yeniyetmə yetmiş yaşında ağsaqqala “əxi” deyə müraciət edir, onunla aradakı fərqə münasib olmayan zarafatlar edir...

Qadın həyat yoldaşına küçədə yük daşıyan bir hambala ediləcək xitablarla müraciət edir…

Oğulun atasıyla danışdığı ton, İbrahimin – aleyhissəlam – atasıyla danışdığı “ya əbəti” üslübundan çox uzaq olmaqla yanaşı, öz sinif yoldaşıyla danışdığı tondan fərqlənmir...

 

Elm tələbələrinə münasibət də eyni haldadır. İndiyə qədər istisnalar xaric, aradakı bu balansı haqqıyla qoruyan müsəlmanlara rast gəlməmişəm desəm mübaliğə sayılmaz…

Müsəlmanlardan bəzilərinin əslən ədəbdən nəsibi olmadığı üçün tanıyıb tanımadığı hər kəslə “əsgərlik yoldaşlığı” modunda davranar...

Bəziləri isə, ilk başda ədəbli davranar. Lakin, müsəlmanların dərdlərinə çarə olmaq üçün onunla oturub bir dəfə çay içsən, bu səmimiyyətini sui istifadə edər və səninlə paralel sinifdənmiş kimi davranmağa başlayar... Səmimiyyətin dozasını artırıb, əlaqə nömrəsi versən buna müqabil sui istifadənin də dozası artar... Bir sual verdikdə, ödənməmiş borcunu geri tələb edən alacaqlı üslubundan istifadə edər... Cavab nəfsinə xoş gəlmədikdə etirazını özünə yaraşacaq şəkildə edər... Bəzən söhbətin axırı “günah məndədi ki, sənə sual verirəm...” formatında bitər...

Bir məqalə yazarsınız... Altında yersiz müdaxilələr... Yersiz olmaqla yanaşı etiraz və sinif ədəbindən çox uzaq...

 

Lakin bunların bir çoxunun ədəbsizliyi həqiqi deyil... Lazım olan yerlərdə özlərini ədəbli apararlar... Eyni adamların onlarla səmimiyyət qurmayan, onları qapılarında gözlədən tələbələrə qarşı necə ədəbli davrandıqlarını gördükdə buna əmin oluram... Bəlkə də, onlara qarşı ədəbləri həqiqi deyil...

Hətta mənimlə “paralel sinif” formatında danışan kimsələrin, məndən çox çox aşağıda olan, lakin özünü uğurlu şəkildə dartan, qarşılaşdığınız zaman “Gədə Bəy” tipajını xatırlayacağınız tələbələri gördükdə pencəyinin düyməsini bağlaması, mənim yanımda ayağını uzadaraq yayxandığı halda, qeyd edilən adamları gördükdə ədəbli bir şəkildə oturması, problemin daha dərin olduğunun göstəricisidir. Ədəbdə ikili standart…

 

Səmimiyyəti sui istifadə edənlərin bu davranışı ortaya iki mənfi nəticə çıxarır: Səmimiyyəti ortadan qaldırılır və yerini bilməyənə yeri göstərilir... Lakin, yeni yeri əvvəlkindən biraz aşağıda olur... Çünki, ona verilmiş məqama uyğun davrana bilməyənin o məqamdan aşağı yuvarlanması qaçınılmazdır...

Bütün bu mənfiliklərin ortaya çıxmaması və münasibətlərin normal şəkildə axması üçün, hər müsəlmanın öz davranışlarında siniflər arası münasibətə diqqət etməsi, səmimiyyəti sui istifadədən çəkinməsi, bir sözlə yerini bilməsi vacibdir...

Bu ədəb qaydaları bir növ elektrik qoruyucusu kimidir… Var olduğu zaman gərginlikdən, qəzadan qoruyar, yandıqda isə, elektrik axını durar… 
 

[Muslih]

Vadidən Zirvəyə Kəsə Yol

 

Şərq Dinləri haqqında apardığım araşdırmanın bir parçası olaraq Nepal, Hindistan kimi ölkələrdə hakim olan İnduizm barədə müəyyən bilgilər əldə etdim. Bu dinin ortaya qoyduğu Kasta/Varna sistemi bir çoxumuzun xəbərdar olduğu xüsusdur.

Bu kastalar haqqında oxuyarkən bir nöqtə xüsusilə diqqətimi çəkdi. İnduizm dinində insan müəyyən kastaya/sinfə mənsub olaraq doğulur və bu sinfə mənsub olaraq ölür. Bu siniflərdən ən ağır şərtlərdə yaşamağa məhkum olanlar, yuxarı siniflər tərəfindən xor görülənlər məhz “xarican/toxunulmazlar” kastasıdır. Bu kastada doğulan insanlar üçün qurtuluşun tək yolu var. Onların böyük qismi bu “sinif məhkumiyyətindən” qurtulmaq üçün İslamı və ya Buddizmi seçirlər...

 

Günümüzdəki də bənzəri bir tendensiya müşahidə edilir. Adı qoyulmuş, sərhədləri İnduizmdəki qədər dəqiq çizilmiş olmasa da hər cəmiyyətin belə bir sinifləndirməsi mövcuddur. Ölkəmizdəki insanlardan haqlı səbəblərlə aşağı sinfə məhkum edilmiş olanların bir qismi, sinif ləkəsindən qurtulmaq üçün İslama daxil olur. Çünki, müsəlmanlar İslamın əməllərə görə sinifləndirmə sistemini idrak etmədikləri üçün, onları digərlərindən ayırmayacaqlar və çox vaxt həddini aşan hüsnü zənn və yersiz yumşaq davranmaların kölgəsində yuva quracaqlar…

Əlbətdə ki, kiminsə İslama daxil olmasına mane olma, sadəcə yaxşıları seçib qəbul etmə kimi bir alternativimiz yoxdur. Allah öz Peyğəmbərlərinə belə bir haq tanımayıb.

Lakin, ümumi İslam şəmsiyyəsi altına girən kimsələrin insani və dini keyfiyyətlərinə görə sinifləndirilməsi mümkün, hətta vacibdir!

Beləcə salihlər fasiqlərdən, səmimilər sinif ləkəsindən qurtulmaq üçün gələnlərdən, namuslular namusundakı boşluğu hicabla gizləmək üçün gələnlərdən seçilsin, yaxşılar zərər görməsin, pislərin şərrindən qorunmaq mümkün olsun...

Əks halda İslam cəmiyyəti bu güclü selin rənginə bürünəcək və onu məhz insani keyfiyyətlərdən uzaq olduğu üçün cəmiyyətdə yadırğanıb, bu ləkədən qurtulmaq üçün İslamı seçənlər təmsil edəcək... Belələrinin təmsili isə, çox baha başa gələcək... Bu selin həyəcan siqnalları artıq çalınır… Görən gözü, eşidən qulaqları olanlar üçün…
 

[Muslih]

Anti Dəvəquşu Mexanizmi

 

Dünya çapındakı yazarların içində ən bəyəndiklərimdən biri Cek Londondur. Tərcümə edilmiş hekayə və romanlarından ibarət olan ilk kitabını on yaşımda oxumuşdum. Yazıların nə dərəcə realistik, həyatın çılpaq və acı həqiqətlərini vurğuladığını isə, özüm həyata atılınca idrak etdim...

Onun rus dilinə tərcümə edilmiş hekayələrindən biri “На сороковой миле” (The Men of Forty Mile) adlanır.

Bir çox hekayəsi kimi, Şimalda həyata dişlə dırnaqla yapışan məcaraçılardan bəhs edir. Betlz və Lon Mak Feyn arasında buzlar barədə bir mübahisə olur. Mübahisə qızışır və Lon “inanmırsan “sivaş” xanımından soruş” deyərək Betlzin xanımının etnik mənsubiyyətinə toxunur. Betlz bundan çox qəzəblənir…

Təhqiri duel vasitəsilə yumaq qərarına gəlirlər. Bu ərəfədə onların yanına Meymlyut Kid gəlir. Oradakılarla gizli məşvərət etdikdən sonra, duel üçün çay kənarına enilir.

Duel iştirakçılarından birinin gözü Meymlutun əlindəki uzun ipə sataşır və bu ipi niyə gətirdiklərini soruşur. Meymlut cavabda belə deyir: Dostlarla məsləhət etdik və qərara gəldik ki, dueldən sağ çıxanı burada ağacdan asaraq öldürək. Nəticədə heç bir şəkildə yaşama şanslarının olmadığını görən tərəflər duel fikrindən vaz keçir…

 

Hekayənin ibrətlik tərəfi nədir? Duelə çağıran və ya çağırılan tərəflər, özlərini belə qələmə versələr də əslində şərəfləri üçün ölməyə hazır kimsələr deyil. Onlar sadəcə sağ qalacaqlarına zənni qalibləri olan və bu vəsiləylə düşməni öldürəcəyinə ümid edən kimsələrdir. Əgər həqiqətən şərəfləri üçün ölməyi gözə alsaydılar, ölümün qaçınılmaz olduğu ikinci duel modelindən imtina etməzdilər. Şərəfi üçün ikinci model duelə girəcək insanlar varmı? Əlbətdə var…

Dəvəquşuna uç deyildikdə “mən Dəvəyəm”, yeri deyildikdə “mən Quşam” deyərək iki sinif arasında oynayar, hər ikisinin şərəfini daşımaq istər, ancaq məsuliyyətindən qaçar… O əslində ya Quşdur, ya da Dəvə…

Bu baxımdan hekayədəki metodu “anti dəvəquşu” metodu adlandıra bilərik. Şərəfi üçün ölümü gözə alanlar sinfiylə, gözə alırmış kimi görsənənlər sinfini bir birindən ayıran metod… Nə siniflər arası qaçdı tutdu oynama, nə də dəvəykən özünüzü quş kimi qələmə vermə şansınız var… Ya göründüyün kimi olmaq, ya da olduğun kimi görünmək lazımdır…

Bu cür “anti dəvəquşu” metodları sistemləşmiş cinayət aləmində də tətbiq edilir. Həqiqini saxtadan ayırmaq üçün… Hər kəsin öz sinfinə müvafiq qeydiyyata düşüb, öz sinfinə uyğun rəftar görməsi üçün…

Məsələn “əgər bıçaq çıxardınsa vurmalısan” məzmunlu bir qayda var… Məqsəd kimisə vuracaq cəsarəti olmayan kimsələrin bıçaq çıxarmaqla özünü cəsurlar sinfinə yazdırmasının qarşısını almaqdır… Bıçaq çıxardığı halda qarşıdakını vurmayan isə, çıxarmadan öncəki statusunun daha aşağısına endirilir…

Həbsxanalarda iki nəfər dalaşmağa qərar versə, heç kim onları ayırmamalıdır. Məqsəd həqiqətdə qorxaq olan kimsələrin, “ayırarlar” düşüncəsilə özünü cəsurlardan yazdırmasına mane olmaqdır… Ya dəvəsən, ya quş…

 

İslam dünyasında da bu cür “anti dəvəquşu” metodlarına ehtiyac var… hər cəmiyyətdə olduğu kimi, bizdə də dəvəquşu bolluğudur və bununla demək olar ki, mübarizə edilmir…

Cahillər elm əhlini münazirəyə çağırır… Münazirə edəcək cəsarətləri olduğu üçün yox… Qarşıdakının onu ciddiyə almayacağını bildiyi üçün… Ucuz qəhrəmanlıq…

Başqa biri internet üzərindən müsəlmanları söyməklə məşğuldur. Halbuki, real həyatdakı sinfi üzünə söyüldüyü halda susan bir qorxaqdır…

Düşünürəm ki, İslam cəmiyyətinin bu cür multi sinfiçiliklə mübarizədə özünəməxsus metodları olmalıdır… Eynilə Allah Rəsulunun zamanında Sübh və İşa namazını camaatla qılmayanların münafiq sinfinə yazılması, Mühacirlər içində "Ummu Qaysın Mühaciri" sinfinin müəyyən edilməsi, Salih adını daşıyanların bu ada layiq olub olmadıqlarını görmək üçün ən ağır şəkildə sınaqdan keçirilməsi kimi…

[Usuli]

Əlcək Geyməmiş Boks Çempionları

 

Bir savaş qəhrəmanı düşünün. Bu adı daşımasına baxmayaraq heç vaxt düşmənlə üz üzə gəlməyib, bir mərmi belə atmayıb...

Boks üzrə Dünya çempionu düşünün. Ömrü boyu əlcək geyməyib, rinqə çıxmayıb...

Ömründə bir təpəyə də dırmaşmamış peşəkar alpinist...

Normal bir insanın, məntiq sərhədlərini bulandıran bu cümlələrin məzmununa inana biləcəyini düşünürsünüzmü?

Ancaq ölkəmizdə bu cür düşünən müsəlmanlar var. Ömründə İslam üçün tək bir cümlə yazmamış, bir məqaləsi, bir dərsi olmayan, müsəlmanlar üçün heç bir problem çözməmiş insanlara “Elm Tələbələri” adı verilir və sürü şəklində alqışlanırlar... İnanın ki, ömründə bir dəfə boks əlcəyi geymədən boks çempionu titulu alan bu tələbələr, həqiqətən özünü İslama xidmətə həsr etmiş insanlardan daha çox hörmət və izzətə sahibdirlər... “Allah düşünməyənlərin üzərinə rics atar” ayəsinin sosyal təzahürü…
 

[Usuli]

Top Mərmisinə Futbol Topuyla Cavab

 

Milli mentalitet elə bir şeydir ki, o millətə mənsub olan müsəlmanların və qeyri müsəlmanların üzərində hakimdir...

Xalqımızın bir qismi Qarabağın adını daşıyan futbol komandasının qələbəsinə sevinir. Bu bir futbol qələbəsi çapında sevinc olsaydı anlayardım... Ancaq sahədəki sevinci sanki Qarabağı geri almış kimi qələmə vermək böyük bir anormallıqdır... Hansısa güləşçimizin erməni əsilli bir güləşçini yıxmasını əsrin fəthi və böyük bir nailiyyət olaraq qələmə vermək, Bakıda Şuşa restoranı açaraq təskinlik tapmaqdan fərqsizdir...

Güləşdə qələbə elə Güləşdə qələbədir... Futbol sahəsində qələbə elə Futbolda qələbədir... Savaş məğlubiyyəti isə, savaş məğlubiyyətidir və Dünya tarixində itirdiyi torpağı güləş döşəyində və ya futbol sahəsində geri alan heç bir millət olmayıb... Top mərmisinə Futbol topuyla qarşılıq verilmir...

 

Digər tərəfdə müsəlman bir kütlə var... Muvahhidlərin qələbəsi üçün dua edən, Muvahidləri qalib çıxardığı üçün Allaha sonsuz həmd edən kimsələr...

Sanki alt paltarında, övrəti açıq halda top qovalanyanların deyil, mücahidlərin kafirlər üzərində, Tövhidin Şirk üzərində qələbəsini qeyd edirlər...

Böyük işlərdə məğlub olmuş, zəlil hala salınmış bütün millətlər özlərinə xırda şeylərlə təskinlik verər və “lazım gələrsə…” modunda yaşarlar… Bu, Tarixi bir qaydadır...
 

[Muslih]

Adnaninin Məqbul Duası

 

2014 cü il idi. İŞİD in zirvəyə dırmanan vaxtı... İraqın Mosul şəhərini ələ keçirmişdilər... Əgər biz haqq üzrə olmasa idik, Allah bizə zəfər verməzdi deyərək “ölçülərini” ortaya qoydular... Sosyal şəbəkələr yanırdı...
Hətta liderlərindən Adnani özgüvən dolu bu məzmunlu bir dua etdi: Ya Rəbbim! Əgər biz batil üzrəyiksə bizi zəlil et... (Duanın linki)
O vaxtlar zəfər və məğlubiyyətin haqq ölçüsü olmadığı haqda bir məqalə də yazmışdım... (Məqaləni bu linkdən oxuya bilərsiz)

2017 ci ildəyik. Zirvədən aşağı sürətlə yuvarlanırlar… Zəfərlərinə dəlil saydıqları Mosulu itirdilər, Təlafərdə ölümlərini gözləyirlər... Artıq Şam torpaqlarının bərəkəti haqqında danışılmır... Çünki, reallıq bərəkətin tam əksinə cərəyan etdi...
Əgər qalibiyyət haqq əhli olmalarını göstərirdisə, indiki məğlubiyyət və zillət də öz qoyduqları qaydaya əsasən batil üzrə olduqlarını göstərməlidir... Başqa sözlə uca Allah Adnaninin duasını qəbul etdi... Allahım bu xəvaric dövlətidirsə yerlə yeksan et deyirdi Adnani...

Bu sətirləri oxuyan kimsə, mənim müsəlmanların öldürülməsinə, qadınlarının əsir alınmasına sevindiyimi düşünməsin. Əsla... Allah heç bir müsəlmana əsarət imtahanı yaşatmasın!

Lakin, məqsədim bu hadisələrdən digər müsəlmanların ibrət almasıdır... İbrət alıb anlasınlar ki, təkfirçilik müsəlmanlara zillətdən başqa heç bir şey qazandırmır... Anlasınlar ki, iki yüngül silahla, üç şəhər almaqla dövlət qurulmur... Anlasınlar ki, Ağ evə gələcəyik deməklə gedilmir... Halva halva deməklə ağız şirin olmadığı kimi... Anlasınlar ki, ətrafdakı bütün müsəlmanları haqsızca kafir və mürtəd elan etdikdə, onları qurbanlıq qoyun kimi boğazladıqda, uca Allah onlara daha betər düşməni musallat edir... Anlasınlar ki, Xristianlardan cizyə alırıq, öz dinarımızı hazırlamışıq kimi quru şüarlarla bir tərəfə çıxılmır...

Bu gün İŞİD mənsubu onlarca müsəlman qadın və uşaq düşmən əlində əsirdir və onlara necə davranılacağı haqqında pıçıldayaraq da danışmaq istəmirik... Zamanında cəbhə xəttinə qadınların aparılması caiz deyildir dediyimiz zaman, quduz heyvan kimi hər sözə “Dövlə Baaaqiyə” deyə cavab verənlərə baxın və hallarından ibrət alın... Anlayın ki, dövləti qaim edən ünsürlər var... Dövlətlər “filan dövlət qalıcıdır” deməklə qalıcı olmur...

Anlayın ki, müasir qlobal siyasətdən xəbəri olmayan küçə tələbələrinin ardınca düşüb gedəcəyiniz hər yolun sonu bu şəkil zillətdir...

Uzaq Tariximizdən ibrət ala bilmirsiniz… Barı yaxın Tariximizdən, sabah üçün bu günümüzdən ibrət alın…

Anlamağa çalışın... Çünki, anlamamaq üçün çalışdıqca, uca Allahın sizə verəcəyi dərslər daha ağır olacaq... 
 

[Usuli]

Myanmar/Burma Cihadı

 

Myanmarda yaşayan müsəlmanların kütləvi şəkildə qırılması, zülmə məruz qalması Dünya ictimaiyyətinin susqunluğu fonunda davam edir...

Bu problemin çözümü nədir? İndiyə qədər bu barədə müzakirə apardığım kimsələr çözüm üçün bir yol olduğunu söylədilər: Cihad...

Son həftədə sosyal mediada da bənzəri cağırışlar edilir. Hətta həqiqətdən uzaq “Myanmar mücahid qrupların” rəsmləri paylaşılır...

 

Bizcə Myanmar probleminin çözümü nədir? Oradakı müsəlmanlar nə etməlidir?

Bu suala cavab üçün iki sahədə məlumatlı olmaq lazımdır. Şəriət və Vaqiə/Reallıq.

Myanmar üçün cihad “fətvası” verən qardaşlarımızın öncə Vaqiəyə, hətta xəritəyə baxması lazımdır...

Myanmarda yaşayan müsəlmanlar cihad edəcək qüdrətə sahib olmadıqları kimi, qonşu ölkələrdəki Müsəlmanların da elə bir hazırlığı və ya niyyəti yoxdur.

Cihad üçün köməyi umulan Banqladeş dövləti Burma sərhəddinə qoşun toplayıb. Müsəlmanlara yardım üçün yox. Əksinə öldürülən müsəlmanların Banqladeşə keçməsinə mane olmaq üçün. Yaxınlıqdakı Malaziya isə, müsəlmanların qanı üçün öz zəngin taxtını riskə atmaz.

Digər qonşular isə Hindistan, Çin, Laos, Tailanddır və yetərincə saya, hazırlığa, müsəlmanlara qarşı nifrət duyğularına sahibdirlər…

Müsəlmanların dəniz yoluyla uzaq şərqdəki Burmaya gəlib, ciddi bir mübarizə aparacaqlarını gözləyirsinizsə yanılırsınız. Ərəb ölkələrin ortasındakı münbit şəraitli Suriyada gördüyümüz müvəffəqiyyətsizlik bunun təsdiqidir...

Lokal mübarizələr, məsələn insanın ani olaraq özünü, ailəsini müdafiə etməsi xaric, Burmadan başladılan istənilən “cihad” hərəkatı sadəcə zərər gətirəcək. Burma höküməti onsuz da kor-kar-lal olan beynəlxalq təşkilatların önünə “terrorla mübarizə” qovluqları qoyacaq, qətliam terrorla mübarizə adı altında daha da şiddətlənəcək. Xalq heyvanlar kimi kəsildikdə isə, “Burma xəlifəsi” başqa bir ölkədə can şirələyərək, “Allahın təqdiri” düsturuyla bütün tənqidlərə sinə gərəcək.

 

Şəriətdə Cihad insanları mənasız yerə qırdırma üsulu deyil, müəyyən hədəflər, məsləhətlər üçün müsəlmanların öz canını qurban verməsidir və bunun üçün qüdrət şərtdir! Qeyd etdiyimiz səbəblərlə hal hazırda Myanmarda bu hədəflərin əldə edilməsi qeyri realdır. Dolayısıyla Şəri nöqteyi nəzərdən bu cür bir “cihadın” başladılması məqsədə uyğun deyil!

 

Elə isə, Burma müsəlmanları nə etməlidir? Allah Elçisinin Məkkədə etdiyi kimi, zəif olduqları bu ölkədən çıxıb, başqa bir yerdə məskunlaşmalı, olanlardan ibrət çıxararaq, olacaqlara hazırlaşmalıdırlar...

Digər müsəlmanlar nə etməlidir? Öz ölkələrində zəlil halda yaşayan zəif müsəlmanların edə biləcəklər iki şey var.

1. Məsələni çox ciddi şəkildə ictimailəşdirmək. Beləcə beynəlxaq quruluşların “üzə düşərək” Burma hökümətinə qismən də olsa müdaxiləsinə nail olmaq. Bu metodla ölümlərin və zülmün səviyyəsini azaltmaq.

2. Yenə ictimai tələb formasında qonşu müsəlman dövlətlərin, hətta Türkiyə kimi İslami liderlik iddiasında olan saxtakar hökümətlərin Burma qaçqınlarını qəbul etməsinə nail olmaq və onların oradakı maddi ehtiyaclarının təmini üçün böyük kampaniyalar başlatmaq.

Artıq anlamaq lazımdır ki, nə dünyanın 42 ölkəsindən beyət toplayan “xəlifə” Bağdadi, nə də 55 ölkədə FETO nun kökünü qurudub, Myanmar üçün sadəcə dua istəyərək “qəhrəmanlıq” göstərən digər “xəlifəniz” Burma müsəlmanlarını qurtarmaq üçün bir ucu İstanbulda, digər ucu Çində olan ordular göndərməyəcək... Ümmət olaraq qollar suvanmalı və reallığa uyğun, avanturizmdən uzaq bir şəkildə meydana enərək əmək verilməlidir...
 

[Usuli]

Bizə Ölünüz Lazımdır yaxud Ölülərin Dirilərlə Savaşı

 

Günümüzdə ucaldılan, adı istifadə edilən, “çox böyük alimdi”, “çox əzmli mücahiddi” deyilərək, ona gələn alqışlardan pay alınan bir çox kimsə vardır. Lakin, maraqlıdır ki, bu böyük alim və mücahidlərin bir çoxu öz zamanlarında quru çörəyə möhtac, ətrafında üç beş nəfərlə yaşadılar. Yardımsız buraxılaraq məğlub və pərişan oldular.

Bu günü minlərcə adamın alqışladığı bu kimsələr, günümüzdə yaşasaydı yenə quru çörəyə möhtac, kimsəsiz olardılar. Niyəmi? Çünki, bizə onların ölüləri lazımdır!

Ölülər üçün alqış toplayıb, haqlarında hekayələr uydurub, bu niyyət zinasının məhsulu olan simpatiyadan özünə pay qoparmaq asandır. Çünki, ölülər etiraz etməz. Onların kölgəsində rahatca kölgələnə bilərsiniz və kölgə nə qədər böyük olarsa, sizə düşən pay da o qədər böyük olacaq. Çünki, sizlər o kölgənin memarısınız. Ölüləri tərifləyib, bu tərifi süni yaltaqlıq formasına gətirdikcə qazanacaqsınız...

Ancaq yaxınlıqda olan dirilər elə deyil. Onun əməyini oğurlamanıza, adından istifadə edib ciblərinizi doldurmanıza göz yummazlar. Saxtakarlığınıza susmaz, xətalarınızı və günahlarınızı üzünüzə vurar, həqiqi sinfinizi ortaya çıxararlar...

 

Əbu Hənifə günümüzdə sağ olsa idi, Azərbaycanın kiçik bir rayonunda belə göz açdırmazdılar ona. Hazır yaftalardan biriylə damğalayıb, “hədis inkarçısı” deyə kitabını bağlayardılar. Bunu günümüzdə “Hənəfiyik” deyənlər edərdi...

İbn Teymiyyə sağ olsa idi, ölkəmizdəki Sələfilər “mənhəc defektiylə” qapının ağzında təyin edərdilər yerini...

Hüseyn və əshabı sağ olsa və qiyamını yenidən etsə, ətrafında 72 nəfərdən savayı heç kim olmazdı...

Çünki, kimsəyə nə sağ Əbu Hənifə, nə İbn Teymiyyə, nə də Hüseyn lazım deyil! Bizə istifadə edəcəyimiz ölülər və həqiqətdə sağ, hökmən ölü olan hocalar lazımdır.

Türkiyədəki hocaları və ölkəmizdəki müqəvva tələbələri marka halına gətirərək məşhurlaşdırmağa çalışanların etdiyi kimi. Hər bir halda Türk hocaların və yerli müqəvvaların Azərbaycanda sadəcə adı olacaq. Heç nəyə qarışmayacaq, münkərlərinizi və sinfinizi ortaya çıxarmayacaq. Ancaq adlarından və şöhrətlərindən özünüz üçün bol bol istifadə edəcəksiniz. Eynilə ölülərdən istifadə edildiyi kimi. Papağını yaylıqla dəyişən kukla tələbələr də - Allahın lənəti üzərlərinə olsun - bu düşərgənin həyat qadınlarıdır... Onlarsız olmaz...

 

“Ölülər” məzhəbinin tərəfdarları sadəcə bu məzhəbin reklamıyla məşğul deyillər. Əksinə digər cəbhədə də ciddi bir mübarizə içindədirlər. Onlar üçün ən böyük təhlükə faktoru “Dirilər” məzhəbidir.

Adından istifadəyə imkan verməyən, münkərlərinə, maddi və mənəvi ciblərini doldurmalarına əngəl olacaq, kölgə əhlini layiq olduqları sinfə oturdacaq “Dirilər” ən böyük düşməndir!

Bu səbəblə ölkəmizdə ölülərdən, əcnəbi hocalardan, müqəvva və kukla tələbələrdən ibarət ordunun gölgəçi boz kardinallarıyla Dirilər arasında çox qızğın bir savaş gedir... Görənə...
 

[Abdul Hakim]

İnsanın Resurs olaraq dəyərləndirilməsi...
 

Yerin daxilindən çıxarılan müəyyən metallar(resurslar) vardır ki, onlar əsasən əlvan və qara metallar olmaqla iki qrupda təsnif edilir. Bu qruplarda öz növbəsində Əlvan və Qara Metallurgiyanın əsasını təşkil edir. Əlvan Metallar digər qrupdakı resurslara nisbətdə, daha qiymətlidir və daha çox dəyərə malikdir. Həmçinin, bu metalların emalı, qara metalların emalına nisbətdə, daha çox dəqiqlik və incəlik tələb edir. Əlvan metallara qarşı tətbiq olunan hallar, Qara metallara tətbiq olunarsa alınan nəticə ancaq xüsran ola bilər. Həmçinin bunun əksidə, eyni nəticəni verər. Bu dəyərli xammaldan isə, olduqca qiymətli məhsullar hazırlanaraq həm insanların istifadəsinə verilir, həm də, müəyyən sahələrdə texniki detal kimi istifadə edilir.
 

İnsan Resursları da, bu metallar kimidir. İnsanları təsnif edəsi olsaq, Dəyərli və Dəyərsiz insan resursları olaraq iki qrupda toplamış olarıq. Dəyərli İnsan Resursu qrupuna qarşı tətbiq edilən münasibət, digər qrupdakılara qarşı olan münasibətdən kəskin surətdə fərqlənəcək. Bu qrupdakılara qarşı olan sözlü və əməli davranışlar, əgər digər qrupdakılara qarşı göstərilərsə, yuxarıda qeyd etdiyim kimi, ancaq xüsranla nəticələnə bilər. Həmçinin bunun əksidə, eyni nəticəyə gətirib çıxarar. Odur ki, digər resurslar kimi, İnsan Resurslarına qarşı olan münasibətlər də, sinifinə görə fərqlənməlidir. Əks halda, dəyərsiz insanlar, dəyərlilərin yerini işğal edərək, toplumun iflahını çətinləşdirər, hətta mümkünsüz edə bilər.

[Muslih]

Hökm və Şəfaət Yalnız Allahındır və ya İblisin Muvahhid Yoldaşları

 

Dinə zərər vermənin tək yolu nifaq və küfr əhli olmaq deyil. Əksinə insanlar, nisbi səmimiyyətlə yoğrulmuş axmaqlıqla - daxildən daha böyük zərərlər verə bilirlər. Yaxın və uzaq tariximiz bunun şahididir.

Xaricilərin lideri olan Zul Xuveysira Ət Təmimi “Hökm yalnız Allahındır” ayəsini əsas alıb, digər dəlilləri gözdən qaçırması, bədəvilikdən qaynaqlanan - dərin analiz qabiliyyətindən məhrumiyyət səbəbilə müsəlmanları, hətta səhabələri təkfir etdi. Canlarını, mallarını, namuslarını halal saydı. Bir çoxunu öldürdü, hətta Cəməldə Aişənin cariyə alınması təklifini irəli sürdü.

Hökm yalnız Allahındır! Uca Allah belə buyurur. Bu səbəblə Allahdan başqasından hökm tələb edən hər kəs Ona şirk qoşmuşdur!

 

Üzərindən min il keçdikdən sonra, eyni bədəvi qəbilənin mənsubu, Nəcdiyyə firqəsinin lideri Muhəmməd bin Abdil Vəhhab Ət Təmimi ortaya çıxdı. Onun iddiaları üzərində düşünən kimsə, qıt məntiqinin etnik və fikir babası Zul Xuveysiradan fərqli olmadığını görər.

Babası Zul Xuveysira “Hökm yalnız Allahındır” ayəsini əsas alıb, Allahdan başqa hakim təyin edənləri müşrik saydığı kimi, nəvəsi də “Şəfaət tamamilə/yalnız Allahındır” məzmunlu ayəni əsas alaraq, Allahdan başqasından şəfaət istəyən müsəlmanları şirklə ittiham etdi. Eynilə babası kimi, Müsəlmanların qanını, malını, namusunu halal saydı və bu halaldan təcrübədə də yararlandı…

Zul Xuveysira, Hz. Əli başda olmaqla Səhabələrə bilmədikləri bir “şirk” növünü öyrətdiyi kimi, Muhəmməd bin Abdil Vəhhab da min illik tarixi olan bir Ümmətə bilmədiyi bir “şirk” növünü öyrətdi...

 

Lakin, azacıq düşüncəyə sahib olan hər kəs müşahidə edər ki, bu iki firqənin “muvahhidliyi”, “biz Allahdan başqasından hökm və ya şəfaət istəmərik” demələri, İblisin “muvahhidliyi və mən Allahdan başqasına – Adəmə səcdə etmərəm” sözlərinin eynisidir!

 

Bənu Təmimin iki yetirməsi arasında heç bir mahiyyət fərqi olmadığını anldıqdan sonra, bu mövzuda İslam Ümmətinin üzərinə düşən nədir? İbn Abbasın Zul Xuveysira və tərəfdarı olan cahillərlə münazirə edib, onlara cəhalətlərini göstərəcək dəlilləri ortaya qoymaqla bir qismini haqqa döndərdiyi kimi, bu gün də Zul Xuveysiranın nəvələrinə cəhalətlərini ən gözəl şəkildə ortaya qoyacaq elmi hücumlar təşkil edilməlidir. Xüsusən də, iddialı olduqları Quran və Sünnətdən dəlillər qeyd edilərək, şübhələrinə son qoyulmalıdır. Gizləndikləri siçovul yuvaları dağıdılmalı, çıxanlar qurtulmalı, çıxmayanlar isə, torpaq altında qalmalıdır.

Əks halda, Ümmət birinci Zul Xuveysiradan gördüyü zərərin qat qatını, əsrlərin təcrübəsini özündə toplamış ikinci Zul Xuveysiradan görəcək. Ən yaxın tarixdə İŞİD in müsəlmanlara rəva gördükləri, bu proqramın zamanımızdakı BETA versiyası idi... Elmdən nəsibi olan hər kəs, öz nəsibi nisbətində bu işdən məsuldur! 
 

[Muslih]

Gəlin Gedib Bakirə Qalan Kitablar

 

Həyatımın bir qismini “köçəri” olaraq keçirmək məcburiyyətində olduğum üçün, yaxın zamanlara kimi özümə aid böyük bir kitabxanam yox idi.

Oxuduğum kitabların bir çoxu mülkiyyət olaraq başqalarına aid olub. Sırasıyla alıb oxuduqdan sonra, sahiblərinə geri qaytarmışam.

Kitablarla münasibəti yaxşı olan hər kəsin müşahidə etdiyi bir detal var. Kitabların bir çoxunda, xüsusilə çox cildli kitablarda bəzi səhifələr digərlərilə ya tək parça olar, ya da möhkəm bir şəkildə yapışar. Belə ki, bu səhifələrin arasını bir alətlə və ya dırnaqla ayırmadan onları oxumaq mümkün olmaz. Bu bir növ kitabların bakirəlik möhürüdür.

Başqalarının kitab rəflərini bəzəyərək, ev sahibinə elmi hava qazandıran bu cild cild kitabların bir çoxunu oxuduğum zaman onların bakirə olduğu diqqətimi çəkdi.

Halbuki, bu kitablar bakirə olaraq rəfləri bəzəmək üçün yox, içindəki məlumatı oxucunun təfəkkürüylə mayalandıraraq yeni fikirlər dünyaya gətirmək üçün yazılıb!

Əzizlərim! Kitabları rəflərin qısır və bədbəxt bakirələrinə çevirməyin. Onları təyinatı üzrə istifadə edərək, fikir və düşüncənin, təcrübə paylaşımının və Allahın insanlara verdiyi digər önəmli nemətlərin davamını təmin edin! Faydalı fikirlərin davamı, nəslin davamından daha önəmlidir!

Unutmayın ki, kitab oxumaq – sizdən öncəki dahilər və ağıllı insanlarla oturub söhbət etməkdir. Belə həm söhbətləri real həyatda tapma ehtimalınız isə çox azdır. Elə isə, bu fürsəti əldən qaçırmayın!