Məşhur Maliki alimlərindən Qadi İyad (476-544 h/ 1083-1149 m) "Məşəriqul Ənvar alə Sihəhil Əsar" adlı əsərində deyir:
وقولُه : "كتَب التوراةَ بيدِه , وخلَق آدمَ بيدِه , ويَقبِضُ السمواتِ بيدِه" , ومثلُ هذا مِمَّا جاء في الحديثِ والقرآنِ مِن إضافةِ اليدِ إلى اللهِ تعالى , اتفق المُسلمونَ أهلُ السُّنةِ والجَماعةِ أنَّ اليَد هُنَا لَيستْ بجارِحةٍ , ولا جِسْمٍ , ولا صُورةٍ , ونزَّهوا اللهَ تعالى عَن ذلك . إذْ هِي صفاتُ المُحدَثِينَ . وأثْبَتُوا مَا جاءَ مِن ذلك إلى اللهِ تعالى , وآمَنُوا به , ولم يَنْفُوهُ
وذهَب كثيرٌ مِن السَّلف إلى الوُقوفِ هُنا ولا يَزِيدُونَ , وَيُسَلِّمُونَ , ويَكِلونَ عِلْمَ ذلِك إلى اللهِ ورَسُولِهِ صلَّى الله عليْه وسلَّم
وكذلك قالوا في كلِّ ما جاء مِن مِثلِه مِن المُتَشابِهِ
"…"Tövratı (zahirən əl mənasını verən) "yəd"i ilə yazdı, Adəmi "yəd"i ilə yaratdı, səmaları "yəd"i ilə tutacaq" kimi, hədisdə və Quranda varid olmuş, Allahu Təalaya "yəd" isnadına gəlincə, Müsəlmanlar, Əhli Sünnət vəl Cəməa, burada "yəd"in nə orqan, nə cism, nə də surət olmadığında ittifaq etmiş, uca Allahı bundan tənzih etmişlər.
Çünki bunlar yaradılmışların sifətləridir. Varid olmuş bu şeyləri Uca Allah haqqında isbat etmiş, ona iman etmiş, onu nəfy etməmişlər.
Sələfin bir çoxu bu qədərlə kifayətlənərək başqa nəsə əlavə etməmək, təslim olmaq, bunun elmini Allaha və Rəsuluna - salləllahu aleyhi və səlləm - həvalə etmək görüşündə olmuşlar.
Həmçinin varid olmuş hər mütəşabih nass haqda bu görüşdə olmuşlar."
Qaynaq: Qazi İyad: Məşəriqul Ənvar: 2/303
Qahirə: Darut Turas/Tunis:Məktəbətul Atiqa
Qadi İyad başqa bir kitabı olan "Əş Şifa bi Tarifi Huquqil Mustafa" adlı əsərində Uca Allaha orqan nisbət edənlərin təkfirində, sələf və xələf arasında ixtilaf olduğunu qeyd edir:
وأَما مَن أضافَ إِلى اللَّه تعالى مَا لَا يَلِيق بِه ليْس عَلَى طريق السَّبّ وَلَا الرّدَّة وَقَصْدِ الكُفْرِ , ولكن على طرِيق التَّأْوِيل والاجْتِهاد والخطإ المُفْضِي إلى الهَوى والبدعة من تَشْبيهٍ أَو نَعْتٍ بِجارحَةٍ أَو نَفْيِ صِفةِ كَمَل , فهذا مما اختلَف السَّلف والخلف في تكفير قائله ومعتقِده
واختَلف قَوْل مَالِك وأصحابِه فِي ذلك ولم يَختلِفُوا في قتالِهم إذا تحيَّزوا فئةً وَأَنَّهم يُستتابون فإن تابوا وإلَّا قُتِلوا , وإنّما اختلَفوا في المُنفرِد مِنهم فأكْثَرُ قوْلِ مَالكٍ وأصحابِه تَرْكُ القوْل بِتكيرِهم وتَرْكُ قَتْلِهم وَالْمُبَالغَةُ في عُقُوبَتِهِم وإطالَةُ سِجْنِهم حتى يَظهَر إقْلاعُهُم وتستَبِينَ تَوْبَتُهُم كما فعَل عُمَرُ رضي اللَّه عنه بصَبِيغٍ
وقال : مَن وصَف شَيْئًا مِن ذاتِ اللَّه تعالى وأشارَ إلى شيءٍ مِن جَسَدِه يَدٍ أَو سَمْعٍ أَو بَصَرٍ قُطِع ذلك مِنْه , لِأَنَّه شَبّه اللَّهَ بنَفْسِه
"Söymə, riddət və küfr qəsdilə deyil, lakin hava və bidətə götürən təvil, ictihad və xəta yoluyla, təşbih (məxluqata bənzətmə), (əl,göz kimi) orqanla vəsf etmə və ya kamal sifətlərindən birini nəfy etmə kimi, Ona layiq olmayan şeylər Uca Allaha isnad edənlərə gəlincə, sələf və xələf bu söz sahibinin və belə etiqad edənin təkfirində ixtilaf etmişdir.
İmam Malik və əshabının bu haqda görüşləri müxtəlifdir.
1. Toplu halda ayrı yaşamaları halı. Belə kimsələr ayrı bir topluluq halında yaşadıqları zaman onlarla savaşmağın lüzumu, tövbəyə dəvət edilib tövbə etməmələri halında öldürüləcəkləri xüsusunda ixtilaf etməmişlər.
2. Tək yaşamaları halı. İxtilaf ancaq tək yaşayanlarla əlaqəlidir. Malik və əshabının əksəriyyətinin görüşü bu halda onların təkfir edilməməsi və ağır cəzalar verilib, fikirlərindən döndükləri və tövbələri ortaya çıxana qədər, uzun müddət həbsxanaya atılmalarıdır. Necəki Ömər – radiyallahu anh – Sabiği belə eləmişdi.
(İmam Malik) demişdir: Kim Uca Allahın zatından bir şeyi vəsf edərkən, öz vucudundan əl, qulaq, göz kimi bir şeyə işarə edərsə, işarə etdiyi orqan kəsilər. Çünki o, Allahı özünə bənzətmişdir."
Qaynaq: Qadi İyad Əs Səbti: Əş Şifa: 1051, 1053-1054
Darul Kutubil Arabi: 1404/1984
Bu "əl kəsmə"nin səbəbi nədir? O insanın bu hərəkətilə, Allahın əlini öz əlinə bənzətməsimi? Yoxsa ümumiyyətlə Allaha orqan nisbət etməsimi?
Onun sözündə bu mənalardan hansı anlaşılması cəzanın səbəbidir?
Bu sözləri şərh edərkən Şihəbuddin Əl Xafaci (977-1069 h/1569-1659 m) bu təhdidin səbəbinin izahında deyir:
وأشارَ حالَ وصْفِه له إلى شيءٍ منه مِن الأعْضاءِ بجسَده يدٍ أو سمْعٍ أو بصَرٍ أو نحوِه قُطِع ذلك العضْو الذي أشارَ له حالَ وصْفه وإشارته , كنايةً عن أنّ ما ذُكر مِن الأعضاءِ حقيقيٌّ كالمحسوس المشار إليه , وإنما عُوقِبَ بذلك , لأنه شبَّه فهو بإشارته شبَّه اللهَ بنفسِه في إثباتِ الأعضاءِ والتجسيمِ له ومثله مِن المتاشابهِ
وللسلفِ فيه خلافٌ , فبعضهم نَهى عن الحوْض فيه وتأويلِه , لأنه ممَّا يَستحِيل في حقِّه , وذهَب بعضُهم إلى تأويلِه بما يصِحُّ في حقِّه كتفسيرِ اليدِ بالقدرة والتصرُّف ونحوِه , ومِنهم مَن قال : إنها صفاتٌ له لا يُعلم حقائقُها وسمَّها الصفاتِ السمْعيةَ , وعلى كلِّ حالٍ فالتشبيهُ غيرُ صحيحٍ
"(Bir kimsə Uca Allahı) Vəsf edərkən öz vücudundan əl, qulaq, göz və bənzəri bir üzvə işarə edərsə, işarə etdiyi bu üzv kəsilər.
Çünki o bununla, əza/orqan qismindən zikr edilən şeylərin, işarə edilən kimi hiss edilən həqiqi bir əza/orqan olduğunu ifadə etməyə çalışmışdır və məhz bu səbəblə cəzalandırılar.
Çünki, o təşbih etmişdir. Bu işarəsilə, Uca Allaha orqan, cism və bənzəri mütəşabihləri nisbət etmək surətilə Allahı özünə bənzətmişdir.
Sələfin bu kimi mütəşahiblər barədə ixtilafı var:
1. Bəziləri bunlara və təvilinə dalmağı qadağan etmişlər. Çünki bu, Onun haqqında imkansız olan şeylərdəndir.
2. Bəziləri isə, "əl"in qüdrət, idarə etmə və bənzəri mənalarda təfsir edilməsi kimi, Onun haqqında doğru olacaq təvillər etmişlər.
3. Bəziləri isə belə demişlər: Bunlar Allahın həqiqəti bilinməyən sifətləridir. Bu sifətləri "səm'i sifətlər" adlandırmışlar.
Bütün hallardada təşbih/bənzətmə doğru deyil!"
Qaynaq: Şihəbuddin Əl Xafaci: Nəsimur Riyad: 6/319
Darul Kutubil İlmiyyə: 1421/2001